Παρακαλείται ο Δημήτρης Δανίκας να κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη.

Το άρθρο-επικήδειός του στο οποίο κράζει τον Θ. Αγγελόπουλο λίγες ώρες πριν την κηδεία του δεν είναι μόνο άκομψο. Είναι και μικροπρεπές.

Δεν είναι άρθρο για το θάνατό του ("στη γειτονιά των αγγέλων" κλπ), αλλά ρεπορτάζ του 1998 απ' την Αυριανή (!).

Μπροστά στο θάνατο κάποιου, κατά παγκόσμια γενική ομολογία σημαντικού, έχουμε την ευκαιρία να σκεφτούμε πολλά πράγματα για τη θνητότητα.

Αν ενοχληθούμε απ' τις αγιοποιήσεις νεκρών μπορούμε φυσικά και να τονίσουμε πως δεν ήταν και όλα ρόδινα στη ζωή τους, δίνοντας και κάποια παραδείγματα. Και φυσικά να πουμε μια γνώμη για το έργο τους, εφόσον δε μας ξετρελαίνει κιόλας.

Όμως το να γράφεις άρθρο που τιτλοφορείται "Τα Κουσούρια του" γι' αυτόν που μόλις πέθανε, που δεν είναι και κάποιος που έβλαψε τη χώρα ή τους συνανθρώπους του, δεν ήταν πολιτικός, δεν ήταν κλέφτης, δεν ήταν απατεώνας, είναι μάλλον υπερβολικό.


Τα κουσούρια του

Δεν θέλω να υπογράψω αγιογραφία, αλλά όλη την αλήθεια. Οπως την έζησα και την άκουσα από τους συνεργάτες του. Στα γυρίσματα για τον «Μεγαλέξαντρο» πάνω στα βουνά και τα χιόνια το συνεργείο τρέμει από το κρύο και από την πείνα. Η τροφοδοσία της παραγωγής, που την είχε αναλάβει η Φοίβη, μέλλουσα κυρία Αγγελοπούλου, γινόταν με το σταγονόμετρο. Ετσι κάποιοι από το συνεργείο έγραψαν στον τοίχο «Ο Θόδωρος και η καταραμένη Φοίβη».

Τρία λοιπόν τα κουσούρια του: η παροιμιώδης τσιγκουνιά του.
Η αθεράπευτη αλαζονεία του. Πράγμα που τον έκανε να μιλάει σχεδόν περιφρονητικά όχι μόνο για τους έλληνες συναδέλφους του, αλλά και για αρκετούς μεγάλους.
Και το τρίτο η εμμονή του στο ίδιο αισθητικό μοτίβο. Με αποτέλεσμα οι τελευταίες του ταινίες, αποχυμωμένες από ζωντάνια και ουσία, να θυμίζουν, ως σχήμα, την προσωπική του αισθητική. Ομως ουδείς, ακόμα και ένας Τεό, αλάνθαστος!


Εκτός αν ο κύριος Δανίκας έχει κάνει δημοσίως την αυτοκριτική του για δεκάδες πράγματα ("κουσούρια") που θα μπορούσαν να γραφτούν γι' αυτόν, γνώμη μου είναι πως, τέτοιες ώρες, λίγες ώρες μετά το δυστύχημα και λίγες ώρες πριν την κηδεία, θα μπορούσε να έγραφε τα ίδια με κάπως πιο διπλωματικό τρόπο. Εκτός αν η εξουσία που νιώθει πως έχει τον μεθά και έτσι κάνει τα ίδια για τα οποία κατηγορεί τον νεκρό...
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/28684