Το πρώτο κόμμα είναι… δεύτερο, πίσω από την αποδοκιμασία του πολίτη που εκφράζεται είτε με την αποχή, είτε με τη λευκή ψήφο, πίσω από τον “κανένα”.[...]

Εμείς, ο λαός.

Διαβάζω τον @Gerogriniaris σε ένα ποστ που θα έπρεπε να διαβάσουν όλοι για να αντιληφθούν ότι φτάσαμε ως εδώ (από το 2009 και μετά) με δημοκρατία των ΜΑΤ και κάνω κάποιες σκέψεις.

Πρώτα, αποσπάσματα από το άρθρο:

[...] Αν ρίξεις μια ματιά στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ για τις τελευταίες

βουλευτικές εκλογές θα δεις πως οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 9.929.065 αλλά ψηφίσανε 7.044.606 δηλαδή ποσοστό 70,95%.

Με άλλα λόγια η αποχή ήταν 29,05%.

Από αυτούς 186.185 “έριξαν” άκυρη ή λευκή ψήφο, ή σύμφωνα με το ΥΠΕΣ 2,03% άκυρα και 0,61% λευκά.

Το δε ΠΑΣΟΚ πήρε 3.012.542 δηλαδή 43,92%.

Εδώ αρχίζει το “περίεργο”… με μια απλή διαίρεση πράγματι το ποσοστό της συμμετοχής στις εκλογές είναι όπως λέει το ΥΠΕΣ 70,95%, όμως με την ίδια απλή διαίρεση το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ βγαίνει… 30,34%.

Περίεργο ε;

Στην πραγματικότητα λοιπόν, το ΥΠΕΣ ενώ διαιρεί σωστά το σύνολο των ψήφων με το σύνολο του εκλογικού σώματος για να βρει το πραγματικό ποσοστό συμμετοχής, μετά αναλαμβάνει όχι η στατιστική, αλλά ο εκλογικός νόμος…

Τα άκυρα και τα λευκά υπολογίζονται ως ποσοστό όχι του συνόλου των ψηφοφόρων αλλά αυτών που πήγαν να ψηφίσουν, δηλαδή 7.044.606 πολιτών.

Θυμήσου πως οι εγγεγραμμένοι, δηλαδή το εκλογικό σώμα είναι 9.929.065, σχεδόν δέκα εκατομμύρια δηλαδή.

Επομένως το ποσοστό των άκυρων-λευκών διογκώνεται στο συνολικό 2,64% ενώ στο σύνολο των ψηφοφόρων είναι μόλις 1,88%.

Όμως το “σύστημα” χρειάζεται, μας έχουν πει, ισχυρή κυβέρνηση, οπότε πως θα διογκώσουμε ακόμα περισσότερο τα ποσοστά των κομμάτων που εισέρχονται στη βουλή;

Μέχρι τώρα είδαμε πως η αποχή μετριέται απ το ΥΠΕΣ ως ποσοστό του συνόλου των ψηφοφόρων δηλαδή κοντά στα δέκα εκατομμύρια πολιτών.

Το λευκό-άκυρο διογκώνεται ως ποσοστό εκείνων που προσήλθαν για να ψηφίσουν, δηλαδή κοντά στα 7 εκατομμύρια πολιτών, και μόλις εξαφανίσαμε ως αποτέλεσμα περίπου τρία εκατομμύρια πολίτες…

Για να φουσκώσουμε λίγο περισσότερο το ποσοστό των κομμάτων λοιπόν μένει, τι άλλο, να το υπολογίσουμε ως ποσοστό των “έγκυρων ψήφων”.

Με άλλα λόγια αγνοούμε αυτούς που δεν προσήλθαν να ψηφίσουν, αφαιρούμε και εκείνους που έριξαν άκυρο ή λευκό και μένουμε με 6.858.421 πολίτες που ψήφισαν τελικά κάποιο κόμμα.

Να σημειώσουμε εδώ πως με απόφαση του ανώτατου ειδικού δικαστηρίου (12/2005) οι λευκές ψήφοι δεν θα έπρεπε να εξαιρούνται από τις έγκυρες γιατί η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι’ αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν.

Παράλυτα οι σοφοί νομοθέτες μας με ερμηνευτικό νόμο προχώρησαν σε ρύθμιση που ακυρώνει την απόφαση αυτή του δικαστηρίου…

Αποτέλεσμα είναι πως από τα περίπου δέκα εκατομμύρια ψηφοφόρους πέσαμε κάτω από τα επτά για να υπολογίσουμε το ποσοστό που λαμβάνουν τα κόμματα.

Έτσι το ΠΑΣΟΚ παίρνει ένα σοβαρότατο 43,92% και η Νέα Δημοκρατία το αξιοπρεπέστατο 33,47%.[...]

[...]Με τα κουτσομαθηματικά που έμαθα στο σχολείο λοιπόν τα πραγματικά ποσοστά που έλαβαν τα κόμματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη βουλή επί του συνόλου των ψηφοφόρων είναι: ΠΑΣΟΚ 30,34%, ΝΔ 23,12%, ΚΚΕ 5,20%, ΛΑΟΣ 3,87%, και ΣΥΡΙΖΑ 3,16%.

Με άλλα λόγια, το πρώτο κόμμα είναι… δεύτερο, πίσω από την αποδοκιμασία του πολίτη που εκφράζεται είτε με την αποχή, είτε με τη λευκή ψήφο, πίσω από τον “κανένα”.[...]

Οι επισημάνσεις δικές μου.

Το άρθρο που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και για τα σχολιά του, μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ. Στο συστήνω (έχει και ένα κατατοπιστικότατογράφημα) για να καταλάβεις και την συνέχεια της σκέψης μου. Σχόλια και παρατηρήσεις για το άρθρο, καλό θα ήταν να γίνουν εκεί, όχι εδώ.

Πάμε τώρα στις σκέψεις μου.

Αν καταλαβαίνω καλά, μας κυβερνά το 30% περίπου του εκλογικού σώματος. Δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί με αυτήν την υπόθεση αναλαμβάνουμε να καπελώσουμε αυτούς που δεν ψήφισαν (δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις προθέσεις τους) αλλά για να είμαστε σύμφωνοι, δεν μας κυβερνά η πλειοψηφία (ανεξαρτήτως ποσοστού, ακόμα και αν βγαίνει τελικά το 30% σε 49%).

Καλώς;

Καλώς.

Αρα, η κυβέρνηση (και ένα μεγάλο μέρος από τους βουλευτές συνολικά) δεν εκπροσωπούν τον λαό.

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέγεται από την βουλή. Άρα, ούτε και αυτός είναι εκλεγμένος από τον λαό.

Ο “πρωθυπουργός” εντελώς ασυνήθιστα, βγήκε από την βουλή, και όχι από τον λαό. Άρα, ούτε και αυτός τον εκπροσωπεί.

Οι αποφάσεις, σε μεγάλο βαθμό, δεν βγαίνουν από την κυβέρνηση, αλλά από τις επιταγές των δανειστών μας. Ίσως όχι πάντα άμεσα, αλλά σίγουρα έμμεσα. Ούτε και αυτοί έχουν ψηφιστεί από εμάς, πολλοί δε εξ αυτών δεν έχουν ψηφιστεί καν στις χώρες τις οποίες εκπροσωπούν. Άρα, ούτε και αυτοί εκπροσωπούν τον λαό.

Τα ΜΜΕ έχουν α) δικά τους συστήματα μέτρησης, διάτρητα (πχ AGB), β) κρατικές επιχορηγήσεις (και μέσω διαφημίσεων), γ) νόμους που δεν εφαρμόζονται αλλά παίρνουν διαρκώς.. αναβολή και δ) δάνεια από τράπεζεςπου πρέπει να ρωτήσουν τον πρωθυπουργό, αλλιώς δεν τα δίνουν. Άρα, αν έπρεπε να επιβιώσουν αποκλειστικά από την “ψήφο” μας (την αγορά ή τηλεθέασή τους) δεν θα τα κατάφερναν γιατί ελάχιστοι τους αγοράζουν ή τους βλέπουν. Άρα, ούτε και αυτά “εκπροσωπούν” τον λαό.

Οι τράπεζες, που διακινούν το χρήμα, δεν θέλει και μεγάλη σκέψη, είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ούτε λόγος για να εκπροσωπούν τον λαό.

Αυτό το σύστημα όμως, (ανατροφοδοτούμενο όπως έχω πει και στο παρελθόν στο “Δανειακή Δημοκρατία“) μιλάει εξ’ονόματί μας.

Σ’ αφήνω στις σκέψεις σου.

http://arkoudos.com/blog/?p=2896