Απ’ όλα είχε ο μπαξές της ομιλίας του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο. Και λίγο Πλάτωνα και μια πρέζα Αριστοτέλη και δόσεις Θουκυδίδη και αναφορές στον Περικλή, στο Μεσολόγγι στον Λόρδο Βύρωνα και στον Μάρκο Μπότσαρη και μια τζούρα από Λίνκολν και βεβαίως μυρωδικό Ρέιγκαν (οι ιδεολογικές προτιμήσεις δεν γινόταν να κρυφτούν).
Ισχυρίστηκε ότι βρέθηκε εκεί ως εκπρόσωπος του ελληνισμού, ως ο πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων αλλά επειδή ως γνωστόν πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι δεν μπόρεσε να δαμάσει τον πειρασμό να μιλήσει και ως κομματάρχης της Δεξιάς.
Και με αυτήν την ιδιότητα που έσκασε μύτη κάποια στιγμή στην ομιλία του είπε στους γερουσιαστές και βουλευτές της υπερδύναμης τι πρέπει να προσέχουν οι δημοκρατίες, ποιους πολιτικούς πρέπει να αποφεύγουν οι πολίτες, ποιος είναι ο εσωτερικός εχθρός που έχει βάλει στόχο να ακυρώσει τα επιτεύγματα του φιλελεύθερου καπιταλισμού καλλιεργώντας το μίσος για τις ελίτ, τους «από πάνω»:
«Οι δημοκρατίες μας απειλούνται από φωνές λαϊκιστών... στην Ελλάδα πληρώσαμε το βαρύ τίμημα ακούγοντάς τους». Ουδείς στην πατρίδα μας, στη μητρόπολη της δημοκρατίας, ξαφνιάστηκε.
Είμαστε άλλωστε οι κληρονόμοι του αθηναϊκού μοντέλου της άμεσης δημοκρατίας, αυτά τα παίζουμε στα δάχτυλα και δικαιούμαστε να συμβουλεύουμε τους άλλους, αυτούς που μας αντέγραψαν και μεγαλούργησαν.
Επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, να μην εφησυχάζουμε και για να μην πιστέψουμε ότι μετά τα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο θα ακολουθήσουν τα χειροκροτήματα των Ελλήνων πολιτών, απαιτείται να είμαστε σε ετοιμότητα για να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν ανεπιθύμητες καταστάσεις που θα μας βάλουν σε περιπέτειες και θα απειλήσουν το καθεστώς.
Σε προεκλογική περίοδο έχουμε μπει και πρέπει οι ιθαγενείς να μην κάνουν ξανά το λάθος που έκαναν δυο φορές το 2015 και έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους απίθανους τύπους να παίξουν τη χώρα στα ζάρια.
Μας έκατσαν στον σβέρκο περίπου πέντε χρόνια και τώρα οι άτιμοι προσπαθούν να εξαπατήσουν για άλλη μία φορά τον κοσμάκη με παραπλανητικές αερολογίες, υποσχόμενοι στους πάντες τα πάντα.
Ο πρωθυπουργός μας δεν έχει πρόβλημα με τον ακροδεξιό λαϊκισμό.
Αυτόν τον έχει σε περίοπτη θέση στο κόμμα του και έχει τοποθετήσει βασικούς εκπροσώπους του σε καίρια πόστα στην κυβέρνηση και στο κράτος και τους χρησιμοποιεί για να τον προστατεύουν και να συκοφαντούν τους πολιτικούς αντιπάλους του.
Το πρόβλημά του είναι οι άλλοι, οι -κατά την περιγραφή του- ακροαριστεροί λαϊκιστές. Είναι παντελώς αδιάφορο ότι αυτοί οι δημαγωγοί, τα ορφανά του Στάλιν, οι οπαδοί του Κάστρο και του Τσάβες, οι θαυμαστές του Κιμ του τρίτου και του Πολ Ποτ, δεν οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία.
Αλλοι κυβέρνησαν τη χώρα για καμιά σαράντα χρόνια.
Ποιος μένει σε τέτοιες λεπτομέρειες;
Αλλωστε είναι κοινή πεποίθηση ότι η Αριστερά είχε την ιδεολογική ηγεμονία κι ας ήταν μικρή η εκλογική επιρροή της.
Το λένε οι υπουργοί που προέρχονται από την Ακρα Δεξιά, το λένε οι δημοσιολόγοι που θεωρούν παρωχημένο το σχήμα Αριστερά-Δεξιά και χλευάζουν όσους επιμένουν να το διακινούν ως ζαβλακωμένους νεροκουβαλητές απίθανων θεωριών, το λένε και οι πρώην αριστεροί που συνειδητοποίησαν με καθυστέρηση πόσο βρόμικο ρόλο είχαν παίξει στα νιάτα τους παρασυρμένοι από εγκληματικές ιδεολογίες και για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους προσκυνούν με ευλάβεια ό,τι πολεμούσαν με λύσσα.
Οχι δωρεάν, αλλά κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί, δεν θα γίνουν κλέφτες.
Είναι παντελώς αδιάφορο ότι αυτοί οι τρισκατάρατοι ραδιούργοι δεν έφεραν τα δυο πρώτα μνημόνια. Σιγά τώρα που θα ασχοληθούμε με τα γεγονότα. Αν δεν ταιριάζουν με τις απόψεις μας τόσο το χειρότερο γι’ αυτά.
Ο πρωθυπουργός μας τους αποστόμωσε όταν... αποκάλυψε στη Βουλή ότι τα μνημόνια τα έφερε η Αριστερά. Είναι παντελώς αδιάφορο ότι αυτοί οι πανούργοι που αυτοχειροτονήθηκαν προοδευτικοί παρέδωσαν γεμάτα ταμεία κι ας τα είχαν βρει άδεια όταν παρέλαβαν.
Είναι παντελώς αδιάφορο ότι αυτοί οι φανφαρόνοι ακτιβιστές με ροπή στην ένοπλη επιχειρηματολογία μείωσαν την ανεργία, ρύθμισαν κάπως το χρέος, έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια και παρέδωσαν κανονικά το μέγαρο Μαξίμου, ξεχνώντας οι ανόητοι στα τασάκια του κτιρίου τα αποτσίγαρα με χασίς που ρούφαγαν για να φαντασιώνονται ότι οι βέβηλες ιδέες τους είναι πλειοψηφικές.
Ο κ. Μητσοτάκης και οι ομόσταβλοί του στην Ευρώπη, που λένε ότι μάχονται κατά του λαϊκισμού, δεν μπαίνουν στον κόπο να προβληματιστούν. Αποκαλούν λαϊκιστές όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, όσους αντιστέκονται, όσους δεν πειθαρχούν στα κελεύσματά τους. Βγάζουν την ξινίλα τους για ό,τι δεν καταλαβαίνουν.
Δεν τους περνάει από το μυαλό ότι για τον θυμό και την οργή που νιώθουν οι «από κάτω» ευθύνονται οι ταξικά μεροληπτικές πολιτικές που εφαρμόζουν τα κόμματά τους. Οι πολιτικοί-θηρία ή οι πολιτικοί-σωτήρες δεν εμφανίζονται από το πουθενά.
Ανάγωγα
«Αι ψήφοι πρέπει να ζυγίζονται και όχι να αθροίζονται», είχε πει ο Κωνσταντίνος για τη μεγάλη νίκη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Αυτό εφαρμόζει η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και έτσι εμφανίζεται ως νικήτρια των φοιτητικών εκλογών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου