Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως θα κρατήσω το γιορτάσι εννέα μέρες. Γιορτάσι μεν, με αποστάσεις κι όλα τα μέτρα ασφαλείας δε. Εγώ κι εγώ θα γιορτάσουμε και υπόσχομαι να πάρω τις δέουσες αποστάσεις ακόμα κι απ’ τον ίδιο μου τον εαυτό...
Καιρός ήταν εξάλλου.
Μπορεί να μην τους ψήφισα, αλλά, όλα κι όλα, θα τους γιορτάσω. Και την πλερέζα μου θα βάλω και τα ηπειρώτικα τα μοιρολόγια μου θα πω και θα στηθοδαρθώ και τις πλεξούδες μου θα λύσω και θυμιάματα θ’ ανάψω και σπονδές θα κάμω για τις παρασπονδίες τους και στο σπίτι θα κλειστώ σαν την Μπερνάρντα την Αλμπα και όλα θα γίνουν καθώς πρέπει. Για εννέα μέρες. Και μετά, θα ξαναγεννηθώ...
Από τις στάχτες τους.
Ενεκα που πενθώ τα γιορτάσια τους, θα μιλήσω σοβαρά και θ’ αφήσω στην άκρη τον συνήθη σαρκασμό και τη βαθιά, συνειδητά κακόβουλη ειρωνεία που με διακατέχει...
Καιρός ήταν εξάλλου.
Ξεκινώ: Τα λέγαμε ή δεν τα λέγαμε; Τι ήταν να τον αφήσουμε να βάλει εκείνα τα φωτάκια, που μόνο φωτάκια δεν ήταν; Η αρχή για να μας αλλάξει τα φώτα – αυτό ήταν. Πήρε θάρρετα ο δημαρχέσος μας και είπε να κάνει την κακογουστιά έμβλημα της πρωτευούσης. Τέτοια γλαστροεξαμβλώματα δεν έχω ξαναματαδεί.
Σιχαίνεσαι ακόμη και να κατουρήσεις πάνω τους.
Και τι έβαλε μέσα; Φοίνικες.
Φοίνικες!
Για όνομα του Θεού και της Παναγίας και όλων των οσιομαρτύρων μαζί! Και μια βδομάδα αφού τους έβαλε, τι έγινε; Αναγεννήθηκε το Πουλί μέσα στη Βουλή – αυτό έγινε. Πρώτα βάλανε το «σύμβολο» απ’ έξω και μετά το αναγέννησαν από μέσα.
Νομίζεις δεν έχουν πρόγραμμα; Νομίζεις δεν ξέρουν σημειολογία; Νομίζεις δε γνωρίζουν από συμβολισμούς; Πάρε τώρα την αναγεννημένη χούντα σου και πάνε τις τσάρκες σου στα πέριξ του Συντάγματος – που αφού του άλλαξαν τον αδόξαστο, θα του αλλάξουν και την ονομασία. Γιατί έχουμε δημοκρατία! Και στη δημοκρατία, η πλειοψηφία κερδίζει.
Και άμα σου λέει ο Υπουργός της Βασιλικής Χωροφυλακής (γεια σου Ζουράρι με τα ωραία σου! Ετσι τον είπε τον Χρυσόχ προψές στη Βουλή) πως 1.000 «δολοφόνοι διαδηλωτές» πέταξαν 15 μολότοφ, θα το πιστεύεις. Τι; Δε βγαίνουν τα μαθηματικά; Βγαίνουν βγαίνουν.
Γιατί στη δημοκρατία, η πλειοψηφία ορίζει και μαθηματικά και κανόνες. Τι; Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, γιατί έχει κανόνες; Ε, αυτό δε λέω; Δεν υπάρχουν αδιέξοδα γι’ αυτούς που έχουν την εξουσία, γιατί αυτοί ορίζουν τους κανόνες.
Τι; Στη δημοκρατία υπάρχει συνύπαρξη γιατί υπάρχει αντεπιχείρημα;
Και τότε γιατί κάτι παλικάρια της αστυνομίας έπεσαν με δεκάδες μηχανάκια πάνω στους διαδηλωτές; Αχ, μόνο να τους έβλεπες! Με τι μπρίο, τι χάρη, σβουν σβουν, έστριβαν το αιλουροειδές κορμάκι τους πάνω στα πληρωμένα από πληρωμένους εφοπλιστές μηχανάκια τους ανάμεσα από τις ζαρντινιέρες του ανιψιού του κυβερνάρχα τους!
Ούτε μία γλάστρα δεν ακούμπησαν!
Εντάξει, έπεσαν με τις μηχανές τους πάνω σε νέα παιδιά και μετά τα πλάκωσαν και στο ξύλο, αφού πρώτα τα είχαν κάνει κουρούμπελα από τα χημικά. Αλλά τις ζαρντινιέρες, σου λέω, δεν τις ακούμπησαν! Τέτοια αίσθηση ευθύνης έχουν των Ελλήνων τα παιδιά με τα μπράτσα τα πολλά. Σέβονται τα χιλιάρικα που πληρώνει ο Αθηναίος σε γλαστρόνια. Δεν βανδαλίζουν αυτοί.
Τι;
Βανδαλίζουν ανθρώπους;
Ναι, αλλά τον ιδρώτα του μέσου νοικοκυραίου τον σέβονται. Τα παιδιά του όχι, τον ιδρώτα του ναι.
Γιατί ο ιδρώτας του νοικοκυραίου είναι ιερός για τον Μητσοτάρχα μας. Τι κι αν τον έδωσε χάρισμα σε «ημετέρους»; Είδες τον Μαρινάκη; Πίσω θα τα δώκει λέει.
Αυτό, βέβαια, εύχομαι να το πάρει πίσω. Γιατί σκέψου τον κάθε ΜΜΕτζή που πήρε τα χιλιαρικάκια σου και τα έκανε μανταλάκια, καθώς έχει πολλά να ξε-πλύνει. Πώς θα τ’ απλώσει τώρα; Και τι να επιστρέψει πίσω; Μανταλάκια;
Εννέα μέρες θα κρατήσω το γιορτάσι και μετά θα αναγεννηθώ. Από τις στάχτες τους. Και θα βγω να με απλώσω στα ξεπλυμένα μανταλάκια τους.
Στο μπαλκόνι, δίπλα απ’ αυτό που θα χειροκροτάς, κατ’ εντολήν της μονοετούς, πολυχρονεμένης σου κυβερνήσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου