Aπό που καταλαβαίνεις ότι ένας ηγέτης ο οποίος πρόκειται να ανακοινώσει μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στην οικονομία, είναι δεξιός και νεοφιλελεύθερος;
Πρώτα από όλα από το είδος της επικοινωνίας που επιλέγει να έχει με τους πολίτες. Αν, για παράδειγμα επιλέξει να μιλήσει σε ανοικτή συνέντευξη τύπου, όπου είναι έτοιμος να δεχτεί και ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους και από το κοινό ή ακόμη αν επιλέξει να κάνει την παρουσίαση μπροστά σε ακροατήριο που απαρτίζεται από οικονομικούς παράγοντες και εκπροσώπους επιχειρήσεων και εργαζομένων, τότε οπωσδήποτε ΔΕΝ είναι δεξιός.
Κι αυτό γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο ηγέτης δείχνει δημοκρατικά αντανακλαστικά, καθώς δεν έχει την ανασφάλεια αυτού που προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια, ούτε εκείνου που επιδιώκει να κοροϊδέψει τους πολίτες.
Ο δημοκρατικός ηγέτης επειδή είναι ειλικρινής και επειδή ενδιαφέρεται πραγματικά για τους πολίτες, αισθάνεται ασφαλής να τους αντιμετωπίσει κατά μέτωπο και είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να δεχτεί ερωτήσεις, αλλά και να υποστεί κριτική.
Κι ακόμη, σε αυτή την περίπτωση της απ’ ευθείας, δια ζώσης και σε φυσική επαφή με δημοσιογράφους ή με κοινό παρουσίασης, ο ηγέτης αποδεικνύει ότι είναι δημοκρατικός και για έναν ακόμη λόγο.
Γιατί δεν διαθέτει το χαρακτηριστικό του αυταρχισμού, που είναι κοινό στους πολιτικούς της Δεξιάς. Οι οποίοι αισθάνονται άνετα μόνο όταν βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας από τους κοινούς θνητούς, από όλους αυτούς δηλαδή που διοικούν και χάριν των οποίων κυβερνούν.
Αντίθετα, όσο πιο απομονωμένος από τους πολίτες, όσο πιο αποστειρωμένος και όσο πιο προστατευμένος από οποιαδήποτε ερώτηση ή κριτική εμφανίζεται ένας ηγέτης, τόσο πιο ανασφαλής, τόσο πιο ανειλικρινής, τόσο πιο υποκριτικός, αλλά και τόσο πιο αυταρχικός είναι, χαρακτηριστικά που ταιριάζουν απολύτως σε πολιτικό της Δεξιάς.
Ένας πρωθυπουργός λοιπόν, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που επιλέγει να απευθύνεται στους πολίτες μέσα από την ασφάλεια μαγνητοσκοπημένων διαγγελμάτων, μακριά δηλαδή από οποιοδήποτε κοινό, ερωτήσεις και κριτική, αποδεικνύει ότι είναι ένας ανειλικρινής και αυταρχικός δεξιός πολιτικός.
Ο οποίος εκτός των παραπάνω χαρακτηριστικών, ή ίσως και εξ αιτίας τους, έχει επιπλέον και την ανασφάλεια εκείνου που δεν ελέγχει τη σκέψη και το λόγο του και άρα κινδυνεύει στην απ’ ευθείας και δια ζώσης επικοινωνία να τα χάσει και να εκτεθεί.
Γιατί, ας μην ξεχνάμε, η λέξη αλήθεια, που προέρχεται από το στερητικό α και τη λέξη λήθη, που σημαίνει λησμονιά ή κατ’ άλλους τη λέξη λήθω, που σημαίνει λανθάνω, σφάλλω, είναι η έννοια που περιγράφει ό,τι δεν ξεχνιέται.
Και ό,τι δεν ξεχνιέται, είναι ό,τι συνέβη πραγματικά ή ό,τι είναι αυθεντικό επειδή ακριβώς είναι σωστό, δεν είναι δηλαδή κατασκευασμένο.
Ό,τι λοιπόν δεν μπορεί να ξεχαστεί γιατί συνέβη πραγματικά και γιατί είναι αυθεντικό και όχι κατασκευασμένο, είναι αληθινό.
Όποιος λοιπόν λέει την αλήθεια έχει την ασφάλεια να μη φοβάται ούτε ότι θα ξεχάσει τι πρέπει να πει, ούτε ότι θα μπερδευτεί αν του κάνουν ερωτήσεις.
Γι’ αυτό και όποιος λέει την αλήθεια δεν έχει καμία ανασφάλεια ούτε να ερωτηθεί, ούτε να υποστεί κριτική.
Όσο επομένως πιο προστατευμένος, πιο αποστειρωμένος και πιο απομονωμένος από τους πολίτες εμφανίζεται ένας πρωθυπουργός, τόσο πιο ανειλικρινής είναι και τόσο πιο πολύ φοβάται ότι αυτή η ανειλικρίνειά του θα αποκαλυφθεί.
Γι’ αυτό και οι μονόλογοι των διαγγελμάτων είναι οι απόλυτοι δείκτες δεξιών και αυταρχικών πρωθυπουργών που κρύβουν την αλήθεια και διαστρεβλώνουν τα πραγματικά γεγονότα για να ξεγελάσουν τους πολίτες.
Εδώ έρχεται ο δεύτερος δείκτης ενός δεξιού και νεοφιλελεύθερου ηγέτη, που είναι η ανειλικρίνεια των προθέσεων και η αναλήθεια των λόγων του.
Όταν ένας πρωθυπουργός συλλαμβάνεται να λέει ανακρίβειες και να παραποιεί την αλήθεια, στηρίζοντας μάλιστα επικοινωνιακούς μύθους με ψέματα, τότε οπωσδήποτε ΔΕΝ είναι ένας δημοκρατικός πρωθυπουργός.
Κι αυτό γιατί όταν ένας πρωθυπουργός δεν θέλει το καλό όλων των πολιτών, αλλά έχει κρυφή ατζέντα, υποστηρίζοντας είτε μόνο «τα δικά του παιδιά», είτε μια ολιγαρχία του πλούτου, τότε αναγκαστικά καταφεύγει στην παραποίηση και τη διαστρέβλωση της αλήθειας, προκειμένου να ξεγελάσει τους πολλούς.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός λοιπόν στον χτεσινό μονόλογό του, συνελήφθη παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια σε δύο, τουλάχιστον, κορυφαίες περιπτώσεις.
Πρώτα, υποστηρίζοντας ότι η οικονομία πήγαινε πάρα πολύ καλά μέχρι το τέλος του 2019, αλλά δυστυχώς, ήρθε μετά η πανδημία και χάλασε η καλή πορεία.
Αυτό είναι απολύτως αναληθές.
Καθώς όλοι γνωρίζουν ότι η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ παρέλαβε το καλοκαίρι του 2019 από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μια οικονομία με καταγεγραμμένους ρυθμούς ανάπτυξης ύψους 2,8%, οι οποίοι στο τέλος του 2019 μειώθηκαν σημαντικά και έπεσαν στο 1%.
Δεύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας και προσπάθεια εκμετάλλευσης του ψέματος για ίδιο όφελος, είναι η προσπάθεια του πρωθυπουργού να οικειοποιηθεί τον μικρό αριθμό κρουσμάτων και θανάτων κατά την πανδημία.
Εκμεταλλευόμενος λοιπόν για ίδιο πολιτικό όφελος και αποδίδοντας στον εαυτό του την καλή πορεία της πανδημίας στην Ελλάδα, επανέλαβε τη γνωστή Νεοδημοκρατική προπαγάνδα, τον μύθο δηλαδή του… Μωυσή που δήθεν έσωσε τον λαό του από την πανδημία, επειδή ήταν αποφασιστικός και πήρε εγκαίρως περιοριστικά μέτρα.
Ενώ η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Καθώς περιοριστικά μέτρα πήραν όλες ανεξαιρέτως οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κατά σύσταση του ΠΟΥ, την ίδια ακριβώς εποχή, στα μέσα Μαρτίου.
Κι ακόμη, η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα καθυστέρησε το lock down σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αφού εφάρμοσε το μέτρο από 23 Μαρτίου. Όπως αλήθεια είναι επίσης και ότι η ελληνική κυβέρνηση έδειξε μεγάλο δισταγμό και απροθυμία και καθυστέρησε πολύ να επιβάλει περιοριστικά μέτρα στις εκκλησίες.
Και βέβαια, η αλήθεια που πλέον αναγνωρίζουν οι πάντες είναι ότι όλες οι χώρες χαμηλής ανάπτυξης και μικρής διεθνούς κινητικότητας στην Βαλκανική και την Α. Ευρώπη ακολούθησαν την ίδια πορεία μικρού αριθμού κρουσμάτων και θανάτων, όπως και η Ελλάδα.
Και μάλιστα χωρίς οι πρωθυπουργοί τους να επαίρονται ότι έσωσαν τους λαούς τους οι ίδιοι, προσωπικά, από τα χειρότερα…
Δύο χοντρά ψέματα λοιπόν στο ίδιο διάγγελμα για να υποστηριχθεί η δημοφιλία του ίδιου του επιδιδόμενου σε μονολόγους πρωθυπουργού και για να διατηρηθεί η καλή εικόνα της κυβέρνησης την οποία κατασκεύασαν και συντηρούν με επίμονη προπαγάνδα τα εξαγορασμένα με δημόσιο χρήμα ΜΜΕ, είναι πολλά για έναν δημοκρατικό και προοδευτικό ηγέτη.
Προδίδουν δεξιό και μάλιστα παλαιοκομματικής κοπής πρωθυπουργό, ο οποίος όχι μόνο δεν λέει την αλήθεια, αλλά κατασκευάζει επικοινωνιακά το αφήγημά του, διαστρεβλώνοντας και παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα, προκειμένου να υπηρετήσει μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Υπάρχει όμως και ένας τρίτος δείκτης, για το πόσο νεοφιλελεύθερος είναι ένας πρωθυπουργός που εξαγγέλλει μέτρα.
Όσο πιο αντιεργατικά είναι τα μέτρα που ανακοινώνει ένας πρωθυπουργός, όσο πιο πολύ προωθεί ελαστικές μορφές εργασίας και όσο πιο πολύ επιδοτεί την ανεργία ή την περιορισμένη εργασία, αντί να ενισχύσει την πλήρη απασχόληση, τόσο πιο νεοφιλελεύθερος είναι. Τόσο δηλαδή περισσότερο αδιαφορεί για τους εργαζόμενους και το λαό, καθώς εκπροσωπεί και υποστηρίζει μια μικρή ολιγαρχία του πλούτου.
Όσο λοιπόν περισσότερο το κόστος της ύφεσης το πληρώνουν οι εργαζόμενοι, αντί να μοιράζεται ισότιμα σε όλους, σύμφωνα με τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη και τον πλούτο, τόσο πιο αντιλαϊκός και πιο υπέρ της ολιγαρχίας είναι ένας πρωθυπουργός.
Η αρχή αυτή δεν εξαντλείται όμως μόνο στους εργαζόμενους, αλλά επεκτείνεται και στις επιχειρήσεις.
Όπου τα νεοφιλελεύθερης αντίληψης μέτρα Μητσοτάκη είναι πολύ πιο ευνοϊκά για τις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες και θα καταφέρουν να επιβιώσουν στο τέλος από την επερχόμενη ύφεση της οικονομίας.
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπως και οι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, με τα ανεπαρκή μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, τα πλέον αδύναμα και δειλά από όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, θα είναι μαζί με τους εργαζόμενους οι μεγάλοι χαμένοι της οικονομικής κρίσης που θα ακολουθήσει την πανδημία.
Διότι τα 24 δις που ανακοινώθηκαν ότι δήθεν θα δοθούν από το ΑΕΠ της χώρας δεν είναι ακριβώς 24, αλλά μόλις 14, καθώς τα υπόλοιπα 10 θα είναι με τη μορφή των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Επομένως το ποσοστό του ΑΕΠ με το οποίο ενισχύεται η ελληνική οικονομία είναι το μικρότερο στην Ευρώπη, μόλις 7,2% του ΑΕΠ της χώρας.
Όταν η αναμενόμενη ύφεση της οικονομίας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα είναι πολύ μεγαλύτερη των μέτρων που λαμβάνονται για την ανάσχεσή της, καθώς θα κυμανθεί μεταξύ του 10-15% του ΑΕΠ.
Σε ένα μόνο διάγγελμα λοιπόν, αποκαλύφθηκε στους Έλληνες πολίτες ένας παλαιοκομματικός δεξιός πρωθυπουργός, που με μονολόγους κονσέρβα και με κατασκευασμένα αφηγήματα που βρίθουν αναληθειών, προσπάθησε να ξεγελάσει τους πολίτες.
Συγχρόνως, στο ίδιο διάγγελμα, αποκαλύφθηκε ένας πρωθυπουργός, αμετανόητος νοσταλγός του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, που προσπάθησε να επιρρίψει όλο το βάρος του κόστους της επερχόμενης ύφεσης στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Ο οποίος μάλιστα, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους ηγέτες, επιχειρεί να αντιμετωπίσει την επερχόμενη ύφεση και την ανεργία με ποσοστό του ΑΕΠ που υπολείπεται κατά πολύ του ύψους της αναμενόμενης ύφεσης.
Την ώρα που οι υπόλοιποι συντηρητικοί και οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού ηγέτες στην Ευρώπη, όπως η Μέρκελ, ο Μακρόν και ο Τζόνσον, αντιλαμβανόμενοι τα μηνύματα της συγκυρίας και την ανάγκη προσαρμογής στα νέα δεδομένα, εγκαταλείπουν για το καλό των εργαζομένων και της οικονομίας των χωρών τους τις δογματικές και σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις, μοιράζοντας το κόστος της κρίσης ανάλογα με τη συμμετοχή καθενός στην πίτα της οικονομίας και ενισχύοντας τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις με δημόσιο χρήμα που ως ποσοστό του ΑΕΠ ξεπερνούν κατά πολύ την αναμενόμενη ύφεση.
Η ελληνική κυβέρνηση ανταγωνίζεται με πολύ καλές προοπτικές να αναδειχθεί ως η πιο δεξιά, η πιο οπισθοδρομική, η πιο άδικη και η πιο αμετανόητα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου