Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Στο εύλογο ερώτημα αν η αναφορά στα συμπεράσματα της Ευρωπαικής Συνόδου Κορυφής για το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο ικανοποιεί τις ελληνικές επιδιώξεις η απάντηση είναι ένα ξερό και μονολεκτικό «όχι».
Η σχετική διατύπωση, χωμένη στο τέλος του τετρασέλιδου κείμενου συμπερασμάτων ως «σημείο 19», λίγο μετά την παράγραφο για την ανάγκη ενίσχυσης των ευρω-αφρικανικών σχέσεων και μόλις πριν την αναγγελία διάσκεψης δωρητών για τους σεισμούς στην Αλβανία, δεν είναι ασφαλώς αυτό που η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει απαιτήσει και να πετύχει.
Στην φαντασία μόνο του Κυριάκου, του επιτελείου του και των μέσων ενημέρωσης που παπαγαλίζουν πρόθυμα την κυβερνητική γραμμή,
υπάρχουν οι ελληνικοί «διπλωματικοί θρίαμβοι»,
υπάρχουν οι ελληνικοί «διπλωματικοί θρίαμβοι»,
η «γενικευμένη καταδίκη της Τουρκίας»,
η «ακυρωση» του μνημονίου Αγκυρας-Τρίπολης και άλλα σουρεαλιστικά ανδραγαθήματα.
Η πραγματική εικόνα έχει ως εξής:
Η Σύνοδος Κορυφής δεν είχε στην ατζέντα το πραξικόπημα της Τουρκίας και τα κλαψουρίσματα της Αθήνας.
Ούτε ως πρώτο, ούτε ως δεύτερο, ούτε ως δέκατο θέμα.
Ουδείς άλλωστε φρόντισε να θέσει μετ’ επιτάσεως το ζήτημα, όπως προκύπτει και από την ενημέρωση του εκπροσώπου του γερμανικού Υπ-Εξ, Στέφεν Σάιμπερτ που δήλωσε την περασμένη Τετάρτη πώς δεν γνωρίζει αν ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει ζητήσει να μπει στην ημερήσια διάταξη…
Η συνάντηση των «28» έγινε αποκλειστικά και μόνο για να περάσει το γερμανικό νταβατζηλίκι με την κλιματική αλλαγή.
Βασικό και σχεδόν μοναδικό θέμα ήταν η συμμόρφωση των κρατών-μελών με το σχέδιο του Βερολίνου για ενεργειακή απεξάρτηση από τον άνθρακα έως το 2050.
Οι Γερμανοί έχουν λυσσάξει να δημιουργήσουν ένα σούπερ κουμπαρά ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ(!) για να χρηματοδοτούν την παραγωγή ανεμογεννητριών, φωτοβολταικών, ηλεκτρικών αυτοκινήτων και πάει λέγοντας, τα οποία θα εξάγουν στους φτωχούς συγγενείς του Νότου με την μέθοδο του…Γιάννης περνάει και Γιάννης πίνει.
Το σχέδιο αυτό, τάχα μου για την έγνοια της Γκρέτας και των επόμενων γενεών, αλλά στην πράξη για να οικονομάνε εσαεί οι Γερμανοί, αποτέλεσε και το κυρίαρχο θέμα στο δείπνο, όπου τοποθετήθηκε ενθέρμως(σ.σ. για το κλίμα, όχι για τη Λιβύη…)και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αλλοι πάντως δεν τσίμπησαν όπως η Πολωνία που έχει σοβαρή εξάρτηση από τον άνθρακα και στην ουσία αυτοεξαιρέθηκε, αλλά και η Τσεχία που απαίτησε χρήματα εκβιάζοντας με την εναλλακτική της πυρηνικής ενέργειας.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι άλλα ήταν τα θέματα και κανείς δεν φρόντισε να πει «Παιδιά, ωραία η κουβέντα για το πώς αυξάνουν την τρύπα του όζοντος οι πορδές των αγελάδων, αλλά εγώ σε λίγο θα έχω πόλεμο στη γειτονιά μου. Και θα πρόκειται για σύρραξη με αφορμή αμφισβήτηση κυριαρχίας σε ευρωπαικό έδαφος».
Δεν φρόντισε ο Ελληνας πρωθυπουργός να στείλει μια επιστολή και να απαιτήσει τέτοιου είδους εκτενή συζήτηση για μείζονα απειλή εθνικής ασφαλείας.
Δεν αξίωσε να υπάρξει ξεχωριστή ανακοίνωση καταδίκης των «28» για το ζήτημα.
Και δεν εκβίασε για να αποσπάσει συγκεκριμένες κυρώσεις, προαναγγέλλοντας μονομερή πολιτική στο μεταναστευτικό.
Αρκέστηκε ο Κυριάκος σε μια χλιαρή παράγραφο που μπήκε στην ενότητα «Αλλα Ζητήματα», στο πλαίσιο της καθιερωμένης αγγαρείας των Ευρωπαίων για να αποφεύγουν την ελληνική γκρίνια.
Μπήκε κάτι για να μπει. Κι αυτό το «κάτι» ήταν και λειψό.
Γιατί ακολουθεί την διαπιστωτική πεπατημένη προηγούμενων ανακοινώσεων για τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στη Κύπρο.
Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Γιατί δεν είχαμε μόνο προσβολή εθνικής κυριαρχίας αλλά προσπάθεια υφαρπαγής θαλάσσιου οικοπέδου με δημιουργία αρνητικών τετελεσμένων στην περιοχή της Κρήτης και του Νοτιανατολικού Αιγαίου.
Τετελεσμένων, που μεταξύ άλλων, θέτουν σε αμφισβήτηση την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών!
Σεισμό έπρεπε λοιπόν να είχε προκαλέσει ο Ελληνας πρωθυπουργός που μιλούσε για την κλιματική αλλαγή προς μεγάλη τέρψη της Καγκελλαρίου η οποία επείγεται να στήσει ταμείο και ψάχνει πρόθυμους πελάτες.
Στα εθνικά δυστυχώς αρκέστηκε στα απολύτως στοιχειώδη, αλλά ακόμη και σ΄αυτά πέρασε κάτω από τη βάση, καθώς η ορολογία που υιοθετήθηκε στην επίμαχη παράγραφο επαναλαμβάνει αόριστες δεσμεύσεις συμπαράστασης προηγούμενων συνόδων,
δεν αναφέρει ρητά-υπήρχε στο αρχικό σχέδιο, αλλά…εξαφανίστηκε έπειτα από παρέμβαση του Βερολίνου-την λέξη «άκυρο»,
υιοθετεί περιφραστική διατύπωση(«δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες για τρίτα κράτη»)
κυρίως όμως δεν προδικάζει την μελλοντική στάση της ΕΕ, αφου βέβαια δεν περιλαμβάνει κυρώσεις τις οποίες φαίνεται ότι δεν ζήτησε η Ελλάδα!
δεν αναφέρει ρητά-υπήρχε στο αρχικό σχέδιο, αλλά…εξαφανίστηκε έπειτα από παρέμβαση του Βερολίνου-την λέξη «άκυρο»,
υιοθετεί περιφραστική διατύπωση(«δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες για τρίτα κράτη»)
κυρίως όμως δεν προδικάζει την μελλοντική στάση της ΕΕ, αφου βέβαια δεν περιλαμβάνει κυρώσεις τις οποίες φαίνεται ότι δεν ζήτησε η Ελλάδα!
Θα συνιστούσα επομένως περισσότερη μετριοπάθεια στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί ελληνικού διπλωματικού κατορθώματος.
Και λίγη παραπάνω σοβαρότητα.
Ούτε νίκη, ούτε καν επιτυχία καταγράψαμε.
Μια μέτρια σε ένταση, απρόθυμη δήλωση αποσπάσαμε για ένα γεγονός που δυστυχώς δεν έχει…ούτε μέτριες διαστάσεις ούτε χλιαρό αντίκτυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου