Νομίζω τα πράγματα είναι απλά

Filothei Varsami

Νομίζω τα πράγματα είναι απλά.

Από τη μία, ο μητσοτάκης ως εν αναμονή πρωθυπουργός καλούσε ηλικιωμένους επαρχιώτες πολιτευτές στο γραφείο του, τους ζητούσε τη στήριξη του *κομματικού τους στρατού* και του την έδιναν, ζητώντας *απλώς*, *ευγενικά* ανταλλάγματα.

 Αυτός όχι μόνο τα υποσχόταν αλλά, όπως δείχνει ο 24ωρος διορισμός ως διοικητή νοσοκομείου του παππού από τα τρίκαλα, τα υλοποιεί κιόλας.

Από την άλλη, ο μητσοτάκης ως εν αναμονή πρωθυπουργός τύχαινε να συναντηθεί σε κανένα κυριακάτικο τραπέζι, από αυτά με την προεγκεκριμενη λίστα καλεσμένων, με τον φρουζή, οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες, τραπεζίτες, δημοσιογράφους, καναλάρχες. Πήγαινε με *ιδρωμένο t shirt* και *έπιναν μπύρες*.
Μιλούσαν αυστηρά για μπάλα.
Ίσως και για τον καιρό.
 Κανεις δε ζητούσε και σε κανένα δεν υποσχέθηκε τίποτα.

Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι δεν γινόντουσαν έτσι τα πράγματα.

Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι συνιστά αποτέλεσμα άσχημων συμφωνιών και συναλλαγών της νομοθετικής εξουσίας (δλδ της κυβερνητικής πλειοψηφίας) με κέντρα διαπλοκής η ξαφνική εύνοια σε τραπεζικά στελέχη (κατ έγκληση μόνο δίωξη της απιστίας τους).

Ή η ξαφνική εύνοια σε μεγάλο-ύποπτους και μεγάλο-κατηγορούμενους για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (πχ φρουζής, κουτσολιούτσος) που τα παγωμένα τους περιουσιακά στοιχεία θα βγαίνουν ενιαία και χωρίς κανένα ενδιάμεσο περιορισμό για απόψυξη μετά τους 18 μήνες.

 Ή η απαλλαγή των φυσικών προσώπων που ελέγχουν μμε, από την υποχρέωση υποβολής δήλωσης πόθεν έσχες (πχ αλαφούζος, μαρινάκης).

Ή ο ορισμός και μάλιστα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (δλδ νομοθετήματος που προβλέπεται για ακραία έκτακτες περιπτώσεις, όπως ο πόλεμος, οι φυσικές καταστροφές κλπ) ότι οι κοινόχρηστοι (πχ δρόμοι, πλατείες) και κοινωφελείς χώροι (πχ σχολεία) του έργου στο ελληνικό δεν θα παραδοθούν στους δήμους αμέσως μετά την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης, όπως συμβαίνει κατά κανόνα, αλλά, κατ εξαίρεση, θα παραμείνουν στη διαχείρηση της ιδιωτικής εταιρίας (του λάτση) επ αόριστον.

Άλλωστε, αν υπήρχε κάποια υπόνοια, έστω, ότι υπήρξε οργιώδης διαπλοκη, ότι υπογράφηκαν γραμμάτια της κυβέρνησης προς παράγοντες (οικονομικούς, δημοσιογραφικούς, πολιτικούς) που τη στήριξαν, ότι ο γκρούεζας από τα τρίκαλα που μολογάει χωρίς ξύλο το ρουσφέτι του δεν είναι παρά ένα ψίχουλο μπροστά σε πολύ πιο σοβαρές και επικίνδυνες περιπτώσεις που *βρωμανε*, όλο και θα είχε θέσει κάποιος δημοσιογράφος σχετικό ερώτημα στον πρωθυπουργό.
Πχ ο χατζηνικολάου, τότε που ανέκρινε αυστηρά τον μητσοτάκη και με μαεστρία του εκμαίευσε απαντήσεις σε ερωτήσεις-παγίδα, όπως αν του αρέσουν τα ντολμαδάκια.