Πέρα από τη διαμάχη του "χθες" ανάμεσα στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ,
υπάρχει ένα σημαντικός σε μέγεθος και σημασία κόσμος της εργασίας, και
κυρίως νέος ηλικιακά, που μάχεται άστεγος συνδικαλιστικά σε ένα μέρος
του και πολιτικά.
Η απεργία της προηγούμενης Τρίτης, η πρώτη
οργανωμένη αντίδραση στα μέτρα που είναι έτοιμη να λάβει η κυβέρνηση
Μητσοτάκη, θυμίζει, όσον αφορά το τάιμινγκ, τις αντίστοιχες αντιδράσεις
στο Βέλγιο αρχές του 2015.
Ηταν στα τέλη του 2014 όταν ο
νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ, επικαλούμενος την κρίση χρέους,
εξήγγειλε την επομένη της εκλογής του μια σειρά μέτρων "σοκ": παρέμβαση
στις συλλογικές συμβάσεις, πλήρη απορρύθμιση της εργασίας με ένταση των
ευέλικτων μορφών απασχόλησης, δραστικές παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό
σύστημα με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Ολη αυτή την τετραετία που
μεσολάβησε από το 2015, τα συνδικάτα Φλαμανδών και Βαλλόνων δεν
σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που
εφαρμόζει μια κυβέρνηση η οποία ήταν περισσότερο κεντροδεξιά και
λιγότερο νεοφιλελεύθερη και η οποία "έπεσε" -προσωρινά- από το
προσφυγικό.
Η σύγκριση με τα δικά μας έχει ομοιότητες, αλλά και διαφορές
τεράστιες. Μόνο που τόσο οι ομοιότητες όσο και οι διαφορές είναι ιςε
βάρος μας.
Μέσα σε δύο μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη (όπως και η
αντίστοιχη του Μισέλ στο Βέλγιο) παρεμβαίνει σχεδόν σε όλο το φάσμα των
εργασιακών (τα ασφαλιστικά θα έρθουν στο τέλος του επόμενου μήνα) χωρίς
να μπορεί να επικαλεστεί ως άλλοθι την αρνητική συγκυρία στην οποία
βρέθηκε το Βέλγιο στα τέλη του 2014. Η Ελλάδα και η οικονομία της
βρίσκονται σε μια σχετική ομαλότητα μετά από σχεδόν δεκαετή κρίση.
Η
τεράστια διαφορά έχει να κάνει με τους θεσμούς και το οργανωμένο
συνδικαλιστικό κίνημα.
Όλοι οι θεσμοί δοκιμάστηκαν και συνεχίζουν να
βιώνουν κάτω από τις παρενέργειες της δεκαετούς κρίσης, αλλά στην
περίπτωση των συνδικάτων έχουμε μια κατάρρευση ολοσχερή.
Η ΓΣΕΕ ως ηγεσία παίζει "κρυφτούλι" με το ΠΑΜΕ,
διαβουλεύεται εν κρυπτώ με τον Βρούτση, αλλάζει τις ημερομηνίες για να
ματαιώσει την κινητοποίηση που αποφάσισαν Εργατικά Κέντρα. Στην ΑΔΕΔΥ οι
συνδικαλιστές της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. επιχειρούν πραξικοπηματικά να
ματαιώσουν απόφαση απεργίας και τελικά διαμαρτύρονται (αυτοί που
καταψήφισαν την απεργία) για... την παρουσία του Τσακαλώτου στην Πλ.
Κλαυθμώνος!
Με αυτά τα δεδομένα η απεργία της περασμένης Τρίτης
δεν ήταν εντυπωσιακή, ήταν αξιοπρεπής. Επιβεβαίωσε κυρίως ότι, πέρα από
τη διαμάχη του "χθες" ανάμεσα στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ, υπάρχει
ένα σημαντικός σε μέγεθος και σημασία κόσμος της εργασίας, και κυρίως
νέος ηλικιακά, που μάχεται άστεγος συνδικαλιστικά σε ένα μέρος του και
πολιτικά.
Αυτός ο κόσμος της εργασίας σήμερα αναζητά μια νέα εκκίνηση σε ένα νέο τοπίο όπου δεν θα κυριαρχούν τα "οχήματα" προς απόσυρση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου