Κάθε φορά που ένα τραγικό περιστατικό κυριαρχεί στην επικαιρότητα τα ΜΜΕ δίνουν τις γνωστές εξετάσεις και, παραδοσιακά, αποτυγχάνουν. Όλο και περισσότερο, όπως δείχνει η διαχείριση της υπόθεσης με την φρικτή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.
Στο ένα επίπεδο αποτυγχάνουν να σεβαστούν τη μνήμη των νεκρών και να προσεγγίσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια θύματα και οικογένειες. Στο δεύτερο επίπεδο αποτυγχάνουν γιατί μέσα στη μανία των ΜΜΕ να εντυπωσιάσουν αναπαράγουν τα πλέον παρωχημένα σεξιστικά και υπερσυντηρητικά στερεότυπα.
Η ασέβεια αποτυπώνεται στον τρόπο κάλυψης, στο χυδαίο υλικό και την αδιακρισία. Ακόμη και βίντεο με τη σορό της δολοφονημένης κοπέλας, δεμένης από τους λιμενικούς για να τη σύρουν στη θάλασσα πρόβαλαν οι σεσημασμένοι/ες τυμβωρύχοι της μεσημεριανής ζώνης, καμαρώνοντας ενδεχομένως για την «επιτυχία» να σκοτώσουν δεύτερη και τρίτη φορά την κοπέλα.
Αλλά και η προσέγγιση του ζητήματος με φράσεις-κλισέ όπως ότι το θύμα «δεν είχε δώσει δικαιώματα», «ήταν ήσυχη» διαιωνίζει ένα στερεότυπο που υπαινίσσεται ότι κάποιες δολοφονίες ή περιστατικά έμφυλης βίας δικαιολογούνται από τον τρόπο ζωής, το ντύσιμο, τη συμπεριφορά του θύματος. Αλλά και με τη διαφορετική φόρτιση που έχει η απαξία της πράξης ανάλογα με την καταγωγή του δράστη, διαφορετική για Έλληνες και διαφορετική με Αλβανούς. Δηλαδή ότι υπάρχουν άδικες και… δίκαιες δολοφονίες σε μια πολιτισμένη κοινωνία.
Η υπερβολή, η διαπόμπευση του θύματος, η επίκληση στρεβλών στερεοτύπων εκτός από την πλήρη απαξίωση του ρόλου των ΜΜΕ, αναπαράγουν ακριβώς τον τρόπο ζωής και το υπόστρωμα που προκαλεί αυτά τα απεχθή εγκλήματα.
Ίσως για αυτό, θέλοντας να προστατέψει άλλα παιδιά από την άδικη τύχη της κόρης του, ο πατέρας του θύματος σε συνέντευξή του στη δημόσια τηλεόραση έκανε έκκληση για διακριτικότητα από όλα τα ΜΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου