Η ισπανική πολιτική διαφθορά έχει άλλο χρώμα και η Ισπανία έχει...άλλο Θεό;

Anatropinews

Η ισπανική πολιτική διαφθορά έχει άλλο χρώμα και η Ισπανία έχει...άλλο Θεό;

Επειδή αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης υποτιμούν όσα συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας, ίσως επειδή φοβούνται τις "αναγωγές", καλό και σκόπιμο είναι να θυμηθούμε για ποιους λόγους έπεσε η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόϊ.

Η (σύντομη) ιστορία: 

Ο πρώην ταμίας του Λαϊκού Κόμματος, Λουίς Μπάρθενας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 33 ετών για ξέπλυμα χρήματος και δωροδοκία, και πρόστιμο 44 εκατ. ευρώ. 

Σε 38 έτη φυλάκισης καταδικάστηκε ο προερχόμενος από το Λαϊκό Κόμμα πρώην δήμαρχος περιοχής της Μαδρίτης, Γκιγιέρμο Ορτέγκα, ενώ η Άνα Μάτο, τέως υπουργός Υγείας διετάχθη να επιστρέψει 28.000 ευρώ, καθώς κρίθηκε ότι επωφελήθηκε από την υπόθεση.

Εκτός από τις ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στα στελέχη του, το δικαστήριο, διέταξε το Λαϊκό Κόμμα να αποπληρώσει περίπου 245.000 ευρώ, κρίνοντας ότι επωφελήθηκε μέσω ανταλλαγμάτων για συμβόλαια με τα οποία επιχειρηματίες αναλάμβαναν δημόσια έργα.

Σύμφωνα με την καταδικαστική απόφαση, στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, συμμετείχαν σε ένα "πρωτότυπο και αποτελεσματικό σύστημα θεσμικής διαφθοράς μέσω μηχανισμών χειραγώγησης δημόσιων διαγωνισμών σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο", μεταξύ των ετών 1999 και 2005, επί πρωθυπουργίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ και με τον νυν πρωθυπουργό, Μαριάνο Ραχόι σε σημαντικές θέσεις, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο κόμμα. 

Πρόκειται για την πρώτη φορά που επιβάλλεται ποινή σε πολιτικό κόμμα για υπόθεση διαφθοράς.

Εγκέφαλος της υπόθεσης, φέρεται να είναι ο επιχειρηματίας Φρανθίσκο Κορρέα, ο οποίος καταδικάστηκε σε 51 έτη φυλάκισης. 

Σύμφωνα με το πόρισμα, οι εταιρείες του, φούσκωναν τις τιμές των συμβολαίων που συνήπταν με το Δημόσιο, με τα έξτρα χρήματα να καταλήγουν στις τσέπες του ίδιου, πολιτικών και αξιωματούχων του Λαϊκού Κόμματος, ενώ μέρος των χρημάτων αυτών, διοχετεύτηκαν για διάφορες προεκλογικές εκστρατείες του ΛΚ.

Το συμπέρασμα:

Οι αναλυτές ορθώς καταγράφουν πως είναι η πρώτη φορά που ένα ολόκληρο κόμμα καταδικάζεται σε βαριές ποινές φυλάκισης υψηλόβαθμων στελεχών του και οδηγείται στον ηθικό διασυρμό. 

Υπήρξαν, είναι αλήθεια, περιπτώσεις πρωθυπουργών και πολιτικών προσώπων που καταδικάστηκαν (Μπετίνο Κράξι κ.ά), ωστόσο το εύρος της καταδίκης του Λαϊκού Κόμματος είναι πρωτόγνωρο.

Διαβάζοντας, ωστόσο, τη συγκεκριμένη ιστορία πολιτικής διαφθοράς καταλήγει εύκολα στο ερώτημα "γιατί κάτι τέτοιο δεν συνέβη αλλού;".

Στην υπόθεση του σκανδάλου Siemens, για παράδειγμα, η Γερμανική Δικαιοσύνη κατέληξε με αποδείξεις στο συμπέρασμα ότι μίζες 100 εκατ. κινήθηκαν προς κρατικούς αξιωματούχους και πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. 

Σε μία, μάλιστα, περίπτωση, ο ίδιος ο ταμίας του κόμματος παραδέχθηκε ότι εισέπραξε μίζα που οδηγήθηκε στα κομματικά ταμεία. Μοναδική καταδίκη πολιτικού ήταν αυτή του Τάσου Μαντέλη. 

Κανένα κόμμα και κανένας πρωθυπουργός ή πρωτοκλασάτος υπουργός δεν κατηγορήθηκε ποτέ, ούτε ανέλαβε, έστω, την αντικειμενική πολιτική ευθύνη.

Αυτά τα ολίγα για να ξύνουμε τη μνήμη. 

Διότι αρκετοί εξ αυτών, εκείνης της περιόδου, εξακολουθούν να εμφανίζονται ως σταυροφόροι ή ως διασώστες...