Του Γ. Λακόπουλου
Κάτι δεν πάρει καλά με τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη. Όλο και πιο συχνά τελευταία λέει πράγματα που δείχνουν ακατανόητα, ανεξήγητα και πάντως ασύμβατα με το προφίλ που είχε φιλοτεχνήσει κατά τη εκλογή του. Επιπλέον μακριά από τις ιδρυτικές αρχές του κόμματός του.
Ο δημόσιος λόγος του ακροβατεί ανάμεσα στη γκάφα, τις εύκολες ατάκες και το λαϊκισμό, με διατυπώσεις όπως «εγγυώμαι», «δεν θα επιτρέψω» και άλλα συναφή σα να έχει κάποιες εξουσίες.
Με την παρουσία του στη συνέλευση του ΣΕΒ ξεπέρασε τον εαυτό του. Όσα είπε προσπαθώντας να καλοπιάσει τους βιομήχανους, από πολιτική άποψη είναι ένα πακέτο δώρων προ τον Αλέξη Τσίπρα. Ποιος εργαζόμενος θα ψηφίσει έναν πολιτικό σαν τον Μητσοτάκη που υπόσχεται να τον ισοπεδώσει χάριν της «ανάπτυξης»; Ειδικά τώρα που άλλαξε τροπάριο: θα την εξασφαλίσει με… φοροαπαλλαγές στους εργοδότες. Ούτε η Μιράντα Ξανά να του τα είχε γράψει.
Για πρώτη φορά πολιτικός αρχηγός, -υποψήφιος Πρωθυπουργός μάλιστα- μετέτρεψε το συγκεκριμένο σώμα σε προεκλογικό ακροατήριο και το βήμα του σε μπαλκόνι για υποσχέσεις. Έφτασε να λέει ότι αν οι βιομήχανοι δώσουν στο προσωπικό τους «κάρτες κίνησης στα μέσα μεταφοράς, εγώ συζητώ τα έξοδα αυτά να εκπίπτουν από την εφορία».
Αν αυτό είναι για γέλια τα υπόλοιπα είναι για κλάματα: να δώσουν οι επιχειρήσεις ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα στους εργαζόμενους και αυτός θα τους ανταμείψει με φοροαπαλλαγές και περαιτέρω ισοπέδωσή της εργασίας. Τώρα που δημιουργούνται προϋποθέσεις για ανόρθωση με την επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων.
Δεν ξέρουμε πόσοι στο ακροατήριό του τον πήραν στα σοβαρά -όταν η ανακρίβεια ήταν το βασικό υλικό του. «Η Ελλάδα αντί να συγκλίνει αποκλίνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση» τους είπε.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Όλα. Ο ένας μετά τον άλλο οι κοινοτικοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν την συνέπεια της κυβέρνησης. Το ίδιο κάνουν οι διεθνείς οργανισμοί, οι οίκοι αξιολόγησης τα διεθνή ΜΜΕ. Αλλά ο Μητσοτάκης λέει σε επιχειρηματίες ότι «το τίμημα της αναξιοπιστίας για τον κ. Τσίπρα είναι βαρύ».
Αφού μιλάμε για αξιοπιστία, ο ίδιος εξακολουθεί να υπόσχεται ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα μειώσει φόρους, χωρίς να εξηγεί και πώς θα το κάνει. Δεν είναι λαϊκισμός όταν λέει: «Εγώ θα επιστρέψω χρήματα στους πολίτες από αυτά που πήρε ο κ. Τσίπρας»; Όταν υπόσχεται με στόμφο ότι «μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας θα μειώσει εντός διετίας τον φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις στο 20%, τον ΕΝΦΙΑ κατά 30% και θα περιορίσει τον φόρο στα μερίσματα».
Τι σημαίνει «εντός διετίας»; Από λίγο κάθε τρίμηνο; Όλο μαζί στο τέλος τη διετίας; Και πώς θα αναπληρώσει τα έσοδα που θα χαθούν; Είναι σοβαρό επιχείρημα ότι η …αξιοπιστία του θα πείσει τους δανειστές να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα για να χρηματοδοτήσει τις μειώσεις φόρων; Ακόμη και αν αυτό συνέβαινε δεν βγαίνει ο λογαριασμός.
Αλλά μήπως βγαίνει και κανένας άλλος από αυτούς που κάνει; Πώς γίνεται να μην κάνει απολύσεις, αλλά να εξαγγέλλει «μικρότερο δημόσιο»; Το σόφισμα «μια πρόσληψη για πέντε αποχωρήσεις στα δυο πρώτα χρόνια» καταρρέει με απλές αριθμητικές πράξεις.
Πού το πάει με το δημόσιο βγάζει μάτι: στην ιδιωτικοποίηση. «Στο Δημόσιο, το οποίο οραματίζομαι μπορούμε να εκχωρούμε περισσότερες υπηρεσίες και δραστηριότητες στον ιδιωτικό τομέα. Και εφόσον περισσέψουν άνθρωποι, αυτοί θα μετακινηθούν, δεν θα απολυθούν». Θα μετακινηθούν πού; Στο κενό; Αφού τη δουλειά τους θα την αναλάβουν οι ιδιώτες, αυτοί τι θα κάνουν;
Κατά τα λοιπά «είναι υπερήφανος για το έργο το οποίο άφησε» σαν υπουργός. Αλλά «δεν αναφέρεται στις απολύσεις. Ήταν δυστυχώς μια μνημονιακή δέσμευση την οποία κληρονόμησα». Την κληρονόμησε από ποιον; Αυτός δεν την ψήφισε; Και γιατί δεν έβαζε μπροστά στην αξιοπιστία του για να την ακυρώσει;
Όπως και στη Βουλή έτσι και στη συνέλευση του ΣΕΒ ο Κυριάκος έκανε πιο εύκολη τη δουλειά του Τσίπρα που τον «εξαφάνισε» ακόμη και σ΄ αυτό το ακροατήριο. Οι άνθρωποι επιχειρηματίες είναι, δεν είναι «πελάτες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου