Τι προβληματίζει τον πρόεδρο του ΣτΕ και γιατί επιτίθεται εναντίον της κυβέρνησης έξι μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του
Η ανάγνωση της σύγκρουσης των κ.Κοντονή και Σακελλαρίου και μάλιστα σε ξένο γήπεδο, τη συνέλευση της Ενωσης Εισαγγελέων, δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις. Ηταν όμως και μία αφορμή να ξεδιπλωθούν οι χαρακτήρες και των δύο πρωταγωνιστών, αλλά κυρίως του άγνωστου στο ευρύ κοινό προέδρου του ΣτΕ.
Και μπορεί ο εκρηκτικού ταμπεραμέντου, καταγόμενος άλλωστε από τη Ζάκυνθο, υπουργός Δικαιοσύνης να μην απέφυγε την μπανανόφλουδα που του έστησαν οι αυριανοί εκλογικοί του αντίπαλοι στις εκλογικές μάχες που έρχονται το 2018 για την πλήρωση σημαντικών θέσεων στην δικαστική πυραμίδα, την παράσταση έκλεψε ο πολύ συχνά πλέον εμφανιζόμενος κύριος Σακελλαρίου. Κάποιοι, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την ακατανόητη και άκρως επιθετική συμπεριφορά του προέδρου του ΣτΕ εναντίον της κυβέρνησης, μάλλον διαδίδουν κακόβουλα σε βάρος του ότι το ζήτημα του «πόθεν έσχες» δεν είναι μόνο κλαδικό, αλλά έχει και πιο ιδιαίτερες προεκτάσεις.
Μην υιοθετώντας αντίστοιχες λογικές, θα επιχειρήσουμε μια άλλη προσέγγιση του θέματος, η οποία στηρίζεται τόσο σε προσωπικά χαραχτηριστικά του κυρίου Σακελλαρίου όσο και σε πραγματικά δεδομένα. Ο Νίκος Σακελλαρίου μέχρι να επιλεγεί από το υπουργικό συμβούλιο ως πρόεδρος του ΣτΕ ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, που ζούσε κυριολεκτικά στην αφάνεια. Ακόμα και τον καφέ του στο αγαπημένο του στέκι στην πλατεία Κολωνακίου τον έπινε μόνος του. Δεν είναι βέβαιο αν η μοναξιά ήταν επιλογή του ή προέκυπτε από την έλλειψη πραγματικών φίλων ή μίας ευρύτερης κοινωνικής αναγνώρισης.
Είναι γεγονός όμως ότι δεν ήταν ιδιαιτέως προσφιλής στους συναδέλφους του δικαστές στο ΣτΕ παρόλο που το σημαντικό όργανο της Δικαιοσύνης λειτουργεί εν πολλοίς ως κλειστή κοινωνία. Επίσης, κανείς από τους συναδέλφους του δεν πίστευε ότι υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να επιλεγεί αυτός ως πρόεδρος του ΣτΕ. Αντίθετα, εθεωρείτο από τα μέλη του ΣτΕ ότι ο πιο ενδεδειγμένος για πρόεδρος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ήταν έτερος αντιπρόεδρος με εκ διαμέτρου αντίθετη προσωπικότητα.
Πρόκειται για έναν δικαστή με τεράστιο κύρος και αναγνώριση όχι μόνο από τους συναδέλφους του στο ΣτΕ αλλά από όλο τον νομικό κόσμο της χώρας. Ενας δικαστής ιδιαιτέρως ευφυής, με έντονη προσωπικότητα, μεγάλη προσωπική ακτινοβολία, ικανότατος και με άριστες νομικές γνώσεις. Επιπλέον, διέθετε μεγάλες ηγετικές ικανότητες και ήταν πλήρως αποδεκτός από τους συναδέλφους του. Είναι δε γνωστή η ατάκα που τον χαρακτήριζε: «Οταν προεδρεύει, δεν κάθεται στην έδρα, αλλά πετάει». Με λίγα λόγια, ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος και δικαστής, και επομένως ο πλέον ενδεδειγμένος για να επιλεγεί πρόεδρος του ΣτΕ.
Ο κ. Σακελλαρίου για όλους αυτούς τους λόγους δεν είχε καμία ελπίδα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι διατελέσαντες πρόεδροι του ΣτΕ τα προηγούμενα χρόνια, πλην του Σωτήρη Ρίζου, ο οποίος μόνο και μόνο λόγω της θεσμικής θέσης του στην Προεδρία της Δημοκρατίας απέφυγε να εμπλακεί στη διαδικασία, επισκέφτηκαν τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Παρασκευόπουλο, και τον παρακάλεσαν να μην επιλεγεί ο κ. Σακελλαρίου. Ο λόγος; Δεν εθεωρείτο άξιος γι' αυτή τη θέση. Γεγονός πρωτοφανές, που όμως ήταν ενδεικτικό της γνώμης των μελών του ΣτΕ για τον κ. Σακελλαρίου.
Ο κ. Σακελλαρίου όμως ήθελε οπωσδήποτε αυτή την ανώτατη θέση. Επιπλέον, ζήλευε παθολογικά τον προαναφερόμενο συνάδελφό του επειδή εκείνος διέθετε ικανότητες και την αγάπη των συναδέλφων, που ίδιος δεν θα αποκτούσε ποτέ. Αποδύθηκε λοιπόν σε έναν απελπισμένο αγώνα να εκλεγεί πρόεδρος του ΣτΕ. Επισκέφτηκε όλους όσοι θεωρούσε ότι μπορούσαν να βοηθήσουν στην εκλογή του. Εκμεταλλεύτηκε κάθε γνωριμία του.
Την ίδια περίοδο εντελώς συμπτωματικά άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες κακόβουλες φήμες σε βάρος του αντιπάλου του κ. Σακελλαρίου, οι οποίες αφορούσαν κυρίως την προσωπική ζωή του, καθώς επίσης και ντοκουμέντα (;) αρχικά εντός του ΣτΕ και στη συνέχεια και σε υπουργικά γραφεία. Ο δράστης δεν έγινε ποτέ γνωστός.
Σε λίγους μήνες ο κ. Σακελλαρίου θα συνταξιοδοτηθεί και θα επιστρέψει στον μοναχικό του βίο, δηλαδή στο σκοτάδι. Και αυτό φαίνεται είναι κάτι που πλέον δεν του αρέσει.
Κάποιοι τάζουν πολιτικό ρόλο για την επόμενη μέρα
Οπως λένε αυτοί που γνωρίζουν καλά τους διαδρόμους του Συμβουλίου της Επικρατείας και τα τεκταινόμενα σε αυτό, ο Νίκος Σακελλαρίου έχει πέσει θύμα ορισμένων που εκμεταλλεύονται την αφέλεια και τις φοβίες του για την επόμενη μέρα του και του υπόσχονται κάποιον σημαντικό πολιτικό ρόλο.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αμετροεπείς δηλώσεις του, δίκην διαγγέλματος στη φετινή επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας.
Οι φιλοδοξίες του κ. Σακελλαρίου έχουν γίνει αντιληπτές από τους συναδέλφους του, οι οποίοι δεν κρύβουν την έκπληξή τους για τη μεταμόρφωση αυτή του συναδέλφου τους. Ετσι λοιπόν η ακατανόητη το τελευταίο διάστημα συμπεριφορά του κ. Σακελλαρίου οφείλεται στην αγωνία του για την εποχή μετά τη συνταξιοδότηση. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που αναζητούν βαθύτερα αίτια σε πιο δαιδαλώδεις πτυχές του βίου του. Ο Ιούνιος είναι κοντά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου