Το επίτευγμα του Αρκάς

Agelos Kalodoukas

 Ο Αρκάς κατόρθωσε σε χρόνο ρεκόρ να ξεπεράσει σε χυδαιότητα και πολιτικό αμοραλισμό κάθε πρώην αριστερό που πέρασε απέναντι. 

Ή μήπως όχι; 

Μήπως ποτέ του δεν υπήρξε αριστερός; 

Θα σας πω την άποψή μου. 

Παρακολουθώ τη δουλειά του από τότε που εμφανίσθηκε στην Βαβέλ. 

Πέρασαν τα χρόνια, μετά ανελλιπώς στην Ελευθεροτυπία. 

Στις παρέες πολύ συχνά αναφέραμε και γελάγαμε με τα στριπ του.

 Οι αναφορές στον Αρκά ήταν σχεδόν must. 

Αλλά… και τότε, παλιά, τον θεωρούσαμε «δικό μας»; 

Ήμουν τότε στη λεγόμενη Επαναστατική Αριστερά, όλοι οι φίλοι μου «ούνα ράτσα, ούνα φάτσα». Δε σηκώναμε μύγα στο (πολιτικό) σπαθί μας -αυτό είναι και το νόημα του ερωτήματος «Τον θεωρούσαμε «δικό μας»;». 

Ουδέποτε ασχολούνταν ο Αρκάς με την τρέχουσα πολιτική, στην πραγματικότητα, ουδέποτε ασχολούνταν με την πολιτική γενικώς. 

Είχες πάντοτε την αίσθηση, ωστόσο, ότι ήταν «κοινωνικά ριζοσπαστικός». 

Για το σεξ, τις κοινωνικές σχέσεις, τους γονείς, και ενδεχομένως, στην κοινωνική του ματιά έμοιαζε ριζοσπαστικός (Ισοβίτης).

 Αυτό και το χιούμορ του αρκούσε… 

Στο πέρασμα του χρόνου βέβαια μάθαμε ότι ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός από μόνος του δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.

 Οι βαρόνοι δισεκατομμυριούχοι της Silicon Valley είναι σχεδόν στο σύνολό τους (τουλάχιστον ως δημόσιες διακηρύξεις) αντισεξιστές, αντιρατσιστές, οικολόγοι. 

Μέχρι, φυσικά, τη γραμμή παραγωγής και τα κέρδη, τότε περνούν απέναντι. 

Για τον Αρκά, άρκεσε ο κίνδυνος να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ και την ευρωζώνη για να περάσει ανοιχτά απέναντι (αν υποθέσουμε, φυσικά, ότι η θέση του δεν ήταν πάντοτε εκεί). Να ασχοληθεί επιτέλους ανοιχτά με την πολιτική για πρώτη φορά. 

Να αρχίσει να αγανακτεί με τους αριστερούς που του έκαναν κριτική, αλλά να μην έχει κανένα πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τα έντυπα και σάιτ της Δεξιάς που τον έχουν αγκαλιάσει ως αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της προπαγάνδας τους. 

Υποπτεύομαι ότι η συμφωνία του με την φασιστοφυλλάδα Πρώτο Θέμα δεν προέρχεται από κανένα οικονομικό λόγο (ήταν πρώτο όνομα για δεκαετίες με πολύ υψηλό μισθό, θα μου έκανε εντύπωση να έχει οικονομικό πρόβλημα -τίποτα φυσικά δεν αποκλείεται). 

Θεωρώ πιθανότερο την ιδεολογική του ταύτιση με το Πρώτο Θέμα -πρωτίστως μπροστά στον «κίνδυνο» για το «μένουμε Ευρώπη». 

Ωστόσο, η περίπτωση Αρκά έφερε στη επιφάνεια τη βαρύτατη παθογένεια της σημερινής Αριστεράς. Η (χρόνια) συνολική αποτυχία όλων των στρατηγικών και πολιτικών της Αριστεράς, από την επαναστατική της εκδοχή μέχρι τη ρεφορμιστική, ήρθε και έδεσε με τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και το τρίτο μνημόνιο. 

Αυτό αποπροσανατόλισε σε τέτοιο σημείο πολλούς (όντως) αριστερούς που πλέον δεν αντιλαμβάνονται ότι «ο εχθρός του εχθρού μου δεν σημαίνει ότι είναι φίλος μου».

 Ένας (πολύ μάλιστα «επαναστάτης»!) με μπλόκαρε στο facebook γιατί τόλμησα να του κάνω την επισήμανση ότι ο Αρκάς είναι πλέον νεοφιλελεύθερος όταν ανάρτησε μοντάζ του Τσίπρα σε αεροπλάνο με σκίτσο του Αρκά με τα σπουργίτια να «λένε», «ο μαλάκας». 

Άρκεσε απλά και μόνο μια (φιλική) επισήμανση για να με μπλοκάρει! 

Αντι-ΣΥΡΙΖΑ να είναι, και ότι να ΄ναι! 

Unfollow, Αρκάς, (σχεδόν) πανηγυρισμοί μερίδας αριστερών για την εκλογική νίκη του «αντισυστημικού» Τραμπ, ο κατάλογος διαρκώς μεγαλώνει. 

Δεν με ταράζει η κατάληξη του Αρκάς σε φτηνό προπαγανδιστή του νεοφιλελευθερισμού (και μάλιστα του μαφιόζικου νεοφιλελευθερισμού). 

Η κατάντια ωστόσο μέρους της Αριστεράς, με γεμίζει μαύρες σκέψεις…