Ο Tζορτζ Μάικλ υπήρξε πρωτοπόρος της χορευτικής μουσικής

(Η μετάφραση ειναι δική μου,Ελπίζω να τα πήγα καλά)


http://www.huffingtonpost.co.uk/tom-cridland/club-tropicana-george-mic_b_16579326.html

Tom Cridland

Έγραψα για τον Τζόρτζ Μάικλ νωρίτερα αυτόν τον χρόνο αλλά έχοντας λάβει τοσα πολλά αιτήματα απ'την απίστευτα πιστή βάση των φαν του αποφάσισα να επανέλθω-αυτή τη φορά εστιάζοντας στα χορευτικά χιτ του.

Υπάρχει μια τάση σε κάποιους σνομπ κριτικούς να υποτιμούν τους WHAM αλλά αν τους συγκρίνουμε με τους "καλλιτέχνες"που έχουν ξεράσει τα show τύπου X-FACTOR,η ικανότητά τους να συνθέτουν υποδειγματικά ποπ τραγούδια φαίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρα.

Η μουσική τους έχει χωρίς αμφιβολία γεράσει πάρα πολυ καλά. Τραγούδια όπως  το “Wake Me Up Before You Go-Go” 

θα ακουστούν ακόμα και στα πιο σύγχρονα κλαμπς και μπορεί ο κόσμος να προσποιείται ότι του αρέσει ειρωνικά αλλά όλοι ξέρουμε την αλήθεια.

Η καριέρα του Τζόρτζ Μάικλ ξεκίνησε κερδίζοντας φανς στα κλαμπς με τους ακρως μεταδοτικους πιασαρικους ρυθμους του με κομμάτια οπως “Club Tropicana”, 


“I’m Your Man”, 



“Freedom”.

Συχνά παραβλέπεται πόσο υπεύθυνος ήταν για την επιτυχία του-ήταν εκεινος που έγραφε τα τραγούδια,τα ενορχήστρωνε,έκανε την παραγωγή τους,την χορογραφία.Ηταν ακομη ο ιθύνων νους.

Kαι πόσο ευέλικτες ήταν και οι φωνητικές του δυνατότητες.

 Όταν πήγε στην σόλο καριέρα του με το άλμπουμ FAITH μπορέσαμε να δούμε πόσο δημιουργικός μπορούσε να γίνει στην δημιουργία χοτ χορευτικών τραγουδιών Ενώ ταυτόχρονα ενσωμάτωνε στοιχεία από άλλα είδη μουσικής.

Ενα πολυ καλο παραδειγμα ειναι το ομωνυμο κομματι αυτου του δισκου το οποιο περιεχει rock 'n roll στοιχεια αλα Bo Diddley αλλά είναι και το νουμερο 1 τραγουδι βασισμενο σε synths που παιχτηκε περισσοτερο σε ραδιοφωνα και clubs to 1987.

 Με το αμφιλεγόμενο  “I Want Your Sex” ειχε αποδείξει ποσο ικανός ήταν στο χτισιμο πάνω στην επιτυχία των WHAM με κάτι εντελώς καινούριο 

και το MONKEY 

ήταν να γινει το πρώτο του νούμερο ένα  στο US Hot Dance Club Play chart.

Το νουμερο 1 σοουλ χιτ ντουέτο με την Αρίθα Φράνκλιν “I Knew You Were Waiting (For Me)” 

τι οποιο δεν πολυπαίζεται στις μέρες μας ίσως ειναι εντούτοις η πιο φινα του δουλειά σε upbeat κομμάτι στη δεκαετία του 80.

Ενόσω εκεινη η δεκαετία ειναι αναμφίβολα εκεινη που θεωρείται απο πολλούς ως η δεκαετία της καλύτερης δουλειάς του Τζορτζ Μάικλ η αλήθεια ειναι πως πιθανότατα η δεκαετία του 90 ειναι όταν έφτασε στο απόγειο της δημιουργικότητας και της τέχνης του οχι μονο με το Listen Without Prejudice, Vol. 1 και το μαγικά όμορφο “Praying For Time”

αλλά ακομα περισσότερο με την ικανότητά του να πειραματιστεί παράγοντας τεράστια εμπορικά χορευτικά χιτς.

 Το “Too Funky” του 1992 

ηχογραφημένο για το Red Hot + Dance album φιλανθρωπικό άλμπουμ ξεκίνησε ένα σερί λαμπρών,ξεχωριστών χορευτικών κομματιών που μπήκαν στο τοπ τεν Μ Βρετανίας και ΗΠΑ. 

Το “Fastlove” 

ίσως το πιο αναγνωρίσιμο απ αυτά ειναι αξιοσημείωτο οχι μονο επειδή παραδόξως για χορευτικο κομμάτι δεν έχει ΡΕΦΡΕΝ αλλά επιπλέον εξαιτίας της  δεξιοτεχνικής ενορχήστρωσης και των εξαιρετικών φωνητικών τα οποία εν τέλει πιάνουν στο αγκίστρι τους τους ακροατές.

Θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεις στις μέρες μας ένα χορευτικό κομμάτι με τόσο εθιστικο ρυθμό και bassline μιας και το καινοτόμο στυλ γραψίματος του Τζορτζ Μάικλ έχει αντικατασταθεί σήμερα στις πίστες με μαζικής παραγωγής πλαστικές Nοτιοαμερικάνικες μπούρδες.

Ενώ το FASTLOVE 

είναι σίγουρα μια απόδειξη της του πόσο διαφορετικός απ τους άλλους ειναι στην χορευτική μουσική το OUTSIDE 

δείχνει το χιουμορ και την δύναμη του χαρακτήρα του με την πιο ξετσίπωτα θηλυπρεπή παραγωγή.

Mια ευφυής απάντηση στην σύλληψή του στις τουαλέτες του Μπέβερλυ Χιλς για άσεμνη πράξη ειναι επίσης εντελώς τραχύ και μεταδοτικό με μια έγχορδη άμεσα πιασάρικη ενορχήστρωση η οποία κυριαρχει στην έναρξη του τραγουδιού.

Ο Μάικλ αρχικά αγγίζει μια νέα περιοχή φωνητικά εδώ με την χαμηλόφωνη ερμηνεία του “I’m think I’m done with the sofa, I think I’m done with the hall, I think I’m done with the kitchen table, baby”

 αλλά αργότερα θυμάται τους WHAM με μια ερμηνεία σήμα κατατεθέν των στίχων “The game that you gave away wasn’t worth playing”.

Οτι και να πούμε ειναι ένας φανταστικός χορευτικός ρυθμός και μια εξαιρετικά αστεία,αυτοδυσφημιστική απάντηση σε ένα σκάνδαλο που δε θα έβλεπες σε έναν σούπερσταρ σήμερα.

Το με εξαιρετικές προσδοκίες άλμπουμ PATIENCE θα μπορουσε να έχει αποτυχία αλλά αντίθετα άντιμετωπίστηκε με αναγνώριση ενόσω το πρώτο σίνγκλ  “Amazing”, 

του έδωσε το τρίτο του νούμερο ένα στο Hot Dance Club Songs chart.

Το τραγούδι απέδειξε πως είχε ωριμάσει ως παραγωγός με την ακουστική κιθάρα και τα παλαμάκια δίνοντας ζωή στο τραγούδι δίχως την ανάγκη για ένα ένα μεγάλο Wham! style hook. 

Το επόμενο κομμάτι “Flawless (Go To The City)” επίσης έπιασε την κορυφή των χορευτικών τσαρτς  και αντιπροσωπεύει την πιο φίνα electropop δουλειά του με έξοχα φωνητικά μετατρέποντας την ήδη εξαιρετική δοκιμή του Gary’s Gang’s “Keep On Dancin” by The Ones on their original “Flawless” record.