Μερικές απαντήσεις στον καλοπροαίρετο σχολιασμό αναγνωστών του κειμένου για τον Χαντζόπουλο

http://info-war.gr/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CF%87%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC/

Σαν σκουπίδια που πετιούνται σε χωματερή αντιμετωπίζει η Καθημερινή τους χιλιάδες πρόσφυγες που διακυνδυνεύουν τη ζωή τους στο Αιγαίο για να σωθούν από τα πολεμικά μέτωπα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Ο σκιτσογράφος Χατζόπουλος είναι γνωστός για τα ακραία σεξιστικά και ρατσιστικά σκίτσα του, που παραπέμπουν άμεσα στη φρασεολογία, το ήθος και τον πολιτισμό της Χρυσής Αυγής – την οποία η Καθημερινή παλαιότερα μας καλούσε να ευχαριστήσουμε.

Μετά και την επίθεση που πραγματοποιήσε ο Μπογδάνος εναντίον της οικογένειας Φύσσα, στηρίζοντας ανοιχτά το δολοφόνο του παιδιού τους, αρκετοί κάνουν λόγο για επιστροφή του ομίλου Αλαφούζου στη φιλοφασιστική στάση που είχε τηρήσει στις λαμπρές ημέρες του ναζιστικού κόμματος – όταν Τράγκας και Μπογδάνος άνοιγαν συνεχώς τα στούντιο σε ναζιστές ενώ ο Μπάμπης Παπαδημητρίου πρότεινε για πρώτη φορά τη συγκυβέρνηση της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή.

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Α.Χ

Υ.Γ Ορισμένοι αναγνώστες έθεσαν το ερώτημα εάν το σκίτσο θα μπορούσε να ασκεί κριτική μόνο στην πολιτική της Τουρκίας ή ολόκληρης της Ευρώπης, η οποία αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες σαν σκουπίδια. Συνεπώς, λένε, ο Χαντζόπουλος δεν αποκαλεί τους πρόσφυγες σκουπίδια αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα.

Γιατί διαφωνώ με αυτή την άποψη:

1) Τα προηγούμενα ρατσιστικά / σεξιστικά σκίτσα δίνουν τον τόνο τη γραφής του, περιορίζοντας τα περιθώρια τέτοιων ερμηνειών.

2) Είναι εύκολο να κατηγορούμε την Τουρκία για τη συμπεριφορά απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες (και το κάνω και εγώ συχνά) ξεχνώντας όμως ότι η συγκεκριμένη χώρα φιλοξενεί 1.9 εκατομμύριο πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών δεν φτάνει ούτε κατά προσέγγιση αυτό τον αριθμό. Εάν λοιπόν κατηγορούμε την Τουρκία, τι θα πρέπει να πούμε για την Ελλάδα που τους στέλνει να πνιγούν στο Αιγαίο διατηρώντας τον φράχτη του Έβρου;

3) Τι σημαίνει ότι ένας σκιτσογράφος ασκεί κριτική στην πραγματικότητά, αναπαράγοντάς την χωρίς κανένα περαιτέρω σχολιασμό; Σε τι διαφέρει τότε από τους προπαγανδιστές της ναζιστικής Γερμανίας που απεικόνιζαν τους Εβραίους σαν ζώα; Και αυτοί την κυρίαρχη αντίληψη του καθεστώτος αναπαρήγαγαν – εξίσου άκριτα.

4) Το σκίτσο αναπαράγει την κυρίαρχη ακροδεξιά αφήγηση ότι για τις προσφυγικές ροές ευθύνεται η Τουρκία και οι λαθρέμποροι και όχι η πολεμική κατάσταση που επικρατεί στις χώρες τους – και για την οποία οι χώρες της Δύσης φέρουν άμεση ευθύνη. Μας καλεί δηλαδή να σκεφτούμε ότι χωρίς την Τουρκία και τους διακινητές οι πρόσφυγες θα έμεναν ευτυχισμένοι στα σπίτια τους;

5) Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι με πόδια και βούληση αλλά χωρίς εναλλακτική επιλογή. Ακόμη λοιπόν και αν αποδεχόμασταν ότι δεν τους θεωρεί σκουπίδια (όπως υποθέτω θα απαντήσει από αύριο, μετά τη γενική κατακραυγή) όταν τους αφαιρεί αυτά τα χαρακτηριστικά ο σκιτσογράφος οδηγεί στον απόλυτο εξανδραποδισμό τους.

6) Η εφημερίδα θα όφειλε ήδη να έχει διαχωρίσει τη θέση της από τον σκιτσογράφο – και αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λογοκρισία. Η μέχρι στιγμής στήριξη σε ακραίες θέσεις (όπως το περίφημο ευχαριστώ στο ναζισμό) δίνει το γενικότερο στίγμα της.