Υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι.Δίπλα μας.Εντοπίστε τους και θαυμάστε τους κι αγαπήστε τους και βοηθήστε τους

Γιώργος Τυρίκος-Εργάς

Πέντε υπέροχοι άνθρωποι που κατάφεραν να μας ξεκουράσουν πνευματικά και σωματικά για λίγες μέρες. 

Ο Στέλιος, ο Βαγγέλης και ο Διονύσης αποφάσισαν να αφήσουν την ασάλευτη ζωή της πρωτεύουσας και να έρθουν στο πεδίο να βοηθήσουν πρόσφυγες. 

Επί τρεις μέρες έχουν κάνει πολλά χιλιόμετρα πηγαινοφέρνοντας κόσμο, τρέχοντας εδώ και εκεί για δουλείες της Αγκαλιάς ταϊζοντας και συζητώντας με τους ανθρώπους. 

Σε τόσο λίγο διάστημα περάσαμε πολλά μαζί, 

ζήσαμε ορισμένες πολύ παράξενες καταστάσεις, τόσο στο καλό και στο κακό. 

Μέσα στον χαμό 200+ ατόμων φώναζα "Ελληνες!" σαν εθνικιστικό παράγγελμα και μέσα από το πλήθος αντί για εθνοπαρμένους πολεμιστές με κράνη θώρακες και δόρατα, πρόβαλλαν ο Στέλιος, ο Βαγγέλης και ο Διονύσης με κούτες κρουασάν και πορτοκάλια.. 

Ψαρωμένοι στην αρχή μα όταν συνήθισαν, πήραν και έδωσαν. 

Όταν γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους (είναι όλοι στην ηλικία μου) ξαναζωντανεύει μέσα μου η ελπίδα, παιδιά ειλικρινά μας δώσατε ανάσες - ελπίζω ως αντίδωρο να πάρετε μαζί σας εμπειρία, συναισθήματα και σκέψεις (στο τέλος οι τρεις τους ανέλαβαν μόνοι πρωινό συσσίτιο πράγμα level-up με πολλές σημασίες). 

Πιο πίσω η Σεβαστή και ο Γιώργος. 

Η Σεβαστή είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στο Παν. Queen Mary στο Λονδίνο.

 Ταξίδεψε μέχρι τη Λέσβο γιατί διαβάζοντας τα ποστ μας κατάλαβε ότι έχουμε, τα μέλη της Αγκαλιάς, ανάγκη από συμβουλευτική. Ειλικρινά την περιμέναμε πως και πως και δικαιωθήκαμε : 

δεν αποκτήσαμε μόνο μια καλή φίλη αλλά κυρίως έφυγε λίγο από το σύννεφο που μας είχε πλακώσει. 

Και ξέρουμε πως θα μας βοηθήσει κι άλλο γιατί έχουμε μπροστά μας ακόμα μεγάλο λούκι. 

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πως να την ευχαριστήσουμε. 

Ισως η αγάπη που νιώθουμε για αυτήν να είναι το πιο πολίτυμο που έχουμε να της δώσουμε. 

Το ίδιο στον Γιώργο. 

Αν παραλείψουμε το γεγονός ότι έκαψε στο μπάρμπεκιου τις πίτες ΚΑΙ τα λουκάνικα, όσο εμείς βγάζαμε τα σώψυχά μας εκείνος φρόντισε να κάνει απίστευτη παρέα στον Παντελάκο σε σημείο που να ρωτάει ο μικρός αν γίνεται ο Γιώργος να μείνει στη Λέσβο...

Σε όλους, όλους ένα μεγάλο ευχαριστώ. 

Ο ζεριζωμός ανθρώπων μας έφερε κοντά -ειρωνία- αλλά τουλάχιστον μας έσμιξε για έναν κοινό, όμορφο σκοπό. 

Νιώθουμε τιμή και ευλογία που υπάρχετε!