http://www.efsyn.gr/arthro/oi-treis-epiloges
Μετά τον εκβιασμό και το νεοφιλελεύθερο πραξικόπημα που οδήγησε τον πρωθυπουργό να υπογράψει το νέο μνημόνιο, από λογική άποψη υπάρχουν τέσσερις επιλογές:
1) Ναι στο ευρώ, Ναι στο μνημόνιο.
2) Ναι στο ευρώ, Οχι στο μνημόνιο.
3) Οχι στο ευρώ, Οχι στο μνημόνιο.
4) Οχι στο ευρώ, Ναι στο μνημόνιο.
Η τελευταία περίπτωση είναι το σχέδιο του Σόιμπλε και δεν το συζητάμε καν.
Μας μένουν λοιπόν οι τρεις πρώτες.
Η πρώτη είναι η άποψη ότι το μνημόνιο επιδέχεται προοδευτικές ερμηνείες και είναι μια σκληρή δοκιμασία, η οποία θα είναι αρχή «μεταρρυθμίσεων» που θα επιτρέψουν την εκκαθάριση της διαφθοράς και την εκκίνηση μιας αναπτυξιακής πορείας επίπονης αλλά δίκαιης.
Αυτή η επιλογή υποστηρίζεται από μετριοπαθή ευρωιδεαλιστικά στελέχη που νομίζουν ότι ο συσχετισμός δυνάμεων και η ανάγκη να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ δεν μας αφήνουν άλλη εναλλακτική επιλογή.
Ερχεται όμως σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις όλων των σοβαρών οικονομολόγων που βλέπουν ότι ο υφεσιακός χαρακτήρας του μνημονίου δεν αφήνει καμία πόρτα για φιλολαϊκή πολιτική.
Πόσο μάλλον που η καταλήστευση του εθνικού πλούτου από το νέο ΤΑΙΠΕΔ και η επιτήρηση των τροϊκανών «γκαουλάιτερ» δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τη συνέχιση της καταστροφής.
Αυτή η επιλογή βλέπει τη συμφωνία σαν έναν στρατηγικό συμβιβασμό με βάθος τριετίας.
Η δεύτερη είναι η επιλογή της παραμονής στο ευρώ αλλά με γρήγορη αποδέσμευση από τη συμφωνία, καταγγελία του μνημονίου και ενεργοποίηση όλων των αμυντικών όπλων τύπου εναλλακτικής πρότασης του Ερίκ Τουσέν (πλαστικό χρήμα για να μην πέσει πανικός σε νέο τραπεζικό στραγγαλισμό, δεύτερο ψευτονόμισμα εσωτερικής χρήσης, δίκτυο κοινωνικών επιχειρήσεων όπως στον Ισημερινό κ.λπ.) και εκστρατεία για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων με χρήση των πορισμάτων της επιτροπής χρέους και της επιτροπής γερμανικών αποζημιώσεων και με σειρά προτάσεων για νέα δομή της Ευρωπαϊκής Ενωσης (π.χ. την προβολή της «μετριοπαθούς πρότασης για λύση του προβλήματος του ευρωπαϊκού χρέους» που προωθεί ο Βαρουφάκης και που μπορεί να δημιουργήσει νέες συμμαχίες).
Αυτή η επιλογή είναι διάχυτη σε μεγάλο μέρος του πρώην πλειοψηφικού κομματιού του κόμματος και ανταποκρίνεται και στο «όχι» του δημοψηφίσματος και στο «ναι» στο ευρώ που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να έχει την προτίμηση της πλειοψηφίας του λαού.
Προϋποθέτει πολιτικό «ανταρτοπόλεμο», εκστρατεία αποδόμησης του μνημονίου και συγκέντρωσης συμμαχιών για την καταγγελία του, π.χ. σύγκληση επιτροπής διάσημων οικονομολόγων για επιστημονική αξιολόγηση του μνημονίου σαν επιχείρημα σε ενδεχόμενες νέες διαπραγματεύσεις, τοποθετήσεις συνδικαλιστικών ευρωπαϊκών ενώσεων κ.λπ.
Η τρίτη είναι η επιλογή του Αριστερού Ρεύματος και προϋποθέτει καταγγελία των μνημονίων και του χρέους και έξοδο από την ευρωζώνη, έχει όμως κόστος το οποίο δεν έχει υπολογιστεί με πειστικό τρόπο και πολλοί σοβαροί οικονομολόγοι θεωρούν δυσβάσταχτο (αλλά ίσως όχι πιο δυσβάσταχτο από τις συνέπειες του νέου μνημονίου).
Το «όχι» στο μνημόνιο είναι πιστό στην έκφραση του λαού στο δημοψήφισμα, αλλά ακόμα το «όχι» στο ευρώ δεν ανταποκρίνεται στους φόβους και τις επιλογές της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Oι οπαδοί της πρώτης επιλογής βάλλουν σήμερα συστηματικά εναντίον του Γιάνη Βαρουφάκη, στον οποίο πάνε να φορτώσουν την αποτυχία της διαπραγμάτευσης, και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που με την επιτροπή χρέους προσβάλλει τους εταίρους μας.
Η έξωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου από την προεδρία της Βουλής θα σημάνει πιθανότατα και το τέλος των επιτροπών χρέους, αποζημιώσεων κ.λπ. και τον αφοπλισμό του λαού μας από βασικά όπλα αμφισβήτησης της χρεοδουλαπαροικίας του Σόιμπλε.
Η μόνη δυνατή σωτηρία της χώρας περνάει από μια σοβαρή προετοιμασία για δεύτερο γύρο με ενότητα, αυτοσυγκράτηση και σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες του κόμματος δίχως αρχηγικούς εκβιασμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου