http://www.avgi.gr/article/5189282/i-emmoni-samara-stin-anti-suriza-grammi
Η προεκλογική καμπάνια του Σαμαρά εξαντλείται, μέχρι σήμερα, σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή. Η στρατηγική αυτή είναι αναμενόμενη ώς έναν βαθμό, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα ανταγωνιστικό πολιτικό σύστημα, όπως το ελληνικό, και δύο κόμματα να αντιπαρατίθενται για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Κατά συνέπεια ο ετεροπροσδιορισμός της άλλοτε κραταιάς Κεντροδεξιάς είναι αναμενόμενος. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με "μονοκαλλιέργεια", με πολιτική στοχοπροσήλωση σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή. Κανένα κόμμα με προοπτική εξουσίας δεν μπορεί να ετεροπροσδιορίζεται από τον πολιτικό του αντίπαλο.
Μέχρι σήμερα το σύστημα Σαμαρά σχεδόν ολοκληρωτικά έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για επανασυσπείρωση της Ν.Δ. στην καλλιέργεια του φόβου για τον ΣΥΡΙΖΑ και στην κινδυνολογία για την πολιτική αλλαγή.
Αυτό προκαλεί αντιδράσεις και μέσα στη Ν.Δ., στελέχη της οποίας εκφράζουν τη διαφωνία τους με την αντι-ΣΥΡΙΖΑ τακτική του Σαμαρά, ορισμένοι μάλιστα δεν θα είναι υποψήφιοι, εκφράζοντας έτσι την απαξία τους για τη σημερινή ηγεσία της παράταξης.
Γιατί όμως το σύστημα Σαμαρά καταφεύγει στην κινδυνολογία εξοστρακίζοντας κάθε συζήτηση για τις προγραμματικές θέσεις; Ο ένας λόγος είναι αυτός που προαναφέρθηκε.
Η καλλιέργεια του φόβου, ακόμη και η φασίζουσα στρατηγική της έντασης, όπως ελπίζει το σύστημα Σαμαρά, μπορεί να επανασυσπειρώσει την παράταξη, πάνω σε μια βάση όμως που βρίσκεται σε αντίφαση με τις φιλελεύθερες αντιλήψεις.
Μπορεί ένα κόμμα να κερδίσει εκλογές ετεροπροσδιοριζόμενο ως αντι-ΣΥΡΙΖΑ;
Ασφαλώς και δεν μπορεί.
Ιστορικά η Κεντροδεξιά κέρδισε τις εκλογές μόνο όταν εμφανίστηκε ως λαϊκή παράταξη, όταν υπερέβη τα στενά όρια της σκληρής Δεξιάς. Με εξαίρεση την περίοδο Μητσοτάκη, ο οποίος, για να κρύψει τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του για την οικονομία, έκανε μεγάλα πολιτικά ανοίγματα εγκλωβίζοντας και την Αριστερά. Ο ίδιος ο Σαμαράς εξελέγη υποσχόμενος επαναδιαπραγμάτευση. Άλλο αν το ξέχασε την επομένη...
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος που ο Σαμαράς υποβαθμίζει τις προγραμματικές του θέσεις και απορρίπτει το ντιμπέιτ στην τηλεόραση είναι επειδή θέλει να κρύψει τις πραγματικές του δεσμεύσεις, τις οποίες έχει αναλάβει έναντι των δανειστών.
Το e-mail Χαρδούβελη δείχνει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο ίδιος ο Σαμαράς έναντι των δανειστών για την επιβολή νέων φόρων, περικοπές στις συντάξεις και το ΕΚΑΣ και ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών επιχειρήσεων, οι οποίες τις περισσότερες φορές λειτουργούν μονοπωλιακά, πράγμα που σημαίνει σίγουρα κέρδη για τους λεγόμενους επενδυτές, πρωθυπουργικούς φίλους τις περισσότερες φορές, και όχι ανάληψη ρίσκου, σε ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον.
Τι να πει, επομένως, ο Σαμαράς για την προοπτική της χώρας; Σε τι να δεσμευτεί, αφού το πλαίσιο είναι ήδη γνωστό και ενταγμένο στο μνημονιακό καθεστώς;
Ο Σαμαράς ταυτίστηκε με τη Μέρκελ και τη λιτότητα που επέβαλε το Βερολίνο στην Ευρωζώνη. Ταυτίστηκε από άποψη, επειδή και ο ίδιος συμφωνεί στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Και τώρα, ακόμη κι αν δεν το ομολογεί, εκείνο που προσδοκά είναι μια διαχειρίσιμη ήττα για να διατηρηθεί ως εναλλακτική λύση στον ΣΥΡΙΖΑ, εναποθέτοντας τις ελπίδες του για επάνοδο στην κυβέρνηση σε ενδεχόμενη σκληρή στάση των δανειστών και της Μέρκελ στην αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί όμως η Κεντροδεξιά να ανασυγκροτηθεί ως εναλλακτική κυβερνητική δύναμη πάνω στη βάση της ενδεχόμενης σκληρής στάσης των δανειστών προς τη χώρα; Λογικά δεν γίνεται. Όλα όμως είναι πιθανά όταν προκειται για τον Σαμαρά, τον μαιτρ της τακτικής και του μακιαβελισμού...
Σταύρος Καπάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου