ε
Οι εικόνες βιβλικής καταστροφής και χάους σε Δυτική Αθήνα και Πειραιά μας γυρίζει ακριβώς 20 χρόνια πίσω στις μεγάλες πλημμύρες που είχαν πνίξει και πάλι τις βορειοδυτικές συνοικίες της πρωτεύουσας. 20 χρόνια μετά από θαύμα δεν θρηνήσαμε όπως τότε νεκρούς. Οι καταστροφές περιουσιών όμως είναι γεγονός. Ο πρωθυπουργός μάλιστα επέστρεψε εσπευσμένα από τις Βρυξέλλες και με «εντολή» του θα αποδεσμευτούν κονδύλια για την άμεση αποζημίωση των πληγέντων, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και των ειδησεογραφικών ενημερωτικών ιστοσελίδων.
Η επαναλαμβανόμενη αυτή ιστορία, μετά από ένα ακραίο ή και όχι τόσο ακραίο καιρικό φαινόμενο που δημιουργεί χάος, καταστροφές και κάποιες φορές αφήνει και θύματα και στη συνέχεια οι αρμόδιοι τρέχουν και μας λένε ότι θα πράξουν τα δέοντα και θα αποκατασταθούν οι ζημιές κλπ μοιάζει με τη φράση «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι». Είτε πρόκειται για σεισμό, είτε για πυρκαγιά, είτε για καταιγίδα είτε…
Στην περίπτωση μας όμως έχουμε κάτι πιο σοβαρό. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι λείπουν έργα υποδομής και προστασίας από ανάλογα φυσικά και καιρικά φαινόμενα, όπως πχ οι πλημμύρες. Αντίστοιχα τα όποια ελάχιστα έργα υπάρχουν δεν συντηρούνται γιατί δεν θεωρούνταν πρώτης προτεραιότητας όπως συχνά συνέβαινε στο παρελθόν, είτε λόγω δημοσιονομικής στενότητας όπως συμβαίνει στις μέρες μας και το αποτέλεσμα είναι οι εικόνες χάους που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη φύση.
Στην πραγματικότητα οι εικόνες καταστροφής της πρωτεύουσας και ειδικότερα, λαϊκών συνοικιών από ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η όψη της Ελλάδας της οικονομικής κρίσης αλλά και της Ελλάδας που όδευε με μαθηματική ακρίβεια σε αυτήν. Για την ακρίβεια είναι η Ελλάδα εκείνη που πληρώνει τα σπασμένα μιας προηγούμενης ανάπτυξης των οικονομικών δεικτών και της δήθεν ισχυρής Ελλάδας που ανήκει στη Δύση, η οποία βασίστηκε, ως προς το συγκεκριμένο τομέα, στην άναρχη επέκταση του τσιμέντου, χωρίς κανένα σεβασμό στο περιβάλλον, φυσικό και αστικό, σε ένα «θέατρο» στο οποίο όλες οι πλευρές και αυτές που τα έπαιρναν για να δώσουν άδειες και αυτές που τα έδιναν ήξεραν ότι μπαζώνουν ρέματα και έκαναν και οι δύο ότι δεν «ξέρουν τίποτε» για τα αντιπλημμυρικά. Μια ανάπτυξη που, όπως αποδείχτηκε περίτρανα, φυσικά και δεν είχε καμία σχέση με μια πραγματική παραγωγική ανάπτυξη της χώρας που θα δημιουργούσε βιώσιμα εισοδήματα, θέσεις εργασίας, ανθρώπινο αστικό περιβάλλον αρμονικά ενταγμένο στο φυσικό. Όλα γίνονταν για να παίρνουμε δάνεια από τις τράπεζες, να τα τσεπώνουν οι εργολάβοι και εμείς να νομίζουμε ότι «αναπτυχθήκαμε» ως άνθρωποι και ως πολίτες από τον έναν ακόμη παράνομο ημιυπαίθριο που κλείσαμε, το φρεάτιο που ταπώσαμε και άλλα όμορφα που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά. Και σήμερα όχι μόνο πνιγόμαστε όπως και πριν από το 2009 αλλά τα σπίτια μας βγαίνουν μαζικά και στους πλειστηριασμούς από τις αρχές του 2015.
Χάρτινη ανάπτυξη, μούφα έξοδος από τα μνημόνια και οι εθνικοί μας εργολάβοι κάνουν, πια, μπίζνες στα διάφορα Ντουμπάι αφήνοντας σ’ εμάς εδώ τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη, τις ουρές στον ΟΑΕΔ και την αβεβαιότητα για τις επόμενες δεκαετίες. Η φύση είναι και πάλι εδώ για να θυμίζει ότι τα success story, οι «μονόδρομοι», τα «τούνελ» και οι έξοδοι από αυτά, οι «αναδιανομές πλούτου» , οι «υπευθυνότητες απέναντι στην πατρίδα και στο λαό», ακόμη και αυτό το «ισχυρό νόμος και τάξη», όλα αυτά, δηλαδή, τα βαρετά, χιλιοειπωμένα και εξοργιστικά, γίνονται … βαρκούλες που αρμενίζουν στο μπαζωμένο ρέμα. Ίσως αν δεν το θυμόμαστε αυτό μόνο την ώρα που ξεχειλίζει ο χείμαρρος και μας παρασέρνει, να είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.
- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/257701#sthash.Zdl7ljCc.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου