«Κάποιος έπρεπε να κάνει τη βρώμικη δουλειά». Την «ντέρτυ τζομπ».
Ετσι απεφάνθη, σαν αυθεντία της Ιστορίας, ο κ. Παναγιώταρος, επιχειρηματίας - βουλευτής.
και δεν έπεσε από τον ουρανό στη Βουλή.
Κάποιοι συμπολίτες μας τον διάλεξαν για τις ιδέες του, τον πριμοδότησαν ταυτιζόμενοι με αυτές και του έδωσαν τον ελεύθερο αέρα να τις εκθέτει και ως βουλευτής.
Κάποιοι συμπολίτες μας που έκαναν ακριβώς το ίδιο με τον κ. Ν. Μιχαλολιάκο, τον κ. Κασιδιάρη, τον κ. Παππά και τους λοιπούς της φιλοναζιστικής κομπανίας: Τους άκουσαν, πείστηκαν, υιοθέτησαν σε μεγάλο βαθμό τα λεγόμενά τους και αποφάσισαν ενσυνειδήτως να τους ψηφίσουν.
Οι περισσότεροι μάλιστα συνεχίζουν να είναι μαζί τους, όπως δείχνουν τα γκάλοπ, παρά τις αποκαλύψεις για την εγκληματική δράση της συμμορίας.
Μολαταύτα οι μπαλτάκοι των μικροκομματικών παιγνίων συνεχίζουν να τους κανακεύουν, αποκαλώντας τους πεπλανημένους και χαρίζοντάς τους το άλλοθι της άγνοιας.
Ποια η «βρώμικη δουλειά» δεν εξήγησε στην Αυστραλή δημοσιογράφο ο κ. Παναγιώταρος, αναφερόμενος στον Χίτλερ με τον δεδηλωμένο χρυσαυγίτικο θαυμασμό. Ή τουλάχιστον δεν το ακούσαμε εμείς εδώ, στα αποσπάσματα της συνέντευξης που προβλήθηκαν στα κανάλια. Δεν εξήγησε δηλαδή ποια ακριβώς σκουπίδια έπρεπε να μαζέψει και να πετάξει στη χωματερή ο μεγαλύτερος δολοφόνος στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ποια σκουλήκια να λιώσει με την μπότα του. Οχι ότι θα είχε πρόβλημα να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους ο χρυσαυγίτης. Απλώς ίσως δυσκολευόταν ποιους να ορίσει πρώτους προς εξόντωση και ποιους δεύτερους: Τους Εβραίους; Τα κουμμούνια; Τις «αδερφές»; Τους «Γύφτους»; Τ
ους ασθενικούς και τους ανάπηρους που μόνο η τελική λύση του Καιάδα τους αξίζει;
Τους μάρτυρες του Ιεχωβά;
Τους διανοούμενους;
«Ντέρτυ τζομπ». Οπως λέμε:
Αουσβιτς-Μπίρκεναου, Μαουτχάουζεν, Μπέλζεκ, Τρεμπλίνκα, Νταχάου. «Βρώμικη δουλειά». Οπως λέμε: Καλάβρυτα, Δίστομο, Βιάννος, Λιγκιάδες.
Οπως λέμε Κοκκινιά, με τους κουκουλοφόρους καταδότες και τους μπουραντάδες, που σίγουρα θα βρίσκονται ψηλά στο χρυσαυγίτικο πάνθεο.
Και με το «άλες κόμουνιστ καπούτ» που ούρλιαζε ο Γερμανός δήμιος όσο κατάπινε με ούζο ό,τι ανθρώπινο του είχε απομείνει, και το οποίο θα είναι η λατρεμένη φράση των νεοναζιστών. Α
υτή θα λένε για ν’ αποκοιμηθούν και να δουν τα όνειρα που τους αρέσουν.
Αυτή θα λένε κι όταν ξυπνάνε, για να μην ξεχνούν τη «βρώμικη δουλειά» που έχουν μπροστά τους.
«Βρώμικη δουλειά».
Οπως το θανάσιμο μαχαίρωμα του Λουκμάν Σαχζάτ στα Πετράλωνα. Που τόλμησε να βρεθεί με το ποδηλατάκι του στο διάβα των δύο φουριόζων Ελλήνων. Αραγε αν ήταν ξανθός θα τον σκότωναν;
Ας μην περιμένουμε να δημοσιευτεί το σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου που επέβαλε ισόβια κάθειρξη στους δύο δολοφόνους για ν’ απαντήσουμε και να πάρουμε θέση.
Ας ρωτήσουμε την πείρα μας και τη συνείδησή μας.
Δεν είναι ντροπή.
Ντροπή είναι το αντίθετο.
Έντυπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου