O αγαπημένος κινηματογραφικός χαρακτήρας ταινίας του Σωτήρη Ξενάκη
Στο κράτος έκτακτης ανάγκης των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών εναντίον της κοινωνίας, κανένα κομμάτι του συστήματος εξουσίας δεν εξαιρείται από την επιβολή συνθηκών αυταρχισμού, καταπάτησης δικαιωμάτων και σκλήρυνσης της καταστολής.
Ιδιαίτερα επιθετικά είναι τα κομμάτια εκείνα που περιλαμβάνουν τις φυλακές, τον υποχρεωτικό εγκλεισμό μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και τις πολιτικές καταστολής των αγωνιζόμενων τα οποία και που εφαρμόζουν τη βαρβαρότητα με τη συμμετοχή των ανθρωποφυλάκων εις βάρος των πιο ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας.
Τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές για την σημερινή κρατική δολοφονία του κρατούμενου Ηλία Καρέλι δείχνουν ότι ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε μέχρι θανάτου μέσα στις φυλακές Μαλανδρίνου ή Νιγρίτας (όπου είχε μεταχθεί από το Μαλανδρίνο).
Το γεγονός αυτό αποτελεί αφορμή για μια συνολική αναφορά στο ζήτημα των φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις πολιτικές αυταρχισμού και καταστολής της κοινωνίας από την εξουσία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ όπως εκφράζονται από τον πιο “χολαριασμένο” και βίαιο μηχανισμό του κράτους, την αστυνομία και τις παραφυάδες της.
Ας αρχίσουμε από μια επιβεβαιωμένη ιστορική παραδοχή.
Το ελληνικό κράτος πάντοτε βασάνιζε, σκότωνε για παραδειγματισμό και τρομοκράτηση μέσω των οργάνων επιβολής του, δηλαδή τους μπάτσους, τους ανθρωποφύλακες, τους βασανιστές της χούντας, τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες και επέβαλε εκτεταμένο όργιο βίας εις βάρος στοχευμένων πληθυσμών που δαιμονοποιούνταν προκειμένου να παταχθούν.
Στα πλαίσια του κρατικού αντικομμουνισμού, στο μετεμφυλιακό κράτος που οικοδομήθηκε από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ μαζί με τους γερμανοτσολιάδες που έγιναν αμερικανοτσολιάδες, τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι παρακρατικές δολοφονίες (πχ Λαμπράκη) των αντικαθεστωτικών (αριστερών,κομμουνιστών,αναρχικών), η τεράστια κρατική βία εναντίον διαδηλωτών με θανάτους από μπάτσους (Πέτρουλας, Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς κτλ) και οι εξορίες σε ξερονήσια ήταν η κύρια γραμμή επιβολής και καταστολής του κράτους.
Στα χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας των κυρίαρχων ελίτ που ποτέ δεν έπαψαν να εξουσιάζουν την κοινωνία αλλά και της καθεστωτικής αριστεράς που “συνεργάστηκε” στη γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης με τους ταξικούς εχθρούς, τα βασανιστήρια στις φυλακές και η κρατική βία στους δρόμους δεν έπαψαν ποτέ. Μάλιστα, το “σοσιαλιστικό κόμμα της αλλαγής” επέκτεινε τις τακτικές αυτές με την ίδρυση των ΜΑΤ και τον διαβόητο Αρκουδέα.
Η εποχή της “σοσιαλιστικής αλλαγής” είχε και τα θύματά της, όπως ο αναρχικός διαδηλωτής Καλτεζάς που δολοφονήθηκε από τον μπάτσο Μελίστα με σφαίρα στο κεφάλι…
Στην εποχή του μνημονιακού μονόδρομου, τα βασανιστήρια και η φασιστική κρατική βία έγιναν η κύρια γραμμή επιβολής των βάρβαρων πολιτικών εξαθλίωσης που έφτασε μέχρι το σημείο να ρετουσάρει με τρόπο κραυγαλέο τα βασανιστήρια αναρχικών ληστών τράπεζας στο Βελβεντό από τους μπάτσους δίνοντας το μήνυμα ότι η κοινωνία μέσα σε ένα φαύλο κύκλο εκφασισμού είναι έτοιμη να δεχτεί τέτοιες κραυγαλέες καταπατήσεις δικαιωμάτων κρατουμένων για παραδειγματισμό. Η δημοσιοποίηση της παρακάτω φωτογραφίας δεν έγινε όμως μόνο για διαπόμπευση των κρατουμένων και εκφοβισμό των αγωνιζόμενων αλλά και ως στοιχείο “εκπαίδευσης” της κοινωνίας στον εκφασισμό και τη χρυσαβγιτοποίηση…
Βασανιστήρια αναρχικών μετά τη σύλληψή τους από μπάτσους στο Βελβεντό
Στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, οι κρατούμενοι και τα δικαιώματά τους δεν χωρούν ούτε χρειάζεται να γίνονται αποδεκτά όσο μένουν θαμμένα από το επικοινωνιακό πεδίο. Αυτή η συνθήκη ισχύει και για τους ασθενείςκρατούμενους στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Οι συνθήκες διαβίωσης μέσα στο νοσοκομείο φέρνουν στο νου εικόνες Καμπούλ και Αμπού Γκράιμπ, των φυλακών στο Ιράκ όπου οι σαδιστές Αμερικανοί πεζοναύτες εξασκούσαν τα πιο άρρωστα πάθη τους πάνω σε κρατούμενους με κάθε λογής βασανιστήριο. Και μόνο η μεταγωγή ενός αρρώστου κρατούμενου στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού αποτελεί βασανιστήριο δεδομένων των απάνθρωπων συνθηκών που έχουν δημιουργήσει εκεί οι ανθρωποφύλακες και το υπουργείο δικαιοσύνης των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Ούτε λόγος για συνθήκες υγιεινής ασθενών κρατουμένων, για παροχή των αναγκαίων φαρμάκων για τις θεραπείες τους ή για τήρηση στοιχειωδών μέτρων περίθαλψης. Ο χώρος αυτός αποτελεί έναν υπέργειο τάφο που έχει φτιαχτεί για να οδηγήσει κρατούμενους, περιθωριοποιημένους και φτωχούς στο θάνατο… Άλλωστε, στον εκφασισμένο καιρό των μνημονίων, οι έγκλειστοι των φυλακών, αν δεν είναι ξεπεσμένοι μεγαλοσχήμονες των ελίτ, έχουν προδιαγεγραμμένη τύχη…
Χαρακτηριστική στιγμή του αγώνα των ασθενών κρατούμενων στοΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ, είναι όταν δημοσιοποιείται το θέμα και ανακοινώνεται από την κυβέρνηση η δίωξη του κρατούμενου που έβγαλε τις φωτογραφίες και αποκάλυψε το θαμμένο θέμα…
Κολαστήριο του νοσοκομείου φυλακών Κορυδαλλού. Ένας τάφος για ασθενείς κρατούμενους…
Το κλίμα εκφασισμού και δαιμονοποίησης μεταναστών έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση κατασταλτικών πολιτικών από τη μεριά του κράτους που περιλαμβάνουν ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο των πόλεων,δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και ειδική νομοθεσία για επ’ αόριστον κράτηση μεταναστών σε αυτά.
Το μνημονιακό κράτους της έκτακτης ανάγκης και περιστολής δικαιωμάτων σε πλήρη σύμπλευση με τα ναζιστικά κελεύσματα της Χρυσής Αβγής όπου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των βασανιστηρίων μεταναστών, των θανάτων οι ανθρωποφύλακες, ψηφοφόροι των νεοναζί, βρίσκουν ελεύθερο έδαφος για ένα τεράστιας κλίμακας φασιστικό playground σαδισμού και ρατσισμού.
Οι επιχειρήσεις συγκέντρωσης μεταναστών με τα αστυνομικά πογκρόμ τύπου ΘΕΤΙΣ, ΖΕΥΣ κτλ στοχεύουν κάθε έγχρωμο που δεν γεμίζει το μάτι του κάθε μπάτσου, κάθε τοξικομανή και περιθωριακό στοιχείο που βρομίζει τηνεικόνα του φαντεζί καπιταλισμού της βιτρίνας των πόλεων…
Κι αν δεν βρει τους μετανάστες η αστυνομία, πάντα θα υπάρχει πρόθυμη η Χρυσή Αβγή των νεοναζί για να μακελέψει το σώμα των άτυχων σκουρόχρωμων που θα βρεθούν στο διάβα των ταγμάτων εφόδου… Αν δεν τους έχει αναλάβει το λιμενικό στα Φαρμακονήσια των εκατοντάδων πνιγμένων μεταναστών…
Ο Χίτλερ μέσα από τον τάφο με τα σκατά τρίβει τα χέρια του για τα παιδιά του στην εξουσία και τα τάγματα εφόδου…
Μέσα σε ένα καθεστώς γενικευμένης επίθεσης στα δικαιώματα, μέσα σε ένα καθεστώς επιβολής της εξαθλίωσης και της κοινωνικής φτώχειας με μνημονιακά μέτρα, οι φυλακές και τα βασανιστήρια αποτελούν την ορατή εικόνα αυτών των πολιτικών πάνω στα σώματα των έγκλειστων, πολιτικών και ποινικών κρατούμενων. Η μη θεατή εικόνα, είναι οι τεράστιες φυλακές, νοητικές και υλικές των ζωών μέσα στις άψυχες τσιμεντουπόλεις που επιβεβαιώνουν τη διαρκή συνθήκη της ανελευθερίας και της κρατικής τρομοκρατίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου