Η υφαρπαγή της Κύπρου και ο χρυσός

 

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=766727

ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΣΤΑΘΟΥΛΙΑ

Οι Κύπριοι πολίτες έμαθαν από διαρροές στα κείμενα εργασίας του Εurogroup της 12ης Απριλίου ότι ανακαλύφθηκε (;) μια μαύρη τρύπα στα δημοσιονομικά της χώρας που υποχρεώνει η λύση του πακέτου “διάσωσης” να σχεδιαστεί όχι πάνω στα 17,5 δισ. ευρώ, όπως είχε αρχικά υπολογιστεί ότι θα απαιτούνταν ως κεφαλαιακές ανάγκες της χώρας, αλλά σε 23 δισ. 

Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, τα έξτρα 6 δισ. θα πρέπει να τα εξασφαλίσει η Κύπρος από μόνη της. Από τις διαρροές μαθαίνουν οι πολίτες ότι θα πρέπει η Κυπριακή Δημοκρατία να πουλήσει τα τρία τέταρτα των αποθεμάτων της σε χρυσό, αξίας 400 εκατ. ευρώ, 
και αυτό είναι ήδη μέρος της συμφωνίας που θα επιβληθεί στη χώρα. 

Να προσθέσουμε την οδυνηρή εκτίμηση της κυπριακής κυβέρνησης για ύφεση στο 13% για το 2013, με την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας, το κούρεμα των καταθέσεων με την αλλαγή του υποδείγματος στην Ε.Ε. από bail-out σε bail-in, δηλαδή πρώτα πληρώνουν οι μέτοχοι και οι καταθέτες και μετά έρχεται και η μνημονιακή σύμβαση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ 
για την περαιτέρω “διάσωση” της χώρας.

Από τα στοιχεία που γνωρίζουμε μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το σημείωμα,
 τα 13 δισ. προϋπολογίζεται ότι θα προέλθουν από τα μέτρα λιτότητας 
και την πώληση περιουσιακών στοιχείων του κυπριακού κράτους. 

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα συμβάλει με 9 δισ. και με 1 δισ. το ΔΝΤ. 
Η διάλυση της Λαϊκής Τράπεζας και η αναδιάρθρωση της Τράπεζας Κύπρου 
υπολογίζεται ότι θα εξασφαλίσουν άλλα 10,6 δισ. 

Επιπλέον 600 εκατ. θα προέλθουν από την αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, 400 εκατ. από την πώληση του χρυσού και 1,4 δισ. από τις ιδιωτικοποιήσεις. 

Κατόπιν αυτών των αποφάσεων τα μεγάλα ερωτήματα παραμένουν.

Γιατί θα πρέπει η λύση για την Κύπρο να είναι τόσο σκληρή για το κράτος και τους πολίτες του; 

Γιατί είναι “ειδική περίπτωση” η Κύπρος; 
Όχι βέβαια ως τιμωρία για τους Ρώσους ολιγάρχες και το ξέπλυμα χρήματος, που ήταν το αρχικό “ηθικό” πρόταγμα το οποίο σκόρπισε στους Ευρωπαίους πολίτες ως καθαγιασμό το πολιτικό διευθυντήριο της Ε.Ε. Είναι μια μεταγενέστερη τιμωρία για το “Όχι” στο σχέδιο Ανάν και τη μελλοντική υπαγόρευση λύσης στο Κυπριακό που σκέφτονται περισσότερο κάποιοι “ιστοριογενείς” με έμφαση στις γεωπολιτικές αναλύσεις;

Θα υποστηρίξουμε ότι η σημερινή υφαρπαγή της Κύπρου δεν είναι τιμωρητική ως προς το χθες μόνο, είναι τιμωρητική για το αύριο της Ε.Ε. και αποτελεί μια σαφή πολιτική απόφαση για τις επόμενες αιτήσεις από χώρες της Ε.Ε. για διάσωση (αφού η λιτότητα θα οδηγήσει 
σε νέες κρίσεις δημόσιου χρέους και φτώχεια). 

Η Πορτογαλία έχει μεγάλα κρατικά αποθέματα χρυσού (η 14η χώρα στον κόσμο κάτοχος χρυσού), η Ισπανία έχει και χρυσό και καταθέσεις. Ο συνδυασμός ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, χρυσού, δημοσίων επιχειρήσεων, δημόσιας γης, δημόσιων αγαθών και κουρέματος καταθέσεων είναι το μείγμα της νέας γερμανικής συνταγής των Βρυξελλών (διαυγέστατης πια) για τα πακέτα “διάσωσης”. 

H γερμανική ηγεσία της Ε.Ε. δεν περνά κρίση στρατηγικής. 
Η στρατηγική της από 'δω και πέρα δεν θα αφήνει περιθώρια αποχώρησης από την Ευρωζώνη. Γιατί πού θα πάει μια χώρα όταν δεν έχει ούτε κρατικά αποθέματα χρυσού, ούτε δημόσια περιουσία, ούτε ιδιωτικές καταθέσεις, ούτε δημόσιες επιχειρήσεις; 

Πώς θα στηριχθεί ένα εθνικό νόμισμα αν ένα κράτος έχει χάσει τις βασικές πηγές του πλούτου του και της νομισματικής πολιτικής;

 Η υφαρπαγή της Κύπρου έχει νέα πολιτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να αναλυθούν.

Η κατάσχεση ουσιαστικά του χρυσού της Κύπρου είναι μια απόφαση που πρέπει να προσεγγιστεί αυτόνομα και με μεγάλη προσοχή από τις δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη. 

Η διαφαινόμενη νέα βαθιά ιστορική τομή στα πράγματα της Ευρώπης δεν έχει μόνο φτωχούς λαούς των πολιτικών λιτότητας, αλλά τα χαρακτηριστικά μιας νέας βαθιάς παρακμής στον πολιτισμό, στην ίδια τη ζωή, στη δημιουργία, στην ελπίδα, στην αξιοπρέπεια, στο αύριο. 
Γι' αυτό είναι επικίνδυνη όσο ποτέ άλλοτε.