Πού το πάνε;Του Νίκου Μπογιόπουλου

http://redship.wordpress.com/2012/10/03/%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B5/

Το πρωτοσέλιδο του «Βήματος» την Κυριακή για… 

«Το πραξικόπημα που δεν έγινε»
τον Οκτώβρη του 2011, από άποψη ρεπορτάζ ήταν τόσο πολύ …θωρακισμένο 
και …στοιχειοθετημένο που χωρίς αμφιβολία 

(και εδώ αναφερόμαστε στον τρόπο γραφής του και όχι στην ουσία της υπόθεσης) συναγωνίζεται ένα παλιότερο.
 Εκείνο που παρουσίαζε αναλυτικότατα 
τα όσα είχαν διαμειφθεί μεταξύ Καραμανλή – Ερντογάν κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα.
Λεπτομέρεια:

Εκείνη η συνάντηση δεν έγινε ποτέ
 και ο Ερντογάν δεν ήρθε ποτέ στην Αθήνα. 

Εντούτοις αυτό δεν εμπόδισε το «Βήμα» να γνωρίζει με το «νι» και με το «σίγμα» τι είχε συζητηθεί μεταξύ των δυο πρωθυπουργών στην (ανύπαρκτη) συνάντησή τους…

Βεβαίως, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι άλλα στοιχεία μπορεί να έχει το «Βήμα» από αυτά που (δεν) παρουσίασε. 
Αν έχει και αν υπάρχουν, θα τα παρουσιάσει;

Επίσης από την άποψη της δημοσιογραφικής έρευνας υπάρχουν ακόμη κενά. 
Το «Βήμα», μετά τη φοβερή αυτή αποκάλυψη, την οποία συνδέει με την αποστράτευση το Νοέμβρη του 2011 των επικεφαλής των Τριών Οπλων, μεταξύ των οποίων των Φραγκούλη Φράγκου και Δημήτρη Ελευσινιώτη, τότε αρχηγών ΓΕΣ και ΓΕΝ αντίστοιχα, οφείλει να μας πει τη συνέχεια της έρευνας.

Για παράδειγμα: Πώς γίνεται – και τι εξήγηση δίνει η εφημερίδα 
– ο μεν πρώτος να ορίζεται λίγους μήνες αργότερα υπουργός Αμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου και ο δεύτερος να αποτελεί 
τον νυν υφυπουργό Αμυνας;

Πώς το εξηγεί το «Βήμα»; Μήπως ισχυρίζεται ότι τα κόμματα που συγκρότησαν την υπηρεσιακή, αλλά και τα κόμματα που συγκροτούν τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, φλερτάρουν με επίδοξους «πραξικοπηματίες»;…

Και πώς εξηγείται το υποτονικότατο της αντίδρασης των εν λόγω κομμάτων; 
Γιατί μπορεί να βρεθεί και κανένας κακόβουλος που θα ισχυριζόταν ότι μπροστά στο συγκρότημα Λαμπράκη και στα παιχνίδια που αυτό παίζει ισχύει εκείνη η παλιά ρήση: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»…

Σε συνδυασμό με τα δυο προηγούμενα, υπάρχει η άλλη, η σοβαρή, η πολιτική παράμετρος, που έχει να κάνει με τις σκοπιμότητες ενός τέτοιου δημοσιεύματος, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Μια δηλαδή περίοδο που τα περί «αποσταθεροποίησης» έχουν γίνει ψωμοτύρι στο στόμα εκείνων που θέλουν να μας πείσουν ότι «σταθερότητα» είναι να περνούν το ένα μετά το άλλο τα λαοκτόνα μέτρα και ο λαός να μην αντιδρά.

Αφήστε που το όλο σκηνικό, παραπέμποντας σε διαμόρφωση «κλίματος» του τύπου «νέα μέτρα ή πραξικόπημα», 
θυμίζει εξόφθαλμα εκείνο το προηγούμενο:
 «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς»...