Ο κόσμος της αλληλεγγυης, της αντίστασης και της δημοκρατίας είναι μακράν πλειοψηφικός.

Αλέξης Λιοσάτος

1. Σχεδον όλα τα κυριακάτικα εξώφυλλα αναφέρονται στην "κακιά" Χρυσή Αυγή, 
   αλλά όλα έχουν εξώφυλλο την "αντιδυτική υστερία" των ισλαμιστών-μουσουλμάνων.
   Φυσικά μέσα βρίθουν από αναλύσεις για το πρόβλημα των "κακών λαθρομεταναστών εισβολέων" που ειναι "εθνικος κίνδυνος" και πρέπει να παταχθούν
    (με πογκρόμ και τα συναφή, αλλά ...από το κράτος).
   Το ΕΘΝΟΣ έχει κεντρικο θέμα "πόλεμος Δένδια στη Χρυσή Αυγή" ...
   

   
   

   (ο Δενδιας είναι ο ακροδεξιός υπουργός που μίλησε για 
   "ανακατάληψη των πολεων απο τους λαθρομετανάστες). 
   Ενώ το πιο γελοίο και προκλητικό απο όλα τα φύλλα, το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 
   αφού ξέρασε τόνους ναζιστικού δηλητηρίου, 
   έχει πάνω-πάνω το σιχαμενα υποκριτικό:
    "το τέρας της Χρυσής Αυγης.Υπαρχει κάποιος για να το σταματήσει?", 
   δημιουργώντας την αίσθηση της ακατανίκητης δύναμης της ΧΑ.
   
   
   

   

   
    Ολα αυτά είναι η συνταγή για την όξυνση του φασιστικου κινδύνου στη χώρα: 
   Ακατανίκητη δύναμη, που οι μνημονιακές δυνάμεις της κυρήττουν πόλεμο, 
   επειδή καλύπτει την αδυναμία τους να χτυπήσουν τους κακούς "λαθρομετανάστες". 
   Με αυτά και με αυτά είναι πιθανό η ΧΑ να έχει +5% στο επόμενο γκάλοπ.
   Και δε νομίζω να νομίζετε ότι όλα αυτά τα ΜΜΕ τα κάνουν αφελώς και τυχαία....
   
   

   

   
   Από την άλλη, όποιος μιλάει για άμεσο κίνδυνο φασισμού στη χώρα, 
   κάνει τεράστιο λάθος και καλλιεργεί απαισιοδοξία στον κοσμο των αγώνων και της αριστεράς. Ο κόσμος της αλληλεγγυης, της αντίστασης και της δημοκρατίας είναι μακράν πλειοψηφικός. 
   
   Ο οργανωμένος κόσμος της Αριστεράς είναι δεκάδες φορές περισσότερος απο τους τραμπούκους.Οπου έγιναν μαζικές κι ενωτικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις (σε κάποιες συμμετείχαν απο το ΚΚΕ μέχρι αναρχικοί, πχ Χορτιατης Θεσσαλονίκης), 
   οι χρυσαυγίτες κρύφτηκαν στις τρύπες τους. 
   

   

   
   Και κυρίως, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις που ξεσπάνε και πιάνουν το νήμα των αγώνων του Φλεβαρη, στρέφουν την ατζέντα στα ζητήματα της φτωχειας και της ανεργίας.
   
   Δηλ. στο γήπεδο που παίζει θεωρητικά και πρακτικά η Αριστερά χωρίς αντίπαλο,
    στο γήπεδο που πραγματικά μπορούν ο από κάτω να ενωθούν και να νικήσουν τους απο πανω.26 Σεπτεμβρίου η πρώτη γενική απεργία κι έπεται συνέχεια.
   
   Το στοίχημα θα παιχτεί στο ρόλο της Αριστεράς σε αυτους τους αγώνες στο να νικησουν, 
   και κυρίως στο τι "στρατο" θα δημιουργησει, με πυρήνες και μέτωπα αντίστασης που θα επιβάλλουν ατην ατζέντα σε καθε χώρο, γειτονιά, πόλη. 
   Με αυτες τις προϋποθέσεις, τα πράγματα είναι πολύ αισιόδοξα.

   
   Το δίπολο της Κίνησης "Απελάστε το Ρατσισμό" 
   :"Καμιά ανακωχή με την κυβερνηση των τραπεζιτών-Καμια ανοχή στους νεοναζί " 
   είναι κατατοπιστικότατο για τον προσανατολισμο μας
    και πρέπει να μπει στο μεδούλι όλης της Αριστεράς.