Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία είναι καταιγιστικές:
Η νίκη του Ολάντ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 6/5
θεωρείται πλέον ως μια μη αντιστρέψιμη δυναμική
με αποτέλεσμα απεσταλμένοι της Μέρκελ να έχουν ήδη αρχίσει διερευνητικές άτυπες επαφές
ενώ την ίδια στιγμή πρόσφατη δημοσκόπηση καταγράφει πρόθεση ψήφου
σε ποσοστό 15% υπέρ του υποψηφίου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Μελανσόν.
Στην τρίτη θέση μετά τους Ολάντ-Σαρκοζί ο Μελανσόν
εκτοπίζει την Ακροδεξιά της Λεπέν στην τέταρτη θέση
ενώ πριν από λίγους μόνο μήνες
πολλοί πιθανολογούσαν μια μονομαχία της με τον απερχόμενο πρόεδρο στο δεύτερο γύρο.
Αν το ποσοστό αυτό επιβεβαιωθεί στις κάλπες του πρώτου γύρου
τότε ο Μελανσόν θα έχει το περιθώριο να ζητήσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τον Ολάντ
πριν καλέσει τους ψηφοφόρους του να τον ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο.
Επιπλέον ένα παρόμοιο ποσοστό αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο
ισχυρής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς
στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν.
Το εκλογικό σύστημα της Γαλλίας, μονοεδρικές περιφέρειες με πλειοψηφικό σε δύο γύρους,
δίνει στην Αντικαπιταλιστική Αριστερά μια ακόμη ευκαιρία
και πέραν του δεύτερου γύρου των προεδρικών
να αποσπάσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τους Σοσιαλιστές
για να στηρίξει τους υποψηφίους τους στο δεύτερο γύρο των βουλευτικών.
Πρόκειται για μια εξέλιξη με βαρύνουσα σημασία
καθώς είναι μια δυναμική αναγέννησης της ριζοσπαστικής πτέρυγας της γαλλικής Αριστεράς
την οποία εξέφραζε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
το οποίο είχε μπει σε φθίνουσα πορεία από τις προεδρικές εκλογές του 1981 και μετά.
Πρόκειται για την πρώτη σοβαρή παράπλευρη επίπτωση
της εμμονής του Βερολίνου σε ισοπεδωτικές πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας
με ζητούμενο αν πέραν της Γαλλίας θα καταγραφεί σημαντική και σταθερή αναγέννηση της
πέραν των Σοσιαλιστών Αριστεράς στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και την Ιταλία.
Εξίσου σημαντικό ζητούμενο είναι σε ποια εκλογικά εθνικά ποσοστά θα σταθεροποιηθεί η Αριστερά στις επόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία
και για πόσο χρονικό διάστημα θα μπορούν οι Σοσιαλδημοκράτες να την αγνοούν
χωρίς να χάνουν τη δυνατότητα αυτοδύναμης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Οι εξελίξεις είναι μια χωρίς προηγούμενο σκληρή ήττα για το Σαρκοζί
που την επομένη των προεδρικών εκλογών του 2007
με το διεμβολισμό της Ακροδεξιάς
και την ανυπαρξία διακριτής εναλλακτικής πρότασης από τους Σοσιαλιστές
πρόβαλλε ως ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Η απόφασή του να υποταγεί στη Μέρκελ στα μέσα του 2010
δεν πυροδότησε μόνον τη δυναμική της επερχόμενης ήττας του
αλλά μια συνολική ριζοσπαστικοποίηση στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας.
Δεν είναι άλλωστε συμπτωματικό
ότι την ίδια μέρα που καταγράφεται η εντυπωσιακή άνοδος του Μελανσόν
δημοσιοποιείται η πρόταση Σόιμπλε
για μεταβίβαση του ελέγχου των δημοσιονομικών υποθέσεων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης
από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις σε επιτροπές ειδικών...
Αναγέννηση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και ριζοσπαστικο-ποίηση της Σοσιαλδημοκρατίας είναι οι πρώτες ανατροπές που προκαλεί στο πολιτικό τοπίο της Ευρωζώνης
η γερμανική συνταγή διαχείρισης της δημοσιονομικής κρίσης.
Η εποχή που ο Τρίτος Δρόμος του Μπλερ
πρόβαλλε σαν μονόδρομος για τη Σοσιαλδημοκρατία της Ηπειρωτικής Ευρώπης
με πρώτο οπαδό το Σρέντερ που ήθελε να μετατρέψει το SPD σε Νέο Κέντρο
μοιάζει σήμερα με μακρινό παρελθόν.
Μόνον η πλήρης αμφισβήτηση του σημερινού ευρωπαϊκού στάτους και η επαρκής πρόταση για νέου τύπου οργάνωση της κοινωνίας (χωρίς νεκρανάσταση ή αντιγραφή του σοβιετικού μοντέλου) μπορούν να οδηγήσουν σε αναγέννηση της αριστεράς στη δυτική Ευρώπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επαναθεμελίωσή της και όχι οι μεταρρυθμίσεις είναι το ζητούμενο, με κεντρικό δίλημμα οι κοινωνίες ή οι αγορές.