Όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία στην Ισλανδία από τότε που κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα, ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των απλών ανθρώπων, εμάς.Το άρθρο είναι της Birgitta Jónsdóttir και δημοσιεύτηκε στην guardian.co.uk την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011.
Ο Oλλανδός υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων κατά την διάρκεια
ομιλίας του στην Ημέρα Ελεύθερου Τύπου είπε: “Η ψήφιση νόμων είναι σαν να φτιάχνεις λουκάνικα, κανείς δεν θέλει πραγματικά να ξέρει τι έχεις βάλει μέσα”. Αναφερόταν στο πόσο πόσο δαπανηρός ήταν ο νόμος περί Ελευθερίας της Πληροφορίας και υποννοούσε πως οι δημοσιογράφοι δεν έπρεπε να ρωτάνε τόσες πολλές κυβερνητικές πληροφορίες
Τα λόγια του εξέθεσαν ένα από τα κυριότερα προβλήματα στις δημοκρατίες μας: πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το τι περιέχει το λουκάνικό, ούτε καν αυτοί οι υποτιθέμενοι νομοθέτες, οι βουλευτές.
Αν το 99% θέλει να ανακτήσει την δύναμή μας, οι κοινωνίες μας, πρέπει από κάπου να ξεκινήσουν. Ένα σημαντικό πρώτο βήμα είναι να κόψεις τους δεσμούς ανάμεσα στις επιχειρήσεις και το κράτος κάνοντας την διαδικασία δημιουργίας των νόμων πιο διάφανη και προσβάσιμη σε όποιον ενδιαφέρεται να ξέρει ή να συνεισφέρει.
Πρέπει να ξέρουμε τι υπάρχει μέσα στο λουκάνικο του νόμου; το μονοπώλιο του επιχειρησιακού λόμπυ πρέπει να τελειώσει – ειδικά όταν αφορά νόμους που αφορούν το τραπεζικό σύστημα και το διαδίκτυο.
Το Ισλανδικό έθνος αποτελείται από 311.000 ψυχές, οπότε έχουμε ένα σχετικά μικρό γραφειοκρατικό σώμα και μπορούμε να κινηθούμε γρηγορότερα από ότι οι περισσότερες χώρες. Πολλοί έχουν δει την Ισλανδία ως την ιδανική χώρα για πειράματα σε νέες λύσεις στην εποχή της μεταμόρφωσης. Συμφωνώ.
Είχαμε την πρώτη επανάσταση μετά τα οικονομικά προβλήματα του 2008. Λόγω της έλλειψης διαφάνειας, της διαφθοράς και του νεποτισμού (δλδ της εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον η θέση που κατέχει, για να εξασφαλίσει σε συγγενείς και φίλους αξιώματα, δημόσιες θέσεις κτλ), η Ισλανδία είχε την τρίτη μεγαλύτερη οικονομική κατάρρευση στην ανθρώπινη ιστορία και αυτό μας συγκλόνισε βαθιά.
Οι άνθρωποι της Ισλανδίας συνειδητοποίησαν πως όσοι και ό,τι είχαμε πιστέψει, μας είχε απογοητεύσει. Ένα από τα αιτήματα των διαδηλώσεων που ακολούθησαν –και οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση της κυβέρνησης, του Διευθυντή της Κεντρικής Τράπεζας και του επικεφαλής της Χρηματοπιστωτικής Αρχής- ήταν πως θα έπρεπε εμείς να ξαναγράψουμε το Σύνταγμά μας.
“Εμείς” εννοώντας το 99%, όχι τους πολιτικούς που μας είχαν απογοητεύσει. Άλλο αίτημα ήταν πως θα έπρεπε να έχουμε πραγματικά δημοκρατικές δυνατότητες, όπως την δυνατότητα να διεξάγουμε εθνικό δημοψήφισμα και να διαλύσουμε το Κοινοβούλιο.
Ως ακτιβίστρια, web developer και ποιήτρια, ποτέ δεν ονειρεύτηκα πως θα γινόμουν πολιτικός και ούτε ποτέ θέλησα να είμαι μέλος ενός πολιτικού κόμματος. Αυτό ήμουν υποχρεωμένη να το αλλάξω λόγω εξαιρετικών συνθηκών.
Βοήθησα στην δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος από τα διάφορα κινήματα βάσης που είχαν δημιουργηθεί στο ξύπνημα της κρίσης. Δημιουργηθήκαμε επισήμως οκτώ εβδομάδες πριν τις εκλογές και βασίσαμε την δομή μας στην συναίνεση και την έλλειψη ηγεσίας.
Δεν είχαμε αρχηγούς, αλλά κυκλικούς εκπροσώπους; δεν οριζόμασταν ως δεξιοί ή αριστεροί αλλά γύρω από μια ατζέντα που βασιζόταν στην δημοκρατική μεταρρύθμιση, διαφάνεια και διάσωση των πολιτών όχι των τραπεζών.
Ορκιστήκαμε ότι κανείς δεν θα έπρεπε να παραμένει στο Κοινοβούλιο παραπάνω από οκτώ χρόνια και πως το κίνημά μας θα διαλυόταν αν οι στόχοι μας δεν γινόντουσαν πραγματικότητα μέσα σε οκτώ χρόνια. Δεν είχαμε χρήματα, ούτε ειδικούς; είμασταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που είχαν φτάσει στα όριά τους και που χρειαζόντουσαν να έχουν δύναμη τόσο μέσα στο σύστημα όσο και έξω από αυτό.
Πήραμε 7% των ψηφοφόρων και τέσσερις από εμάς εισήλθαν στην κοιλιά του τέρατος.
Πολλά αξιοθαύμαστα πράγματα έχουν συμβεί στην Ισλανδία από τις μέρες του σοκ το 2008. Το Σύνταγμά μας έχει ξαναγραφτεί από τους απλούς πολίτες για τους απλούς πολίτες.
Το Σύνταγμα είναι πολύ σημαντικό μέτρο του είδους της κοινωνίας που οι πολίτες θέλουν να ζούν.
Είναι Η κοινωνική σύμβαση.
Μόλις ψηφιστεί, το νέο σύνταγμα θα φέρει περισσότερη δύναμη τους πολίτες και θα μας δώσει τα κατάλληλα εργαλεία για να συγκρατήσουμε αυτούς που έχουν την δύναμη. Τα θεμέλια του Συντάγματος δημιουργήθηκαν από 1.000 ανθρώπους που επιλέχθηκαν τυχαία από το εθνικό μητρώο.
Εκλέξαμε 25 άτομα να κάνουν το όραμα ..κείμενο. Το νέο Σύνταγμα είναι τώρα στο Κοινοβούλιο. Το 99% του πληθυσμού μπορεί να προκαλέσει εθνική ψηφοφορία οπότε εμείς που είμαστε μέσα στο Κοινοβούλιο ξέρουμε ακριβώς τι θέλει το Έθνος και πρέπει να το ακολουθήσουμε.
Αν το Σύνταγμα ψηφιστεί θα έχουμε σχεδόν πετύχει όλους μας τους στόχους. Η ατζέντα μας γράφτηκε σε πολλές ανοιχτές πλατφόρμες; η άμεση δημοκρατία είναι το βόρειο άκρο της πολιτικής μας πυξίδας για ό,τι κάνουμε.
Το να έχουμε τα εργαλεία για άμεση δημοκρατία δεν είναι αρκετό όμως. Πρέπει να βρούμε τρόπος να εμπνεύσουμε το κοινό να συμμετέχει στην συνδημιουργία της πραγματικότητας στην οποία θέλουν να ζουν. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν η άμεση δημοκρατία γίνει πιο τοπική.
Τότε οι άνθρωποι θα νιώθουν άμεσα τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Δεν χρειαζόμαστε μεγαλύτερα συστήματα, χρειάζομαστε να τα μικρύνουμε ώστε να εξυπηρετούν πραγματικά εμάς και να μπορούμε να τα διαμορφώσουμε όπως μας εξυπηρετούν.
Η πρωτεύουσα του Reykjavík έχει ξεκινήσει μια πλατφόρμα άμεσης δημοκρατίας, όπου ο καθένας μπορεί να προτείνει κάτι σε μια κοινότητα σχετική με θέματα που θέλουν να γίνουν στην πόλη τους.
Το συμβούλιο της πόλης πρέπει να προχωρήσει τις πέντε πιο ψηφισμένες προτάσεις κάθε μήνα. Το επόμενο βήμα είναι να δημιουργηθεί κάτι παρόμοιο για το Κοινοβούλιο, και το λογικό βήμα μετά θα είναι να υπάρχει παρόμοιο σύστημα και για τα Υπουργεία.
Από συζητήσεις που έχω με άτομα από το Occupy London (περισσότερες πληροφορίες για αυτό το κίνημα εδώ: http://occupylsx.org/?page_id=2031) είναι φανερό πως όλοι σκεφτόμαστε περίπου το ίδιο.
Όλα τα συστήματα έχουν καταρρεύσει: τραπεζικό, εκπαιδευτικό, υγείας, κοινωνικό, πολιτικό – το πιο λογικό πράγμα θα ήταν να ξεκινήσουμε ένα νέο σύστημα βασισμένο στις αξίες και όχι στον καταναλωτισμό, ο οποίος μεγιστοποιεί το κέρδος και την αυτοκαταστροφή. Είμαστε δυνατοί, η δύναμη είναι δική μας: είμαστε πολλοί, είναι λίγοι. Ζούμε σε καιρούς κρίσης. Ας αγκαλιάσουμε αυτήν την εποχή διότι είναι η μόνη εποχή που είναι δυνατό στην μάζα να κάνει πραγματικές αλλαγές.
Μετάφραση: Kωνσταντίνα Αποστολοπούλου
http://loflivlov.wordpress.com/2012/02/15/%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1-o%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BC/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου