24/10/2011 | 08:47
08:47 24/10/2011«Καμιά λύση ερήμην του Παπανδρέου ή χωρίς αυτόν» διαμηνύει το Μαξίμου, την ώρα που σύσσωμο το κόμμα, από στελέχη του υπουργικού συμβουλίου ως τον τελευταίο οπαδό, περιμένουν μια λυτρωτική κίνηση από τον πρωθυπουργό που θα άρει το άχθος και το άγος μιας εκκωφαντικά ανεπαρκούς κυβερνητικής θητείας. Φαντάζει παράξενη η αυτοκαταστροφική εμμονή του κ. Παπανδρέου να αναζητεί λύσεις ημιτελείς, σε πείσμα της ανάγκης που απαιτεί ριζική αναδιάταξη τοπίου. Καμένα είναι εκ των προτέρων όλα τα σχέδια επί χάρτου που εκπονούν οι επιτελείς του και τα οποία αποσκοπούν να του δώσουν τη δυνατότητα να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό
σκηνικό, στο οποίο θα εξακολουθεί να ασκεί πρωταγωνιστικό ρόλο:
Μια νέα π.χ. πρόταση συνεργασίας προς τη ΝΔ θα ήταν καρικατούρα της πρόσφατης συνάντησης με τον Α. Σαμαρά, με όσα καταστροφικά επέφερε αυτή στις σχέσεις των δύο. Παρόμοια καρικατούρα δημοκρατικής διαδικασίας θα ήταν και μια ψήφιση της νέας Συμφωνίας με 180 ψήφους, την στιγμή που αυτό δεν έγινε σε ένα απείρως ουσιαστικότερο γεγονός, την ψήφιση του μνημονίου. Άλλωστε η δεδομένη (με βάση και τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς) αποτυχία μιας τέτοιας μεθόδευσης, θα οδηγούσε τη χώρα αναπόδραστα σε εκλογές, και με τον κ Παπανδρέου σε μειονεκτικότερη θέση, υπό το βάρος της αποτυχίας ψήφισης.
Η τρίτη λύση, αυτή του δημοψηφίσματος, που άλλες εποχές θα αποτελούσε αποθέωση δημοκρατικής λειτουργίας, στην προκείμενη στιγμή θα φάνταζε ειρωνική και δημοκοπική καταφυγή, απόρροια της απέλπιδας προσπάθειάς του να νομιμοποιήσει μια πολιτική, την οποία δεν ενδιαφέρθηκε να επικυρώσει δημοψηφισματικά την στιγμή της εκκίνησής της.
Η χώρα έχει εισέλθει σε ένα πεδίο καταστροφικής κατωφέρειας, και η χθεσινή σύνοδος κορυφής δεν μας προϊδεάζει για εντυπωσιακή ανατροπή του οικονομικού αδιεξόδου. Δεν χρειάζεται κανείς …περγαμηνές οικονομολόγου για να διαπιστώσει το αυταπόδεικτο: Σύμφωνα με τις μελέτες του ΔΝΤ και της ΕΕ, και με το όποιο κούρεμα το χρέος στο χρέος, το 2020 θα περιστρέφεται γύρω στο 110%, όταν το ΠΑΣΟΚ το παρέλαβε κάπου στο 118% το 2009 (και με τις αναθεωρήσεις στο 135%) για να το παραδώσει μετά από μια δεκαετία ερημοποίησης της οικονομίας και εξαθλίωσης των ελλήνων, περίπου στα ίδια ποσοστά!
Οι αριθμοί αποτυπώνουν εύγλωττα τον οικονομικό ζόφο που θα απλωθεί στην συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών, χωρίς να προσμετρήσουμε και την χθεσινή ρήση Σαρκοζί, για συζήτηση νέων μέτρων! Εκ των πραγμάτων έτσι αποκλείεται και η επόμενη λύση που θα επιθυμούσε το Μαξίμου, αυτή του ανασχηματισμού με τον Παπανδρέου επικεφαλής, και εμπλουτισμό του κυβερνητικού σχήματος με τεχνοκράτες - ανθρώπους δηλαδή που θα λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις με αυστηρή υποταγή στην «αλήθεια» των αριθμών, όπως έκαναν και ο τεχνοκράτες της τρόικας, οι οποίοι έφεραν σε ασφυξία την οικονομία και τους πολίτες.
Με ποια δημοκρατική νομιμοποίηση άλλωστε αυτοί οι ειδικοί θα μπορούν να αποφασίζουν; Και με ποια νομιμοποίηση θα δέχονται εντολές από τους τεχνοκράτες της τρόικας που θα διοικούν; Και περιποιεί τιμή στον κ. Παπανδρέου να είναι πρωθυπουργός υπό την εντολή της Τρόικας;
Η στήλη στα χέρια του γράφοντος δεν διέπεται από …τον φετιχισμό της νομιμοποίησης. Όμως η νομιμοποίηση αποτελεί την στοιχειώδη συνθήκη, για να γίνει η όποια λύση, αν όχι αποδεχτή, τουλάχιστον ανεκτή από τον λαό. Αλλιώς θα ελλοχεύει ο κίνδυνος του καταγγελτικού λαϊκισμού, που επενδύοντας στην απόγνωση του κόσμου, θα επιφέρει κοινωνικές εντάσεις, με περαιτέρω αποσταθεροποίηση του πολιτικού τοπίου κα με συνέπειες απροσμέτρητες. (πόσες φορές στελέχη της αντιπολίτευσης δεν έχουν μιλήσει για Γουδή ενώ ο κ. Τσίπρας έχει εύκολη την κατηγορία της ...εσχάτης προδοσίας!)
Έτσι, όπως ο πρωθυπουργός ενεπλάκη μόνος και αυτοβούλως στον λαβύρινθο του μνημονίου και των συγκεκριμένων μέτρων, οι λύσεις που επεξεργάζεται θα ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα… Το τελικό δίλημμα που θα προβάλλει στο άμεσο μέλλον, δεν είναι αν θα γίνει κάτι ερήμην του Παπανδρέου, αλλά αν αυτό θα γίνει ερήμην του λαού!
24/10/2011 | 08:47
08:47 24/10/2011«Καμιά λύση ερήμην του Παπανδρέου ή χωρίς αυτόν» διαμηνύει το Μαξίμου, την ώρα που σύσσωμο το κόμμα, από στελέχη του υπουργικού συμβουλίου ως τον τελευταίο οπαδό, περιμένουν μια λυτρωτική κίνηση από τον πρωθυπουργό που θα άρει το άχθος και το άγος μιας εκκωφαντικά ανεπαρκούς κυβερνητικής θητείας. Φαντάζει παράξενη η αυτοκαταστροφική εμμονή του κ. Παπανδρέου να αναζητεί λύσεις ημιτελείς, σε πείσμα της ανάγκης που απαιτεί ριζική αναδιάταξη τοπίου.
Καμένα είναι εκ των προτέρων όλα τα σχέδια επί χάρτου που εκπονούν οι επιτελείς του και τα οποία αποσκοπούν να του δώσουν τη δυνατότητα να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό
σκηνικό, στο οποίο θα εξακολουθεί να ασκεί πρωταγωνιστικό ρόλο:
Μια νέα π.χ. πρόταση συνεργασίας προς τη ΝΔ θα ήταν καρικατούρα της πρόσφατης συνάντησης με τον Α. Σαμαρά, με όσα καταστροφικά επέφερε αυτή στις σχέσεις των δύο.
σκηνικό, στο οποίο θα εξακολουθεί να ασκεί πρωταγωνιστικό ρόλο:
Μια νέα π.χ. πρόταση συνεργασίας προς τη ΝΔ θα ήταν καρικατούρα της πρόσφατης συνάντησης με τον Α. Σαμαρά, με όσα καταστροφικά επέφερε αυτή στις σχέσεις των δύο. Παρόμοια καρικατούρα δημοκρατικής διαδικασίας θα ήταν και μια ψήφιση της νέας Συμφωνίας με 180 ψήφους, την στιγμή που αυτό δεν έγινε σε ένα απείρως ουσιαστικότερο γεγονός, την ψήφιση του μνημονίου.
Άλλωστε η δεδομένη (με βάση και τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς) αποτυχία μιας τέτοιας μεθόδευσης, θα οδηγούσε τη χώρα αναπόδραστα σε εκλογές, και με τον κ Παπανδρέου σε μειονεκτικότερη θέση, υπό το βάρος της αποτυχίας ψήφισης.
Η τρίτη λύση, αυτή του δημοψηφίσματος, που άλλες εποχές θα αποτελούσε αποθέωση δημοκρατικής λειτουργίας, στην προκείμενη στιγμή θα φάνταζε ειρωνική και δημοκοπική καταφυγή, απόρροια της απέλπιδας προσπάθειάς του να νομιμοποιήσει μια πολιτική, την οποία δεν ενδιαφέρθηκε να επικυρώσει δημοψηφισματικά την στιγμή της εκκίνησής της.
Η χώρα έχει εισέλθει σε ένα πεδίο καταστροφικής κατωφέρειας, και η χθεσινή σύνοδος κορυφής δεν μας προϊδεάζει για εντυπωσιακή ανατροπή του οικονομικού αδιεξόδου. Δεν χρειάζεται κανείς …περγαμηνές οικονομολόγου για να διαπιστώσει το αυταπόδεικτο:
Η τρίτη λύση, αυτή του δημοψηφίσματος, που άλλες εποχές θα αποτελούσε αποθέωση δημοκρατικής λειτουργίας, στην προκείμενη στιγμή θα φάνταζε ειρωνική και δημοκοπική καταφυγή, απόρροια της απέλπιδας προσπάθειάς του να νομιμοποιήσει μια πολιτική, την οποία δεν ενδιαφέρθηκε να επικυρώσει δημοψηφισματικά την στιγμή της εκκίνησής της.
Η χώρα έχει εισέλθει σε ένα πεδίο καταστροφικής κατωφέρειας, και η χθεσινή σύνοδος κορυφής δεν μας προϊδεάζει για εντυπωσιακή ανατροπή του οικονομικού αδιεξόδου. Δεν χρειάζεται κανείς …περγαμηνές οικονομολόγου για να διαπιστώσει το αυταπόδεικτο:
Σύμφωνα με τις μελέτες του ΔΝΤ και της ΕΕ, και με το όποιο κούρεμα το χρέος στο χρέος, το 2020 θα περιστρέφεται γύρω στο 110%, όταν το ΠΑΣΟΚ το παρέλαβε κάπου στο 118% το 2009 (και με τις αναθεωρήσεις στο 135%) για να το παραδώσει μετά από μια δεκαετία ερημοποίησης της οικονομίας και εξαθλίωσης των ελλήνων, περίπου στα ίδια ποσοστά!
Οι αριθμοί αποτυπώνουν εύγλωττα τον οικονομικό ζόφο που θα απλωθεί στην συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών, χωρίς να προσμετρήσουμε και την χθεσινή ρήση Σαρκοζί, για συζήτηση νέων μέτρων!
Οι αριθμοί αποτυπώνουν εύγλωττα τον οικονομικό ζόφο που θα απλωθεί στην συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών, χωρίς να προσμετρήσουμε και την χθεσινή ρήση Σαρκοζί, για συζήτηση νέων μέτρων!
Εκ των πραγμάτων έτσι αποκλείεται και η επόμενη λύση που θα επιθυμούσε το Μαξίμου, αυτή του ανασχηματισμού με τον Παπανδρέου επικεφαλής, και εμπλουτισμό του κυβερνητικού σχήματος με τεχνοκράτες - ανθρώπους δηλαδή που θα λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις με αυστηρή υποταγή στην «αλήθεια» των αριθμών, όπως έκαναν και ο τεχνοκράτες της τρόικας, οι οποίοι έφεραν σε ασφυξία την οικονομία και τους πολίτες.
Με ποια δημοκρατική νομιμοποίηση άλλωστε αυτοί οι ειδικοί θα μπορούν να αποφασίζουν; Και με ποια νομιμοποίηση θα δέχονται εντολές από τους τεχνοκράτες της τρόικας που θα διοικούν; Και περιποιεί τιμή στον κ. Παπανδρέου να είναι πρωθυπουργός υπό την εντολή της Τρόικας;
Η στήλη στα χέρια του γράφοντος δεν διέπεται από …τον φετιχισμό της νομιμοποίησης. Όμως η νομιμοποίηση αποτελεί την στοιχειώδη συνθήκη, για να γίνει η όποια λύση, αν όχι αποδεχτή, τουλάχιστον ανεκτή από τον λαό.
Με ποια δημοκρατική νομιμοποίηση άλλωστε αυτοί οι ειδικοί θα μπορούν να αποφασίζουν; Και με ποια νομιμοποίηση θα δέχονται εντολές από τους τεχνοκράτες της τρόικας που θα διοικούν; Και περιποιεί τιμή στον κ. Παπανδρέου να είναι πρωθυπουργός υπό την εντολή της Τρόικας;
Η στήλη στα χέρια του γράφοντος δεν διέπεται από …τον φετιχισμό της νομιμοποίησης. Όμως η νομιμοποίηση αποτελεί την στοιχειώδη συνθήκη, για να γίνει η όποια λύση, αν όχι αποδεχτή, τουλάχιστον ανεκτή από τον λαό.
Αλλιώς θα ελλοχεύει ο κίνδυνος του καταγγελτικού λαϊκισμού, που επενδύοντας στην απόγνωση του κόσμου, θα επιφέρει κοινωνικές εντάσεις, με περαιτέρω αποσταθεροποίηση του πολιτικού τοπίου κα με συνέπειες απροσμέτρητες.
(πόσες φορές στελέχη της αντιπολίτευσης δεν έχουν μιλήσει για Γουδή ενώ ο κ. Τσίπρας έχει εύκολη την κατηγορία της ...εσχάτης προδοσίας!)
Έτσι, όπως ο πρωθυπουργός ενεπλάκη μόνος και αυτοβούλως στον λαβύρινθο του μνημονίου και των συγκεκριμένων μέτρων, οι λύσεις που επεξεργάζεται θα ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα…
Έτσι, όπως ο πρωθυπουργός ενεπλάκη μόνος και αυτοβούλως στον λαβύρινθο του μνημονίου και των συγκεκριμένων μέτρων, οι λύσεις που επεξεργάζεται θα ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα…
Το τελικό δίλημμα που θα προβάλλει στο άμεσο μέλλον, δεν είναι αν θα γίνει κάτι ερήμην του Παπανδρέου, αλλά αν αυτό θα γίνει ερήμην του λαού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου