Η Νεοδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τη συνήθη πρακτική της, κάθε φορά που βρίσκεται στριμωγμένη πολιτικά και με την πλάτη στον τοίχο αντεπιτίθεται, αξιοποιώντας το σύνολο του επικοινωνιακού και προπαγανδιστικού μηχανισμού της για να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παρατήρηση 1η: Αν έκανε κανείς μια δημοσκόπηση έξω από το Εφετείο την ημέρα της μεγάλης συγκέντρωσης με αφορμή την ανακοίνωση της ετυμηγορίας του δικαστηρίου για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, θα διαπίστωνε ότι οι Νεοδημοκράτες σχεδόν ούτε καν θα ανιχνεύονταν στο δείγμα.
Ήταν εκεί για να γιορτάσουν τη μεγάλη νίκη της Δημοκρατίας όλες οι πολιτικές δυνάμεις της μείζονος αντιπολίτευσης, από το κέντρο και αριστερότερα, «πλην Λακεδαιμονίων».
Ήταν εκεί ακόμη και οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί και αντιπροσωπείες των κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25, εκτός από τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της Δεξιάς:
εκτός από τη ΝΔ και την Ελληνική Λύση.
Γιατί άραγε; Η ερώτηση είναι ρητορική και η απάντηση, νομίζω, παρέλκει.
Παρατήρηση 2η: Αμέσως μετά την αναγγελία της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου κι ενώ οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι πανηγυρίζουν ειρηνικά, η αστυνομία, προφασιζόμενη ανύπαρκτη, όπως αποδείχθηκε στα βίντεο που κυκλοφόρησαν, επίθεση «εκατοντάδων αντιεξουσιαστών» με μολότοφ, διαλύει βίαια και με χρήση δακρυγόνων την ειρηνική συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο.
Ποιος δεν ήθελε την ειρηνική συγκέντρωση χαράς με αφορμή τη νίκη της Δημοκρατίας απέναντι στην εγκληματική φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής;
Γιατί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δικαιολόγησε και κάλυψε την ακατανόητη αντίδραση της αστυνομίας για μια ειρηνική, όπως όλες οι κάμερες έδειξαν, όσο και ογκώδη συγκέντρωση;
Και γιατί είπε ψέματα για την ύπαρξη δήθεν 150… αόρατων μολότοφ που ανάγκασαν την αστυνομία να διαλύσει τη συγκέντρωση;
Ρητορικές οι ερωτήσεις, καθώς οι απαντήσεις θα μείνουν αναπάντητες ως αυτονόητες…
Ρητορικές οι ερωτήσεις, καθώς οι απαντήσεις θα μείνουν αναπάντητες ως αυτονόητες…
Παρατήρηση 3η: Λίγες μέρες πριν την απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώνεται ο διορισμός στη Βουλή της υπόδικής συζύγου του επίσης υπόδικου αρχηγού της Χρυσής Αυγής, η οποία την τελευταία στιγμή και αφού η είδηση έχει διαρρεύσει στο πανελλήνιο, σταματά με απόφαση του Μαξίμου.
Για να προχωρήσει όμως ένας διορισμός στο ελληνικό δημόσιο, πρέπει ο/η υποψήφιος να υποβάλει δήλωση ότι δεν διώκεται ποινικά για κακούργημα.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η σύζυγος του Μιχαλολιάκου υπέβαλε ψευδή βεβαίωση για τη δικαστική της κατάσταση, υπάρχει άραγε κανένας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο που να μην έχει ακούσει τίποτε για τη δίκη της Χρυσής Αυγής;
Πως λοιπόν ο διορισμός στο Κοινοβούλιο ενός μέλους της Χρυσής Αυγής, που συμβαίνει συγχρόνως να είναι και σύζυγος του πασίγνωστου αρχηγού της και μάλιστα όταν είναι και η ίδια υπόδικη στη δίκη της Χρυσής Αυγής, προχώρησε χωρίς ουδείς να διαπιστώσει την καραμπινάτη παρανομία;
Άλλη μια ρητορική ερώτηση που δεν χρειάζεται απάντηση.
Παρατήρηση 4η: Την ημέρα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί σε ένα σπάνιο ενωτικό κλίμα, έκαναν δηλώσεις σημειώνοντας την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης, ως νίκη της Δημοκρατίας.
Όλοι, πλην Λακεδαιμονίων.
Ο αρχηγός της ΝΔ έκανε μια αλαζονική δήλωση στην οποία τόνιζε την υπεροχή του κόμματός του σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα στην υπόθεση της καταδίκης της φασιστικής οργάνωσης.
Η δήλωση ήταν τόσο παράφωνη σε σχέση με τις υπόλοιπες δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, που ήταν στο όριο να θεωρηθεί ως κυνική παραδοχή ότι η κυβέρνηση ελέγχει και επηρεάζει τη Δικαιοσύνη.
Γιατί ο πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ αισθάνθηκε την ανάγκη να διαφοροποιηθεί τόσο πολύ από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς;
Και τι τον ώθησε, αντί να κάνει κι αυτός μια ενωτική δήλωση, να αποτελέσει την παραφωνία, τη στιγμή μάλιστα που η εθνική ομοψυχία και το ομόθυμο και ενωτικό κλίμα υπέρ της Δημοκρατίας και κατά του φασισμού, θα πιστώνονταν ως επιτυχία της δικής του κυβέρνησης;
Ρητορική οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις των οποίων παραλείπονται ως αυτονόητες.
Παρατήρηση 5η: Η κυβέρνηση, αμέσως μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, εξαπολύει επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο τόσο για την καθυστέρηση της διεξαγωγής της δίκης, όσο και για την διαγραφή, στο νέο ποινικό κώδικα που ψηφίστηκε επί των ημερών του, της ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων.
Και οι δύο κατηγορίες όμως είναι αίολες, αβάσιμες και αστήρικτες.
Η πρώτη γιατί η κυβέρνηση της Νεοδεξιάς προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια όταν κατηγορεί τους πολιτικούς της αντιπάλους για έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Γιατί μόνο μια κυβέρνηση που υποπίπτει στο βαρύτατο θεσμικό ατόπημα του ελέγχου της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης μπορεί να επισπεύσει ή να επιβραδύνει μια δίκη.
Και η δεύτερη κατηγορία όμως είναι αίολη, γιατί η κυβέρνηση αποκρύπτει την αλήθεια.
Αφού και με τον προηγούμενο ποινικό κώδικα, τα στελέχη της Χρυσής Αυγής δεν θα στερούνταν των πολιτικών τους δικαιωμάτων, καθώς η ποινή αυτή απαιτούσε τελεσίδικη απόφαση.
Κάτι που θα συμβεί εφόσον εκδικαστούν τόσο η προσφυγή των Χρυσαυγιτών σε δεύτερο βαθμό, όσο και η αναίρεση, που είναι βέβαιον ότι θα ασκήσουν, στον Άρειο Πάγο. Δηλαδή η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων των στελεχών της Χρυσής Αυγής θα πήγαινε έτσι κι αλλιώς στις καλένδες.
Κι ακόμη η κυβέρνηση ψεύδεται επιρρίπτοντας την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο νέος κώδικας ποινικής δικονομίας που ψηφίστηκε επί των ημερών του προβλέπει την παραπομπή των σχετικών με την ποινή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, στην εκλογική νομοθεσία.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση, αφού είχε την ευκαιρία να αλλάξει την εκλογική νομοθεσία και να ρυθμίσει το ζήτημα σε βάρος της φασιστικής οργάνωσης και υπέρ της Δημοκρατίας, δεν το έπραξε;
Πολλές ανακρίβειες και ακόμη τόσα ρητορικά ερωτήματα, η απάντηση των οποίων παρέλκει, όταν πρόκειται για ένα κυβερνητικό κόμμα που αφενός εκλέχτηκε με ψήφους της Χρυσής Αυγής και αφετέρου έχει ενσωματώσει στους κόλπους του τα ακροδεξιά ορφανά του Παττακού, έχοντας μάλιστα στην κορυφαία θέση του αντιπροέδρου τον γνωστής πολιτικής προέλευσης τηλεπωλητή.
Παρατήρηση 6η: Η κυβέρνηση της Νεοδεξιάς κατηγόρησε ακόμη τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί, λέει, συνευρίσκονταν μαζί με την Χρυσή Αυγή στις πλατείες των αγανακτισμένων στις πρώτες μέρες της οικονομικής κρίσης.
Γιατί όμως η κυβέρνηση αποσιωπά το γεγονός ότι στις πλατείες των αγανακτισμένων συναντήθηκε η μισή και παραπάνω Ελλάδα, διαμαρτυρόμενη για την καταρράκωση της χώρας από τα μνημόνια;
Και γιατί η Νεοδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη αποκρύπτει ότι ήταν εκείνη που συναντήθηκε με την ακροδεξιά των Μακεδονομάχων και με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής στα συλλαλητήρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών;
Και τέλος, γιατί αποκρύπτουν το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά συνομιλούσε και διαπραγματεύονταν με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής;
Τι προσπαθούν να κρύψουν πίσω από την επιθετική συμπεριφορά και πίσω από όλα αυτά τα ρητορικά και γι’ αυτό και αναπάντητα ερωτήματα;
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια»;
Αυτό που συμβαίνει με τη Νεοδεξιά του Μητσοτάκη και την Χρυσή Αυγή σήμερα, είναι το ίδιο με αυτό που συμβαίνει όταν «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου