Ο Γεωργιάδης, όπως όλοι έχουν καταλάβει, ΔΕΝ αθωώθηκε από κανένα Εφετείο. Η ποινική δίωξη έπαψε λόγω παραγραφής. Κανονικά - κι αν είχε λίγη τσίπα - θα έπρεπε να πάει σπίτι του και να ευχαριστεί το κράτος δικαίου, στο οποίο χρωστάει μεγάλη χάρη. Ποιος έχασε όμως την τσίπα για να την βρει ο συνεργάτης του Μητσοτάκη, που το αφεντικό τον έκρυβε μέχρι να κάτσει ο κουρνιαχτός

Costula Patoucha

«Ελπίζω εφεξής να μην υποστεί κανένας Έλληνας πολίτης τη μεταχείριση που δέχτηκα εγώ» δήλωσε ο Ν. Γεωργιάδης μετά την παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής για το αδίκημα της ασέλγειας σε βάρος ανηλίκων, για το οποίο πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 28 μηνών και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ.

Έτσι, χωρίς ίχνος ντροπής διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και παρουσιάζεται όχι μόνο ως «αθωωμένος» από το Εφετείο αλλά και ως θύμα.

Ο Γεωργιάδης, όπως όλοι έχουν καταλάβει, ΔΕΝ αθωώθηκε από κανένα Εφετείο.

Η ποινική δίωξη έπαψε λόγω παραγραφής.

Κανονικά - κι αν είχε λίγη τσίπα - θα έπρεπε να πάει σπίτι του και να ευχαριστεί το κράτος δικαίου, στο οποίο χρωστάει μεγάλη χάρη.

Ποιος έχασε όμως την τσίπα για να την βρει ο συνεργάτης του Μητσοτάκη, που το αφεντικό τον έκρυβε μέχρι να κάτσει ο κουρνιαχτός.

Με τέτοια οφθαλμοφανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ο καταδικασθείς σε πρώτο βαθμό Γεωργιάδης προκαλεί.

Και προκαλεί πρωτίστως το αίσθημα δικαιοσύνης της κοινωνίας (δεν θα πω το «κοινό περί δικαίου αίσθημα», το οποίο έχει μια σχέση αντιπαλότητας με το κράτος δικαίου).

Τύποι σαν τον Γεωργιάδη αποδεικνύονται τόσο αισχροί που δεν έχουν κανένα ηθικό κώλυμα και κανέναν φραγμό να πετάξουν στα μούτρα της κοινής γνώμης το ψέμα τους και μάλιστα με απόλυτη άνεση. Τόσο γραμμένη την έχουν και τόσο ισχυροί νιώθουν.

Κι ύστερα παίρνουν σειρά τα παπαγαλάκια τους τύπου liberal και φτιάχνουν ένα ακόμα πιο πλήρες παραμύθι που επίσης πετάνε ωμά στα μούτρα του κοινού τους, έχοντας πλήρη επίγνωση του ψεύδους τους.

Για όσους αγανακτούν (και μέχρι ενός σημείου είναι κατανοητό) να πούμε ότι ο θεσμός της παραγραφής καλώς υπάρχει και έτσι όπως ισχύει για όλους, ισχύει και για τον Γεωργιάδη.

Παύση της δίωξης λόγω παραγραφής σημαίνει, σύμφωνα με σημαντικούς θεωρητικούς του Ποινικού Δικαίου, ότι η Πολιτεία δεν έχει πια το δικαίωμα να επιβάλει ποινή στον δράστη λόγω παρέλευσης χρόνου. Και ο χρόνος στην απόδοση της ποινής είναι ένα από τα σημαντικά στοιχεία για να επιτελέσει το σκοπό της.

Κάθε φορά που με προβληματίζει ένα τέτοιο θέμα ανατρέχω στον σπουδαίο Cesare Beccaria, που με το βιβλίο του «Περί εγκλημάτων και ποινών» τάραξε τα νερά της ποινικής επιστήμης και συνέβαλε καθοριστικά στον ουμανιστικό προσανατολισμό της και την κατάργηση της θανατικής ποινής, ο οποίος έλεγε μεταξύ άλλων:

Η τιμωρία πρέπει να έχει κυρίως προληπτική και όχι κολαστική λειτουργία και πρέπει να είναι άμεση για να είναι αποτελεσματική.