Του Γ. Λακόπουλου
Τη Δευτέρα σε μια παρουσίαση βιβλίου «Η τελευταία μπλόφα» των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού- αναφέρθηκε το βιβλίο των Γάλλων δημοσιογράφων Ζεράρ Νταβέ και Φαμπρίς Λομ «Ένας πρόεδρος δεν πρέπει να το λέει αυτό…» «Un président ne devrait pas dire ça…».
Το βράδυ της ίδιας μέρας ένας πρόεδρος έλεγε όσα δεν έπρεπε να πει και απέφευγε όσα όφειλε να λέει.
Η συνέντευξη του Πρωθυπουργού στον ΑΝΤ1 ήταν μνημείο αναντιστοιχίας ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ψιμυθίωση της. Υπήρχε χάσμα ανάμεσα στην αλήθεια και σε όσα παρουσίαζε ο ίδιος -με αυταρέσκεια συμμετοχής σε… κοινωνική εκδήλωση.
Τα πιο δυσάρεστα, αν όχι ενοχλητικά, σημεία της συνέντευξης ήταν εκείνα στα οποία καταπόνησε πάλι τους τηλεθεατές με ιστορίες για την οικογένειά του: τους γονείς, τα παιδιά του και την προσωπική ζωή του.
Ειδικά οι αναφορές στη σύζυγό του, τη διάσταση και την επανένωσή τους μετά την οποία περνούν ωραία, είναι κουραστική. Κανείς άλλος πολιτικός δεν φέρνει με το παραμικρό στο προσκήνιο τον οικογενειακό βίο του- και μετά να διαμαρτύρεται όταν ασχολούνται οι άλλοι.
Σε μια εποχή που καίγεται το πελεκούδι στην περιοχή και οι πολίτες βρίσκονται μπροστά σε δυσεπίλυτα προβλήματα ο Μητσοτάκης μας ενημέρωσε ότι με τη Μαρέβα μαζί «περνούν καλά και γελάνε πολύ».
Εμείς πάλι καθόλου δεν γελάσαμε όταν την είδαμε στα έδρα της επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας τον ΟΗΕ ή με όσα συνοδεύουν την επιχειρηματική της δραστηριότητα. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση…
Σε όσο χρόνο απέμεινε από το ευτυχισμένο στόρι του Πρωθυπουργού είπε και κάποια πράγματα για το ρόλο που του ανέθεσαν οι πολίτες. Και τα είπε όπως τον βόλευε.
Κατ’ αρχάς επιβεβαίωσε το σενάριο ότι προετοιμάζεται για πρόωρες εκλογές. Δια της… απειλής: «Αν δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις 200 ψήφους για αλλαγή του εκλογικού νόμου, τότε οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές».
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα είναι διπλές. Αλλά αν βρει έναν που θα πιστέψει ότι σκοπεύει να πάει σε εκλογές στο τέλος της τετραετίας -όπως είπε- με απλή αναλογική, να τον κάνει άγαλμα.
Για την ψήφο των αποδήμων εκφράζει την περίεργη βεβαιότητα ότι έχει τις 200 ψήφους και εμφανίζει ως υποχώρηση το αυτονόητο: ότι θα ψηφίζουν στα προξενεία. Κουβέντα όμως για τις προϋποθέσεις εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους και των αριθμό τους.
Ο Πρωθυπουργός παραβίασε ανοιχτές θύρες θριαμβολογώντας ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει- αλλά μάλλον δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει ότι -όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος -και πάλι καλύτερα κυβέρνησε από τον Σαμαρά και τον Γ. Παπανδρέου -των οποίων τα κόμματα χρεοκόπησαν τη χώρα και έφεραν το Μνημόνιο.
Προσπαθώντας να κρύψει τη δύσκολη θέση που τον έφερε το σκάνδαλο Novartis από πολλές πλευρές έπαιζε με τη νοημοσύνη όσων τον άκουγαν λέγοντας ότι η παραπομπή Παπαγγελοπούλου ήταν θέμα της Βουλής. Ή έκανε τον τζάμπα μάγκα απέναντι στον Τσίπρα, υποδηλώνοντας ότι δεν τον παρέπεμψε επειδή «οι πολιτικές διαφορές σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών λύνονται στην κάλπη και όχι στα δικαστήρια». Σαν να υπήρχε τρόπος να τον παραπέμψει και του τη χάρισε…
Ο Πρωθυπουργός ισχυρίσθηκε ότι «φέρνουμε νέα πρόσωπα στην πολιτική». Μόνο που δεν τα φέρνει ακριβώς στην πολιτική, ώστε να έχουν τη λαϊκή επικύρωση, αλλά τα διορίζει υπουργούς και υφυπουργούς εκτός Βουλής, ή ξεπληρώνει τα γραμμάτια διάλυσης άλλων κομμάτων.
Με τον γνωστό επικοινωνιακό στόμφο επέμενε ότι «ήμασταν προετοιμασμένοι να κυβερνήσουμε» παρότι η μόνη ετοιμασία που προέκυψε ήταν η τοποθέτηση ημέτερων παντού και η νομοθέτηση υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων. Το γεγονός ότι οι παροχές που έκανε στο 2019 έγιναν κατ’ εκτέλεση του προϋπολογισμού του Τσίπρα το ξεπέρασε. Όπως ξεπέρασε και τη διαπίστωση ότι παρέλαβε βιώσιμη οικονομία- ενώ ο Τσίπρας μια χώρα ρημαδιό.
Ασφαλώς δεν τέθηκε σε μια τέτοια συνέντευξη ότι πήρε την ψήφο των πολίτων με παραπληροφόρηση, κινδυνολογία και ψεύδη- συν με τη συνδρομή μιντιακών και οικονομικών παραγόντων.
Δεν υπήρξε καν αναφορά σε συγκεκριμένες κωλοτούμπες του: το Μάτι, τις Πρέσπες, τα πρωτογενή πλεονάσματα, την αύξηση του ΑΕΠ- στα οποία τώρα κινείται με βάση την πολιτική Τσίπρα.
Είπε ότι έχει «ήδη καταδικάσει με σκληρά λόγια την τουρκική εισβολή» στη Συρία, αλλά δεν είπε ότι το έκανε με καθυστέρηση και αφού τον έκραξαν από παντού.
Όπως δεν είπε για τις άκαρπες περιοδείες του στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και την πολιτική κατευνασμού απέναντι στον Ερντογάν -σε σημείο μην το αναφέρει καν τις παραβιάσεις στο Αιγαίο- που εξόργισε και τον Αναστασιάδη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τώρα πιστεύει ότι «δεν πρέπει να προσωποποιούμε τις πολιτικές διαφορές», αλλά ολόκληρη η καμπάνια του ήταν μια προσωποποίηση σε βάρος το αντίπαλου του, με αθέμιτα μέσα πολλές φορές. Τώρα θέλει «η ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης να χαμηλώσει». Αλλά ο ίδιος καλλιεργούσε την πόλωση, με την οποία έβαλε στη Βουλή με τη ΝΔ ακραίους και σούργελα.
Βρίσκει ότι «πήγαμε πολύ καλά στα ζητήματα της διαχείρισης των φυσικών καταστροφών» και εννοεί κάποιες απλές πυρκαγιές. Αλλά στο μεταναστευτικό δυσκολεύεται γιατί «βρεθήκαμε μπροστά σε ροές». Μιλάμε για 45.000 ανθρώπους. Όταν το 2015 ο Τσίπρας είχε να κάνει με 870.000 και τον Μητσοτάκη απέναντι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργούς είναι ίδιος και απαράλλαχτος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη της αντιπολίτευσης. Σε μια άλλη πρόσφατη συνέντευξη του είπε ότι «επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει πράσινο κόμμα σκοπεύω να καλύψω το κενό». Μας δουλεύει.
Επιμένει ότι «τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στο Παρίσι, ήμουν εξόριστος», πιστεύει ότι «δεν απαιτεί τεκμήριο κοινωνικής ευαισθησίας η προέλευση κάποιου» και έχει τη φιλοσοφία του: «Σε μια κοινωνία με κοινωνικές ανισότητες, δική μου δουλειά είναι να δίνω ίσες ευκαιρίες σε όλους για να μπορούν να φτάσουν όσο ψηλά θέλουν».
Όπως έλεγε Ανατόλ Φράνς : «Το μεγαλείο της ισότητας απέναντι στο νόμο είναι ότι απαγορεύει στους πλούσιους, όπως στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου