Οι στρατιές των κομματικών και των ημετέρων που απολύτως αναξιοκρατικά στελέχωσαν τον δημόσιο τομέα και οι αποτυχημένοι πολιτευτές, χωρίς σπουδές και χωρίς προηγούμενη εμπειρία, που τοποθετήθηκαν σε θέσεις διοίκησης σε κρίσιμες εταιρείες και οργανισμούς του Δημοσίου δυσαρέστησαν τους πολίτες, καθώς τους θύμισαν ένα κακό παρελθόν κομματισμού και αναξιοκρατίας που είχαμε πιστέψει ότι είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Για όποιον υποστηρίζει ότι έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι, ας συγκρίνει τα βιογραφικά όσων κατέλαβαν σημαντικές θέσεις επί προηγούμενης και επί σημερινής κυβέρνησης και θα διαπιστώσει πώς διοικητές με εμπειρία, γνώσεις και διδακτορικά αντικαταστάθηκαν από αμόρφωτους και ανεπάγγελτους κομματικούς παρατρεχάμενους.
Οι οποίοι επιβραβεύτηκαν, μάλιστα, και με γενναία αύξηση των αποδοχών τους, σε αντίθεση με τους προκατόχους τους.
Διαψεύστηκαν όμως και οι προσδοκίες όσων είχαν πιστέψει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αντιμετώπιζε με πνεύμα ισοτιμίας και δικαιοσύνης τον μέσο Έλληνα πολίτη, καθώς οι πρώτες ευνοϊκές οικονομικές ρυθμίσεις για επιλεγμένους ολιγάρχες -προφανώς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υποστήριξη που παρέχουν στην κυβέρνηση– δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο ψευδαισθήσεων όσον αφορά στο σε ποιους απευθύνεται και ποιους στ’ αλήθεια εκπροσωπεί η σημερινή κυβέρνηση.
Η εξαίρεση και απαλλαγή των καναλαρχών από την κοινή υποχρέωση όλων για υποβολή «πόθεν έσχες» εξόργισε τον μέσο πολίτη, που υφίσταται ετησίως αυτή τη δοκιμασία για… πενταροδεκάρες, και ενόχλησε έντονα το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Εξίσου ενόχλησε και η επιχείρηση συγκάλυψης του σκανδάλου Novartis, όπως, βέβαια, και η ρεβανσιστική δίωξη εκείνων που πρωτοστάτησαν προκειμένου το σκάνδαλο να αποκαλυφθεί.
Διαψεύστηκαν όμως και όσοι είχαν παραπλανηθεί, ακούγοντας την προπαγάνδα περί «προδοτικής» Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η μετεκλογική… κυβίστηση της κυβέρνησης στο θέμα της Βόρειας Μακεδονίας ανέδειξε τους μικροπολιτικούς της σχεδιασμούς στα εθνικά ζητήματα, ενώ η αφωνία και η διστακτικότητά της μπροστά στην απροκάλυπτη επιθετικότητα και στην ωμή βαρβαρότητα της Τουρκίας απογοήτευσαν τους πολίτες, που περίμεναν πιο γενναία και πιο καθαρή στάση στα εθνικά και τα διεθνή ζητήματα από τον σημερινό πρωθυπουργό.
Ακόμη και η αντικατάσταση στην κυβερνητική προπαγάνδα του φορτισμένου συναισθηματικά όρου «πρόσφυγας», που χαρακτηρίζει θύματα διώξεων ή πολέμου που φεύγουν αναγκαστικά από την πατρίδα τους, από τον ουδέτερο όρο «μετανάστης», που απευθύνεται σε όσους με δική τους πρωτοβουλία επιλέγουν να ξενιτευτούν προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, υποβάθμισε την τραγωδία όσων πλήττονται σήμερα από πολεμικές επιχειρήσεις και εκκαθαρίσεις και δυσαρέστησε τον μέσο Ελληνα, που παραδοσιακά εμφορείται από αισθήματα ανθρωπισμού, φιλοξενίας και αλληλεγγύης.
Η διάψευση των προσδοκιών ήρθε να επαληθεύσει τους χειρότερους φόβους των πιο υποψιασμένων: ότι, δηλαδή, η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται από ένα υβρίδιο μιας παλαιοκομματικής, ρεβανσιστικής, ευνοιοκρατικής και ολοκληρωτικής Δεξιάς, ποτισμένης με σκληρές νεοφιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις.
Ο εφιάλτης συνήθως αρχίζει εκεί όπου επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι και διαψεύδονται και οι τελευταίες ελπίδες…
* Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής και πρώην Πρύτανης στο ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου