Πήγε ο άλλος κι έβγαλε όλη τη χολή που κρύβει μέσα του, πάνω σε μια νεκρή γυναίκα, που πάσχιζε για το μεροκάματο. «Κρίμα που πέθανε” λέει και “δεν θα συνοδεύσει τον Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο »

 

 Albus Viridis

Πήγε ο άλλος κι έβγαλε όλη τη χολή που κρύβει μέσα του, πάνω σε μια νεκρή γυναίκα, που πάσχιζε για το μεροκάματο. 

«Κρίμα που πέθανε”

λέει και “δεν θα συνοδεύσει τον Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο »

Τι έγκλημα έκανε; Ήθελε να ζήσει. Δούλευε. 

Θες παράτυπα; Παράτυπα. 

Θες παράνομα; Παράνομα. 

Της άξιζε να πεθάνει; 

Και το ότι δεν ήταν Ελληνίδα, σημαίνει κάτι; 

Τι σημασία έχει; 

Θα άλλαζαν πολλα αν ήταν Ελληνίδα; 

Τι ακριβώς;

Τι μυαλά κουβαλάτε; 

Τι ψυχές έχετε μέσα σας; 

Δε βαρεθήκατε; 

Δε σας κούρασε αυτό το πράγμα; 

Κάθε μέρα, όλη μέρα βρίζετε, λέτε ψέμματα, παράγετε ασχήμια μόνο. 

Μα δεν χορτάσατε ακόμα;

Ξερνατε μίσος και χαμέρπεια, καταριέστε παραληρώντας αδιαλείπτως κι επιτιθέμενοι στους πάντες - νεκρούς και ζωντανούς, ανυπόστατους διώκτες, νοερούς και ανύπαρκτους εθνικούς εχθρούς, χωρίς καμιά φειδώ, χωρίς καμιά λογική, χωρίς καμιά ενσυναίσθηση, χωρίς να ορρωδείτε προ ουδενός.

Τι είστε εσείς; 

Αλήθεια, δεν ξέρω αν είστε φασίστες, αφασίες, γαύροι, σουβλατζήδες ή σαλεπιτζήδες. 

Το μόνο σίγουρο όμως είστε τραμπούκοι, είστε ο κατιμάς της κοινωνίας, τα ιζήματα, οτι χειρότερο έχει να επιδείξει η πατρίδα μας. 

Και με σας δεν νιώθω ότι με συνδέει κάτι και δε θέλω να μοιράζομαι ούτε τον πυρετό μου, που λέει ο λόγος.

Τώρα θα μου πεις ... ρε φίλε, τους μισείς; 

Όχι, το μίσος είναι βαριά κουβέντα. 

Τους αντιπαθώ βέβαια, αλλά κατά βάθος τους λυπάμαι. Πίσω απο τη μοχθηρότητά τους, πίσω από αυτή την πηχτή, ψηλαφητή τους κακία, το μόνο που βλέπω είναι ανθρώπους αγέλαστους, χρόνια και φριχτά μόνους, που κανείς δεν τους κρατάει στοργικά στην αγκαλιά ώστε να γλυκάνει το μέσα τους.

Χαμένες ζωές που πασχίζουν απεγνωσμένα να παρασύρουν κι άλλες ζωές στον χαμό της δυστυχίας τους. 

Θλιβερές, αξιοδάκρυτες υπάρξεις, στις οποίες εύχομαι ειλικρινά, όσο κι αν δεν το πιστεύετε, να γλυκάνουν κάποια στιγμή τις ψυχές τους. 

Τους εύχομαι να σταματήσουν να αναπαράγουν τα σκοτάδια τους, γιατί κάποια στιγμή τα σκοτάδια θα πνίξουν τους ίδιους - πρώτους απ όλους. 

Όταν δημιουργείς τέρατα, κινδυνεύεις από τους ίδιους σου τους Φρανκεστάιν...

Αυτά. 

Και μη χειρότερα, να λέμε. 

Και μη χειρότερα...

Καλό σας απόγευμα.