Οι γόβες της Αριστεράς Τα δύο κυρίαρχα κόμματα της Μεταπολίτευσης δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ότι μπορεί να μην έχουν την Εξουσία. Ο τόπος αυτός είχε την ετικέτα τους, στην ούγια είχε γραμμένο το όνομα τους και στα «κτηματολόγια» της Ιστορίας είχαν καταθέσει τους τίτλους ιδιοκτησίας του

https://www.koutipandoras.gr/article/oi-gobes-tis-aristeras

@ai_Katerina

Την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την αντιμετώπισαν όπως ο νοικοκυραίος, ο ιδιοκτήτης, που βλέπει να μπαίνουν στο σαλόνι, στη κουζίνα και στη κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του, εισβολείς. 

Εκείνο το #φύγετε συμπύκνωσε το πώς αντιλαμβάνονται οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες» τους «περιστασιακούς ενοίκους. 

Με κερασάκι στη τούρτα την υστερία «να ξεκουμπιστείτε».

Το «συμβόλαιο» της Μεταπολίτευσης, από την νομιμοποίηση του ΚΚΕ, την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης μέχρι την πιο πρόσφατη Ίδρυση του Μουσείου Δημοκρατίας στον Αη Στράτη, αφορούσε μια άτυπη συμφωνία «κρατήστε εσείς το ηθικό πλεονέκτημα, και αφήστε σε εμάς το Κράτος».

Στο φαντασιακό των ψηφοφόρων της Δεξιάς, οι Αριστεροί πρέπει να τρώνε ακρίδες, άντε και κανένα άγριο μέλι τιμώντας τον… ασκητισμό και την οικολογία ταυτόχρονα και το ένδυμα καλό θα ήταν να προέρχεται από σκληρή τρίχα καμήλας- που συμβολίζει και την υπομονή να «ωριμάσουν οι συνθήκες».  Ανατρέχοντας δε, στα δημοσιεύματα που αφορούσαν τη γέννα της συζύγου του Αλέξη Τσίπρα, καλό θα όταν οι Αριστερές να γεννούν σε φάτνες.

H Μεταπολιτευτική ΠΑΣΟΚοΝΔκρατια «τιμούσε» αυτή την Αριστερά, που όφειλε να κινείται μεταξύ Αη Γιάννη  Πρόδρομου και Παναγίας, άντε και να κάνει κανένα ανεκτό, comme il faut  ακτιβισμό. Μέχρι εκεί, όλα καλά, εφόσον δεν μπλεκόταν στα πόδια τους, στις «δουλειές» τους  και δεν διεκδικούσε να κυβερνήσει.  

Ο Κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτός που αντιλήφτηκε το τσουνάμι της κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και επιχείρησε να το κάνει πολιτική πρόταση.  Είναι αυτός που κατέθεσε στο δημόσιο διάλογο την πρόταση της Κυβερνώσας Αριστεράς. Είναι αυτός που επιχείρησε να μιλήσει για το… αδιανόητο της Μεταπολίτευσης, ότι το χρέος της Αριστεράς δεν είναι να σώζει… ψυχές. Το χρέος της Αριστεράς είναι να σώζει ζωές.

Είναι αυτός που επιχείρησε το συγκερασμό θεωρίας σε πράξη. Γιατί αν η θεωρία δεν συνοδεύεται από την πράξη καταλήγεις σε μια θεολογική αριστερά που τρέφεται από ευαγγελικές λέξεις, καταγγέλλει συμβιβασμούς για να κρατήσει τη ψυχή της καθαρή, μια Αριστερά παρηγορήτρια και μοιρολογίστρα.

Τα πολιτικά Κόμματα οφείλουν να συμπυκνώνουν, να εκφράζουν και να διαμορφώνουν ως πολιτικό επίδικο αυτό που οι  κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουν, αποζητούν. Να αρθρώσουν τις λέξεις, να διαμορφώσουν  τις προτάσεις, να τεκμηριώσουν τα θεωρήματα. Να  ορίσουν τον πολιτικό λόγο, να κτίσουν ως πολιτική πρόταση το κοινωνικό ζητούμενο. 

Αυτό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Και για αυτό θα κριθεί. 

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να ακολουθήσει τους «μόνιμους ιδιοκτήτες» στην απολίτικη υστερική κλωτσοπατινάδα. 

Ας τους «συμπαρασταθούμε» ψυχολογικά. 

Τους έμελλε να ζήσουν την ιστορική διάψευση ότι η Αριστερά δεν θα μπορούσε ποτέ να σηκώσει τη χώρα στις πλάτες της.  

Ε, δεν είναι και μικρό το σοκ…