Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που τις τελευταίες ημέρες η Ν.Δ. ασχολείται τόσο με την Βενεζουέλα.
Ο πρώτος λόγος είναι οι... Πρέσπες. Η Ν.Δ. προσπαθεί να ακυρώσει τον ιδιαίτερα θετικό αντίκτυπο που είχε διεθνώς η κύρωση της Συμφωνίας. Οπότε, βρήκε το αφήγημα με τους συριζαίους που υποστηρίζουν τον Μαδούρο και προσπαθεί να το διεθνοποιήσει.
Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτό ήταν το βασικό θέμα που έθεσε ο Κ. Μητσοτάκης στην προχθεσινή συνάντησή του με τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κάτι πιο σχετικό με την Ελλάδα δεν είχε να συζητήσει μαζί του.
Ο δεύτερος είναι ότι σε αυτά που συμβαίνουν στη Βενεζουέλα προβάλλουν τις επιθυμίες τους για την Ελλάδα. Ονειρεύονται την αντιπολίτευση στους δρόμους, τον Κ. Μητσοτάκη να αυτοανακηρύσσεται πρωθυπουργός της χώρας και τη διεθνή κοινότητα να τον αναγνωρίζει.
Με αυτή τη φαντασίωση ζουν από το 2016.
Επί της ουσίας:
Οι δημοκρατικές ευαισθησίες της Δύσης είναι άκρως προσχηματικές.
Η Δύση ευαισθητοποιείται για θέματα δημοκρατίας μόνο εκεί που υπάρχει πετρέλαιο και θέλει να το βάλει στο χέρι. Για τη δημοκρατία σε χώρες που δεν έχουν πετρέλαιο, ή σε χώρες που έχουν αλλά το έχει ήδη στο χέρι, δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ. Η Σαουδική Αραβία είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Από την άλλη, όταν η κατάσταση σε μια χώρα είναι έκρυθμη, ο μόνος δρόμος πρέπει να είναι η εκτόνωση και η διέξοδος μέσα από ειρηνικές δημοκρατικές λύσεις.
Αυτή είναι σήμερα η θέση της ελληνικής κυβέρνησης και πολλών άλλων σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική.
Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τη Ν.Δ.
Κατά το κοινώς λεγόμενο, έχουνε πάθει Βενεζουέλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου