Πριν από λίγες ημέρες το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας αθώωσε την Ελευθερία Δημοπούλου και τον σύζυγό της Χρήστο Σαλή από το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου. Το ξέρω πως δεν τους γνωρίζεις ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, πως δεν είχες την ευκαιρία να τους γνωρίσεις από κοντά, όπως ακριβώς δεν έχεις ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις «από κοντά» κι ένα ένα ζώο του οποίου τη μπριζόλα κατανάλωσες
Και για να μη σου τρώω τον πολύτιμο χρόνο με περίεργα κουίζ και φτηνιάρικα λεκτικά σχήματα, δυο λέξεις μόνο θα σου πω: «Ξανθός άγγελος»... Kάτι σου λέει αλλά δεν σούρχεται ακριβώς στον νου ε; Άντε να σου πω κι άλλες δυό να σου δώσω και τη βοήθεια του (τηλεοπτικού) κοινού μπας και θυμηθείς: «Μικρή Μαρία»...
Του Παύλου Κιρκασίδη
Ναι ντε... Εκείνο το κοριτσάκι που είχε «αρπάξει» ένα ζευγάρι σκουρόχρωμων που από πίσω αποκαλούμε «γύφτους» αλλά όταν είμαστε on air τους λέμε Ρομά για λόγους πολιτικής ορθότητος, γιατί, πριν και πάνω από όλα, έτσι είμαστε εμείς οι «σοβαροί» γραφιάδες: Πολιτικά ορθοί.
Αυτοί λοιπόν ήταν η Ελευθερία και ο Χρήστος, εκείνο «το ζευγάρι των φρικτών απαγωγέων» του 2013 που «σχετιζόταν και με κυκλώματα εμπορίας βρεφών» μόνο που τελικά, ούτε απαγωγές βρεφών έκαναν, ούτε πολύ περισσότερο, μέλη κάποιας συμμορίας ήταν.
Σε αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα οδηγήθηκε η Δικαιοσύνη, η... κανονική εννοούμε και όχι η μιντιακή, η οποία και τους απάλλαξε από κάθε τέτοια βαριά κατηγορία, δυο χρόνια μετά τον πρωτοφανή διασυρμό τους.
Το μόνο τους έγκλημα, το ότι απλώς δέχτηκαν να μοιραστούν τη φτώχεια τους με ένα παιδί που προερχόταν από μια οικογένεια ακόμη πιο εξαθλιωμένη οικονομικά από τη δική τους.
Αυτό ήταν όλο κι όλο κι άντε μια εξαπάτηση του ελληνικού κράτους (μωρ-τι-μας-λες...) με ψευδείς δηλώσεις προκειμένου να φανεί πως ήταν κανονικό τους παιδί, κάτι που μάλλον θα έκανε και οποιοσδήποτε (μη σκουρόχρωμος και «γύφτος») για ένα παιδί που αγαπά και μεγαλώνει.
Αλλά τι τηλεοπτικό γκελ να σου κάνει ένα δημοσιογραφικό «στόρι» με... ψευδείς δηλώσεις; Πόσο τηλεοπτικό χρόνο να σου πουλήσει, πόσα πάνελ να σου γεμίσει, πόση διαφήμιση να σου δώσει; Κι εδώ υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα...
Όπως όμως είπε κάποιος μέγας πατριάρχης της δημοσιογραφίας και εις εκ των θεμελιωτών του τηλεοπτικού οχετού, «μην αφήνεις ποτέ μια μικρή λεπτομέρεια να σου χαλάσει μια μεγάλη είδηση».
Που με απλά λόγια σημαίνει πως, αν ένα ζευγάρι πήρε ένα παιδί για να το μεγαλώσει και όχι για να το πουλήσει, τότε... τόσο το χειρότερο για το ζευγάρι.
Κι έτσι, η κυρία Ελευθερία και ο κύριος Χρήστος, από εκατοντάδες media, ηλεκτρονικά και μη, κρεμάστηκαν στα τσιγκέλια ως κοινοί εγκληματίες και γέμισαν χιλιάδες ώρες τηλεοπτικού χρόνου με «ρεπορτάζ», και «αποκλειστικότητες» που κινούνται μεταξύ απόλυτης αθλιότητας και απόλυτης γελοιότητας.
(Στο διαδίκτυο υπάρχουν ακόμη τα αποφάγια (και) αυτού του πρωτοφανούς δημοσιογραφικού κανιβαλισμού και μάλιστα είναι τόσα πολλά που ίσως θα μπορούσαν να χορτάσουν έναν εισαγγελέα που θα είχε όρεξη να ασχοληθεί με το θέμα).
MEGA, ΣΚΑΙ, Alpha και ΑΝΤ1 μέσα από τηλεοπτικά δελτία και πρωινομεσημεριανάδικα, Πρώτο Θέμα, Ζούγκλες,newsit, μακελειά και λοιποί συγγενείς, απόwannabe δημοσιογραφικά sites, μέσα από τυφλά copy-paste αλλά και... επιτόπια ρεπορτάζ, κατάφεραν κυριολεκτικά να ξεσκίσουν μια οικογένεια, που μάλλον το μόνο τους έγκλημα, (εκτός από το ότι είναι γύφτοι, φτωχοί και... «άσχημοι») ήταν πως δεν είχαν φροντίσει να έχουν μια ΠΑΕ, μια κατασκευαστική, καμιά τηλεοπτική συχνότητα ή έστω κανένα στόλο λαθρεμπορικών μωρ΄ αδερφέ ώστε να μπορούν να διακινούν... «αβάδιστα-ακούραστα» (και κυρίως ανενόχλητα από την εξουσία) καραβιές με λαθραία καύσιμα και τόνους ναρκωτικών, πότε με τη μορφή άσπρης σκόνης και πότε με τη μορφή τηλεοπτικής ενημέρωσης.
Από ένα τέτοιο φυσικά επικοινωνιακό γλεντοκόπι δεν θα μπορούσε να λείψει και ο τότε πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς ο οποίος, εκτός κάθε θεσμικού ρόλου, εμφανίστηκε ως αρχιστράτηγος των ερευνών, όπως επίσης και ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, που από την πρώτη σχεδόν στιγμή, με δημόσιες δηλώσεις του έδειξε να υιοθετεί πλήρως την εκδοχή της αρπαγής βρέφους και την ύπαρξη κυκλώματος πίσω από τους άτυχους ανθρώπους.
Ούτε άρπαγες βρεφών λοιπόν ούτε μέλη εγκληματικής συμμορίας η κυρία Ελευθερία Δημοπούλου όπως και ο σύζυγός της κύριος Χρήστος Σαλής, και ξέχνα τώρα εσύ ότι επί δυο περίπου χρόνια είχες συνηθίσει να τους βλέπεις στις γνωστές φωτογραφίες της Ασφάλειας, προφίλ και ανφάς, μπροστά σε κείνο το διαολεμένο υποδεκάμετρο που, ενώ υποτίθεται πως είναι για να μετρά το μπόι του «εγκληματία», τελικά φτάνει να μετρά και το δικό μας για να μας θυμίζει πως δεν είμαστε παρά νάνοι, τόσο της «απλής ηθικής» όσο και της δημοσιογραφίας.
Ακολουθούν ενδεικτικά εικόνες από το πάρτι της ανθρωποφαγίας για το οποίο φυσικά ουδείς, όχι μόνον ποτέ δεν θα λογοδοτήσει σε κάποια δικαιοσύνη αλλά ούτε καν θα ζητήσει μια απλή συγνώμη από αυτούς τους ανθρώπους.
(Για χρηματικές αποζημιώσεις καν δεν το συζητάμε αφού δεν πρόκειται για κάποιους μεγαλοσχήμονες με τις στρατιές δικηγόρων που θα διεκδικήσουν κάποια εκατομμύρια ευρώ «διά την αποκατάστασιν της τιμής και της υπολήψεώς τους»).
Με ένα «τυχόν» καθάρισες δημοσιογραφικά...
Κάποιοι, δεν ήταν απλώς βέβαιοι για το έγκλημα αλλά γνώριζαν και το ακριβές αντίτιμο
«Κοινωνικό» ρεπορτάζ χωρίς τηλεψυχολόγους, σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Επειδή πρέπει να ευτελίζονται και οι κώδικες δεοντολογίας που κάνουν λόγο για το ιατρικό απόρρητο («λεπτομέρειες»...)
Ποιος μπορεί να είναι αθώος μέσα σε ένα τέτοιο επικοινωνιακό πλαίσιο;
Το ιατρικό απόρρητο δεν έχει πρόβλημα να το παραβιάσει και ο «γιατρός της Μαρίας», (;) δίνοντας χωρίς κανένα πρόβλημα στοιχεία στον Τύπο, διεκδικώντας ίσως και αυτός το γνωστό 15λεπτο δημοσιότητας που του αναλογεί
Ρεπόρτερ: «Σε αυτό εδώ το σπίτι, αν μπορεί κανείς να το ονομάσει σπίτι, μένουν οι βιολογικοί γονείς της Μικρής Μαρίας». (sic) Διότι ως γνωστόν, η φτώχεια αποτελεί επιλογή των εξαθλιωμένων γι' αυτό, εκτός των άλλων, είναι και κατάπτυστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου