Του Niko Ago
Η είδηση, που με δικαιολογημένο αποτροπιασμό μεταφέρεται (και) από τα ελληνικά Μέσα, κάνει λόγο για μια ακόμα εκτέλεση από τους ισλαμοφασίστες παρανοϊκούς τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους».
Στην Παλμύρα, την πόλη που «άνθισε» 2000 χρόνια πριν στο Δρόμο του Μεταξιού, και την οποία κατέλαβαν τον περασμένο Μάιο, αποκεφάλισαν τον αρχαιολόγο, Χάλεντ Άσαντ, 82 ετών, και κρέμασαν το πτώμα του σε έναν από τους αρχαίους κίονες στην κεντρική πλατεία.
Είχε δουλέψει για 50 χρόνια σε ανασκαφές στην Παλμύρα.
Είχε συνεργαστεί, σε όλη την επαγγελματική του διαδρομή, με αρχαιολογικές αποστολές από ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία και Ελβετία σε ανασκαφές και έρευνες στο χώρο της Παλμύρας, με τους Ρωμαϊκούς τάφους και έναν Ναό του θεού Μπελ, η οποία έχει αναγορευτεί από τον διεθνή οργανισμό UNESCO σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνελήφθη και ανακρίθηκε από τους τζιχαντιστές – έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθει κάνεις, για τι πράγματα τον ρωτούσαν- μέχρι που αποφάσισαν να τον εκτελέσουν με τον τρόπο που ήδη περιγράψαμε.
Η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου.
Φυσικά, την αναπαράγουν και τα δικά μας ΜΜΕ. Με την δικαιολογημένη συμπόνια για τον αρχαιολόγο και την κατάλληλη οργή για τους ισλαμοφασίστες τζιχαντιστές.
Ως εδώ, τίποτα το μεμπτό.
Τα ερωτήματα ξεκινάνε, όμως, ακριβώς εδώ.
Τελικά, κινδυνεύουν οι Σύροι και οι Κούρδοι του Ιράκ από το ΙΚ – που ειρήσθω εν παρόδω, κατέχει πια μεγάλες εκτάσεις του Ιράκ και της Συρίας- ή όλοι αυτοί που φεύγουν από εκεί, είναι «λαθρομετανάστες»;
Δικαιούνται το στάτους του πρόσφυγα, οι άνθρωποι που αναγκάζονται να αφήσουν τις εστίες τους, υπό τον φόβο του μαχαιριού και της κρεμάλας, ή φεύγουν για… τουρισμό; Έχει η Δύση και ο πολιτισμός γενικά, την ηθική υποχρέωση να τους συμπαρασταθεί και να ανοίξει τις πόρτες η η απάντηση είναι βία, κακοποίηση, θάνατος, αδιαφορία, νέα τείχη;
Από πολλά μέρη που φεύγουν οι πρόσφυγες με προορισμό την Ελλάδα και την Ευρώπη, τον περασμένο αιώνα περάσαν χιλιάδες Έλληνες. Στη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι πλατείες του Χαλεπιού και της Δαμασκού, πλημμύρισαν από Έλληνες.
Ίσως έφτασαν και στην Παλμύρα. Ίσως ακόμα, ανάμεσα σε αυτούς που διασχίζουν το Αιγαίο με τα βρέφη αγκαλιά, να υπάρχουν και απόγονοι, σίγουρα θα υπάρχουν, και μερικών που βοήθησαν τους Έλληνες πρόσφυγες που βρέθηκαν στη Συρία. Και βαθιά μέσα τους, να πιστεύουν ότι με την Ελλάδα, τους συνδέει ο πόνος της προσφυγιάς.
Σε αυτούς, τι λέμε;
Τους, δικαιολογημένα, εξοργισμένους τίτλους, για την εκτέλεση του αρχαιολόγου στην Παλμύρα, ας τους ακολουθήσουν λοιπόν εκείνοι που θα αναδείξουν το δράμα των προσφύγων. Ας «θάψουμε» τους ντροπιαστικούς τίτλους που κάνουν λόγο για «λαθρομετανάστες» και για «παράνομους μετανάστες». Ας θυμηθούμε, επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου