Η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου ,είναι μια προσωπικότητα που κατά καιρούς συγκεντρώνει τα πυρά των πολιτικών της αντιπάλων αφού δεν παραλείπει με την πρώτη ευκαιρία να σχολιάζει επικριτικά (δικαίως ή αδίκως, καταχρηστικά ή μη καταχρηστικά) , από τη θέση της προέδρου, τις τοποθετήσεις συναδέλφων της, κατά την διάρκεια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ιδιαίτερα αν όσα ειπωθούν αφορούν την ίδια.
Από τη στιγμή που η κυβέρνηση ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να συμπράξει στην υπογραφή του μνημονίου 3, η πρόεδρος της Βουλής έγινε ένα πρόσωπο που το αντιπάθησε ακόμα και η κυβέρνηση, αφού δεν έπαψε στιγμή να υποστηρίζει ότι το μνημόνιο 3 και οι διαδικασίες ψήφισης του φλερτάρουν με τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας.
Εν συνεχεία, η πρόεδρος της Βουλής άνοιξε προς το κοινό τις διασκέψεις τον Προέδρων της Βουλής για να μπορέσει το εκλογικό σώμα να έχει μία πιο σφαιρική εικόνα των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και κατ’ επέκταση στις πολιτικές αποφάσεις.
Στη πρώτη διάσκεψη των προέδρων που μεταδόθηκε ζωντανά στις 13/8 ακούσαμε για διασκέψεις στο παρελθόν που δεν έγιναν αλλά πάρθηκαν αποφάσεις, ακούσαμε βουλευτές της περιφέρειας που ένιωθαν αδικημένοι και παραγκωνισμένοι από συναδέλφους τους, οι οποίοι ήθελαν να επισπεύσουν την διαδικασία ψήφισης του 3ου μνημονίου χωρίς να υπολογίσουν την γνώμη τους, ακούσαμε απόψεις που αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα των επιτροπών για το μνημόνιο 3 λόγω του πιεσμένου χρονοδιαγράμματος, ακούσαμε απόψεις που επισήμαιναν την ανεπάρκεια χρόνου για την μελέτη του νομοσχεδίου κ.α.
Οι δημοσιογράφοι στην επικρατούσα πλειοψηφία τους αναπαρήγαγαν το επιχείρημα ότι η πρόεδρος της Βουλής θέλει να κάνει σόου στα κανάλια μέσω της ζωντανής μετάδοσης και να καθυστερήσει το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης, ενώ δεν στάθηκαν στα όσα αμφισβήτησαν τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για την ψήφιση του μνημονίου 3 αλλά και τα ζητήματα αντισυνταγματικότητας ή εναντίωσης ακόμα και με το ευρωπαϊκό δίκαιο που αυτό εγείρει.
Έτσι όταν ο υπουργός επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης κλήθηκε να σχολιάσει την επικριτική στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου σχετικά με την διαδικασία ψήφισης του μνημονίου 3, το άκουσμα του ιδρυτή της ψυχανάλυσης, S. Freud στην επιχειρηματoλογία του αρκούσε στους δημοσιογράφους της κακίας ώρας υπονοήσουν με ευφάνταστους τίτλους ότι η συμπεριφορά της προέδρου της Βουλής χρίζει ψυχαναλυτικής ερμηνείας ή ψυχιατρικής παρέμβασης γενικότερα.
Αυτό βέβαια που δεν αντιλήφθηκαν όσοι επικαλέστηκαν τον Freud για να επιχειρηματολογήσουν ενάντια στη Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι, ότι η ψυχανάλυση μπορεί να προσφέρει επιχειρήματα υπέρ της, γιατί μια από τις βασικές αρχές της κλασικής ψυχαναλυτικής θεωρίας είναι ότι το άτομο πρέπει να υπακούει σε θεσπισμένους κοινωνικούς κανόνες για να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, ενώ όσοι εναντιώνονται σε αυτούς τους κανόνες προτάσσοντας τις ατομικές τους ανάγκες έναντι των κοινωνικών κανόνων μπορεί να αποτελέσουν απειλή για την κοινωνία.
Στις μέρες που διανύουμε μετά την παραίτηση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα , η πρόεδρος της Βουλής εναντιώθηκε ακόμα και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το ότι δεν ενημερώθηκε επίσημα για την παραίτηση της κυβέρνησης και για τις διερευνητικές εντολές.
Τώρα μέλη της κυβέρνησης, δημοσιογράφοι και πολιτικοί της αντίπαλοι την κατηγορούν επιπλέον ότι αποφάσισε καταχρηστικά με το ¼ των μελών της διάσκεψης των προέδρων να υπάρξει συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής, για το δημόσιο χρέος αλλά και τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά την διάρκεια ψήφισης του 3ου μνημονίου ακούσαμε τον πρωθυπουργό να θεωρεί ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα ενάντια στο νέο μνημόνιο η αθέμιτη διόγκωση του χρέους από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Έτσι θεωρούμε πως αν κάποιον δεν βολεύει αυτή τη στιγμή να αναμοχλευτούν αυτά τα ζητήματα είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τώρα υιοθέτησε με ευκολία την λογική των μνημονίων και θέλει να αποποιηθεί τα δύο από τα βασικά της επιχειρήματα που την έφεραν στην εξουσία.
Τι θα περίμεναν λοιπόν όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία και κατακρίνουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ;
Να υπάρχει η λειτουργία της Βουλής κατά το δοκούν, επειδή μια πλειοψηφία ή μειοψηφία βουλευτών θεωρεί ότι μπορεί να είναι υπεράνω αυτής όποτε την βολεύει; Τα δύο αυτά ζητήματα ήθελε καιρό πριν η πρόεδρος της Βουλής να τα παραπέμψει στην ολομέλεια με την έγκριση του πρωθυπουργού η οποία δεν ήρθε ποτέ, ενώ κατά τη περίοδο ψήφισης του τελευταίου μνημονίου μέλη της κυβέρνησης κατηγορούσαν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι ήταν δαπανηρή η επιτροπή για το δημόσιο χρέος και το πόρισμα της θα αξιολογηθεί μελλοντικά για τη χρησιμότητα του.
Με νομότυπο τρόπο η αποδεκατισμένη διάσκεψη των προέδρων στις 23/8 αποφάσισε να φέρει τα δυο καυτά ζητήματα στην ολομέλεια παρόλο που είμαστε σε τροχιά εκλογών μέχρι τις 26/8. Όμως η Βουλή δεν έχει ακόμα διαλυθεί όποτε μια τέτοια απόφαση ήταν στα νόμιμα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της.
Οι υπόλοιποι που έλαμψαν δια της απουσίας τους ας έρθουν αντιμέτωποι με την επιλογή της απουσίας και ας σεβαστούν ως οφείλουν αυτή την απόφαση. Μένει έτσι να δούμε αν αυτές οι ολομέλειες γίνουν ένα ουσιαστικό πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης ενόψει εκλογών ή αν καταλήξουν σε έναν θλιβερό μονόλογο που δεν τιμάει την κοινοβουλευτική δημοκρατία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου