Φωτογραφίες ανηλίκων στο διαδίκτυο, με τον Σταύρο Θεοδωράκη

http://inagreece.gr/2015/04/13/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF-%CE%BC/

Στα πλαίσια της προώθησης της δημόσιας εικόνας του, όπως και οι περισσότεροι αρχηγοί κομμάτων, έτσι και ο Στ. Θεοδωράκης, εκμεταλλεύτηκε το Πάσχα.

Το πρόβλημα εδώ είναι πως το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί με φωτογραφίες του προέδρου του Ποταμιού μαζί με τα ανήλικα κορίτσια του ορφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας. Ο κ. Θεωδοράκης εμφανίζεται να χορεύει μαζί τους δημοτικούς χορούς ή να ποζάρει δίπλα τους χαμογελαστός, καθώς τα νεαρά κορίτσια ζωγραφίζουν.

Τα περισσότερα δημοσιεύματα συμπεριλαμβάνουν τον ισχυρισμό πως  

«η διευθύντρια και οι κοινωνικοί λειτουργοί του Ορφανοτροφείου ζήτησαν τόσο από τον Σταύρο Θεοδωράκη όσο από τα τοπικά κανάλια και τους φωτογράφους να μην καλύψουν τα πρόσωπα των παιδιών λέγοντας χαρακτηριστικά” ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν τα παιδιά και στη ζωή τους έχουν μάθει να μην κρύβονται και να μη ντρέπονται”.»

Εδώ λοιπόν πρόκειται για μία διευθύντρια ορφανοτροφείου, έναν αριθμό  κοινωνικών λειτουργών, και έναν από τους δημοφιλέστερους Έλληνες δημοσιογράφους και νυν πρόεδρο κοινοβουλευτικού κόμματος- όπου όλοι αγνοούν επιδεικτικά τη νομοθεσία Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

 Για χάρη της προώθησης της δημόσιας εικόνας του κ. Θεωδοράκη, εμλπουτισμένης με πινελιές φιλανθρωπίας, στοργής, πατρικότητας και ανθρωπισμού- τα πρόσωπα των απροστάτευτων ανήλικων είναι πλέον προσβάσιμα από τον καθένα στο διαδίκτυο. Τα εν λόγω κορίτσια έχουν χρησιμοποιηθεί στυγνά για την εξυπηρέτηση της δόμησης του «προφίλ» , ενός δημόσιου προσώπου.

Εφόσον η διευθύντρια του ιδρύματος που θεωρείται υπεύθυνη για τα ανήλικα, συνηγορεί με τη δημοσίευση των φωτογραφιών των παιδιών, είναι πιθανόν στα πλαίσια της ελαστικότητας και των κενών της νομοθεσίας, να νομιμοποιούνται τέτοιου τύπου δημοσιεύματα σε έναν βαθμό. Πρόκειται παρόλα αυτά, για την έκθεση των προσωπικών δεδομένων ενός πληθυσμού στη δημοσιότητα, ο οποίος όχι μόνον δεν διαθέτει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά προφανώς και δεν δύναται να έχει αντίληψη και γνώση επ' αυτού,  αγνοώντας τις διαστάσεις του θέματος, πραγματικές και συμβολικές.

Οι δημοσιεύσεις στοιχείων παιδιών στο διαδίκτυο, και ιδιαίτερα φωτογραφιών, που δημοσιεύονται ακούσια (άσχετα αν ο ενδιαφερόμενος συμφωνεί ή διαφωνεί, ο ανήλικος δεν έχει ευθύνες επ αυτού) -είναι πιθανόν να ταυτοποιηθούν μέσω προγράμματος στο μέλλον: αυτό δυνάμει οδηγεί στη δημιουργία ενός τύπου ψηφιακού άλμπουμ- φακελώματος του ενδιαφερόμενου, από τρίτους.

Το επιχείρημα των ιθυνόντων του ιδρύματος ότι «τα παιδιά δεν έχουν τίποτα να κρύψουν και στη ζωή τους έχουν μάθει να μην κρύβονται και να μη ντρέπονται.», κυμαίνεται από το πεδίο της επικίνδυνης αφέλειας, έως αυτό του πιο βαθύ συντηρητισμού, όπου προστασία προσωπικών δεδομένων ισοδυναμεί με κατάπτυστη πρακτική ντροπής.

Και τέλος, τα ανήλικα αυτά που χρησιμοποιήθηκαν ως πολιτικά αντικείμενα, όταν σε λίγα χρόνια θα αντιλαμβάνονται και θα δρουν ως πολιτικά υποκείμενα επίσης- τότε είναι πιθανόν να αισθανθούν αδικαιολόγητη ντροπή, αλλά δικαιολογημένη οργή – για τα φιλανθρωπικά πασχαλιάτικα ενσταντανέ με τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Γεωργία Μελίδου