Σελίδες

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ο ανάδρομος Ερμής του Ανδρέα Λοβέρδου Ο νέος υπουργός Παιδείας είναι αντιφατικός, μπερδεμένος και βολικά αναποφάσιστος. Μάλλον φταίει το ζώδιό του-TΗΣ ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ















Με τον Aνδρέα Λοβέρδο καταργούνται όλα τα παραδοσιακά εργαλεία ανάλυσης της επικαιρότητας. Δεν αρκούν οι πολιτικές επιστήμες, δεν αρκεί η γνώση της Ιστορίας ούτε είναι δυνατή η σύγκριση με κάτι που έχει προηγηθεί.
 Στην περίπτωσή του αναλαμβάνει αστρολόγος. Πρέπει επειγόντως να μάθουμε τι ζώδιο είναι και να αναθέσουμε την περίπτωσή του σε ειδικούς αναλυτές πλανητών.
Τα πάντα θα εξηγηθούν μέσα από συναστρίες.

Υποθέτουμε ότι την ημέρα που ανέλαβε υπουργός Παιδείας κάτι είχε ανάδρομο - πώς τα λένε οι ειδικοί, κάτι σε Ερμή, σε Αφροδίτη, κάτι ανάδρομο που τον οδηγεί σε μεγάλη ταραχή.

Ωσάν να ζούσε σε άλλη χώρα, ανέλαβε το υπουργείο που δεν σώζεται. Από πού να το πιάσουμε το υπουργείο Παιδείας; Μήπως από το νηπιαγωγείο και την υποχρεωτική διετή προσχολική εκπαίδευση που το κράτος αδυνατεί να παράσχει δωρεάν;

 Μήπως από το λύκειο της παπαγαλίας και των δισεκατομμυρίων ευρώ στην παραπαιδεία; Μήπως από τα μονίμως υπό κατάληψη πανεπιστήμια; Ενα τέτοιο υπουργείο θα το αναλάμβανε πολιτικός που έλειπε στο Καζακστάν 40 χρόνια, κάποιος υπερβολικά νέος και φιλόδοξος ή ο Λοβέρδος, o doer, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές.


Να θυμηθούμε τι ζητούσε πριν από λίγο καιρό ο Ανδρέας Λοβέρδος, τότε που ήταν ένας απλός πρόεδρος του μηδέν τοις εκατό, συνομιλητής του κυρ Φώτη, μετανιωμένος αντεραστής του Βενιζέλου. Ζητούσε εξηγήσεις από τον Σαμαρά για την υπόθεση Μπαλτάκου. Οχι για την ακροδεξιά φύση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά για την παρέμβαση στη Δικαιοσύνη: 

«Υπάρχει μια πολιτική εκκρεμότητα, μεγάλη, γιατί σχετίζεται με τη σχέση κυβέρνησης και εκτελεστικής εξουσίας, που μόνο η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη Βουλή τη λύνει». Εξηγήθηκε ο πρωθυπουργός επί του θέματος; Οχι, αλλά τούτο δεν πτοεί τον νέο υπουργό της κυβερνητικής σύμπραξης.

Η παρουσία του Ανδρέα Λοβέρδου μεταξύ Σαμαροβενιζέλων μπορεί να αποδοθεί στον ανάδρομο Ερμή. Αυτός χάλασε την επικοινωνία. Μπήκε, λοιπόν, στην κυβέρνηση της Κεντροακροδεξιάς εκείνος που αναζητούσε απαντήσεις στην ανανεωτική Αριστερά.

Τόσες συναντήσεις με τον κυρ Φώτη, τόσες χειραψίες στην Ελιά, τόση καταγγελία για τα Μνημόνια, για να καταλήξει στο μπαρόκ γραφείο του υπουργείου Παιδείας. Και επειδή κάτι δεν κατάλαβε από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, άρχισε να υπονομεύει τον εαυτό του. Τον υπονομεύει με συνεχείς παλινδρομήσεις. Είναι αντιφατικός και σίγουρα φταίει το ζώδιο.


Για να θυμηθούμε πολύ πρόχειρα το ιστορικό του. Οχι το βιογραφικό, αλλά το ευσύνοπτο ιστορικό. Ο άνθρωπος ήταν της τρόικας. Πρώτος στα αντιλαϊκά μέτρα ως υπουργός Εργασίας, τότε που έλεγε ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε «ζητήματα δημοκρατικής υφής». Για να μην ξεχνιόμαστε: είναι εκείνος που εξέλιξε τη «γενιά των 700 ευρώ» σε «γενιά των 592 ευρώ». Είναι εκείνος που μείωσε την αποζημίωση στο μισό, όταν ο εργοδότης προειδοποιεί έξι μήνες πριν από την απόλυση.

 Είναι εκείνος που κατάργησε τη διαιτησία, καθώς οι εργαζόμενοι δεν μπορούν μονομερώς να προσφύγουν στη διαιτησία αν δεν το επιθυμεί η εργοδοτική πλευρά.

Η θητεία του στο υπουργείο Υγείας κηλιδώθηκε από μια απόφαση: να επιτρέψει τη δημοσίευση ονομάτων και φωτογραφιών ιερόδουλων, φορέων του HIV.

Με το δικαιολογητικό ότι οι οικογενειάρχες που διαλέγουν από το πεζοδρόμιο μεταφέρουν τον ιό στα σπίτια τους. Δεν δημοσίευσε, όμως, τις φωτογραφίες των πελατών που μολύνθηκαν. Είχε κατά νου την Ελλάδα των νοικοκυραίων, που σέβονται τα εικονίσματα και ας επιδίδονται σε πληρωμένο εξωσυζυγικό πού και πού.


Και ύστερα ήρθε η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, το κόμμα που του έδωσε διακριτό ρόλο. Είχε αποσυρθεί, αλλά όχι σαν τον Ραγκούση και τη Διαμαντοπούλου. Είχε αποσυρθεί με βλέψεις. Αντιμνημόνιο και άγιος ο Θεός. Πολλή αντίσταση, πολλή κριτική. 

Κανονική επανάσταση. Και ύστερα ήρθε η πρόταση για το υπουργείο. Δικαιώθηκε. Ταυτόχρονα προέκυψε πρόβλημα: ποιο παρελθόν να υποστηρίξει, το μνημονιακό ή το αντιμνημονιακό; Και τα δύο. Δηλαδή «μπαίνω στην κυβέρνηση και παριστάνω ότι είμαι αντιπολίτευση». Ποιος θα το καταλάβει; Ζει στη χώρα με τους αμνήμονες ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Κάτι θα έχει να μας πει επ' αυτού η Αση Μπήλιου. 


*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου