PETER TATSOPOULOS-LAST YEAR
(Μόλις ο Τατσό είδε ΑΥΤΗ την έρευνα)
....50-60 άτομα του διαδικτύου
Π. Τατσόπουλος: «Το διαζύγιό μου με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οριστικό»
«Το κλίμα εξυγιάνθηκε και για τις δύο πλευρές»
Tην Πέμπτη 16 Ιανουαρίου ο ανεξάρτητος βουλευτής, Πέτρος Τατσόπουλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνέντευξη Π. Τατσόπουλου
Για την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ
Συνέντευξη Π. Τατσόπουλου Μέρος 2ο
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κλίμα εξυγιάνθηκε και για τις δύο πλευρές. Ήταν τόσο αρρωστημένο, ειλικρινά, όχι τόσο στο ανώτατο επίπεδο, σε επίπεδο ηγεσίας – αν και τις τελευταίες μέρες και σε επίπεδο ηγεσίας – αλλά τους μήνες αυτούς η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η βεβαιότητα που ξεκίνησε σαν ψίθυρος και θεωρία συνωμοσίας και στη συνέχεια απέκτησε βάση στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι εγώ είμαι μάλλον φυτευτός, πράκτορας και δούρειος ίππος.
Διότι από ένα σημείο και έπειτα, ό,τι και να έλεγα, απόψεις του πράκτορα ήταν. Κανείς δεν ασχολείτο με τις απόψεις τις ίδιες και ο ρόλος υπερέβαινε τις απόψεις σου. Όλο αυτό που έφτασε στο μη παρέκει, διαλύθηκε μέσα σε 24 ώρες. Τώρα, νιώθω κι εγώ καλύτερα και ο ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα και μπορεί να ακούει ο ένας τον άλλον τι λέει.
Το θεωρώ οριστικό (το διαζύγιο) και θεωρώ καραγκιοζιλίκι και οπερέτες αυτό που βλέπουμε όλους τους προηγούμενους μήνες στα άλλα κόμματα, να φεύγουν τρεις μήνες και μετά να ζητάνε συγγνώμη, να ξεχνάνε τι λέγανε και να ξαναγυρνάνε. Αυτό το θεωρώ καραγκιοζιλίκι. Το θεωρώ οριστικό λοιπόν.
Από εκεί και πέρα, και τον καιρό που ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ, έλεγα και εξακολουθώ να λέω ότι δύο είναι οι επιλογές μας στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν:
είτε κυβέρνηση με κορμό ΣΥΡΙΖΑ είτε με κορμό τη Ν.Δ. Αυτό δεν αλλάζει και δεν σταματώ να το λέω, ότι πρέπει να γίνει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, δεν αλλάζει και η κατεύθυνση προς την οποία εγώ θα δουλέψω, για μία συμμαχία που έχει κατεύθυνση μονάχα τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κεντροαριστερά – δηλαδή, τη δεξιά πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, διότι από την αριστερή δεν έχουμε και πολλά να περιμένουμε για να φτιάξουμε μια κυβέρνηση που θα σταθεί στα πόδια της και θα αποδώσει.
Όχι (δεν μου ζήτησε ο Τσίπρας να παραιτηθώ). Αυτό που του είπα όταν συναντηθήκαμε είναι ότι κι εγώ δεν θέλω να φύγω, αλλά δεν θέλω και να συνεχίσω να πάω ως τις εκλογές σέρνοντας, να με παρουσιάζετε ως υπονομευτή μόνο και μόνο για να με αδειάσετε την ημέρα των εκλογών.
Το πρώτο βήμα έγινε από μένα. Δεν αισθάνομαι ότι απλώς με ανέχθηκαν ότι είμαι ένα δυσβάστακτο βάρος. Αν ήταν έτσι, είπα, ότι θέτω την παραίτησή μου στη διακριτική σου ευχέρεια (σ.σ.: στον Τσίπρα). Και αυτό πυροδότησε τη συνέχεια, διότι την επόμενη μέρα συνεδρίασε το προεδρείο της κοινοβουλευτικής ομάδας χωρίς εμένα και έβγαλαν εκείνη την απόφαση αποκήρυξης.
Αφού το κλίμα είναι τόσο αρνητικό, θα πάω στον Μεϊμαράκη και θα υποβάλλω την παραίτησή μου. Θα διακηρύξω την ανεξαρτητοποίησή μου, είπα. Διότι αν ο νομοθέτης δεν είχε φροντίσει να κρίνει ο βουλευτής αν θα δώσει την έδρα ή όχι, τότε θα είχαμε μόνο κομματικούς στρατούς.»
Για τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την τρομοκρατία
«Θα έλεγα, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ τώρα που είμαι απ’ έξω και είμαστε φιλαράκια ότι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα συμπλεγματικά. Ως μεγάλο κόμμα, αξιωματική αντιπολίτευση και πιθανή κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα κομπλεξικά, για δηλώσεις στελεχών του που έγιναν πριν από 12 χρόνια στις δίκες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την τρομοκρατία και θεωρώ γελοίο ότι η Ν.Δ. προσπαθεί να το ανεβάσει αυτό και να το κάνει πρωτοσέλιδο, την υποτιθέμενη σχέση με την τρομοκρατία, από τη στιγμή που η ίδια η Ν.Δ. επί δεκαετίες θεωρούσε το ΠΑΣΟΚ ως γενεσιουργό της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.
Από τη στιγμή που κοπάναγαν το Σημίτη με τις βόμβες στη δικτατορία και έλεγαν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι αρχηγός της 17Ν… Επειδή τότε δεν έπαιζε μπάλα η Αριστερά, δεν ασχολιόντουσαν μαζί της. Τώρα, όντως με την τρομοκρατία, την ατομική τρομοκρατία, δεν είχε καμία σχέση.»
Για το αν είχε προτάσεις από άλλα κόμματα όταν έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ
«Όχι. Τώρα, με τα κόμματα, φαντάζομαι ότι μπορεί να έχει πέσει και διάλογος «τον θέλουμε πραγματικά αυτόν;». Μπορεί ιδιοσυγκρασιακά να μην κολλάω και πολύ. Βεβαίως και θέλω να είμαι στην επόμενη Βουλή.»
Για τους 58
«Βέβαια θα πάω (αν με καλέσουν). Δεν το είχα πει και την άλλη φορά ότι θα πήγαινα στο «Ακροπόλ», αν με είχαν καλέσει; Αφού τους θεωρώ φυσικούς μας συμμάχους. Πιστεύω ότι όλοι αυτοί πρέπει να κατέβουν σε κοινό μέτωπο.
Το θεωρώ ολέθριο λάθος και το λέω πολύ σοβαρά, να μη γίνει. Είναι ολέθριο λάθος να κατέβουν αυτόνομα. Είναι πολωτικό το σύστημα αυτή τη στιγμή. Βεβαίως και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει βήματα προς το Κέντρο. Είναι αμφίδρομο αυτό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει βήματα προς τους 58 και τη ΔΗΜΑΡ και οι 58 πρέπει να κάνουν άνοιγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ.»
Η Αριστερά επιλέγει, άραγε, τους διανοούμενους που της αξίζουν; Τι είναι αυτό που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να δει με καλό μάτι τον Πέτρο Τατσόπουλο, να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του, να του προσφέρει εμπιστοσύνη, να συναγελαστεί μαζί του;
Μήπως οι ιδέες και οι απόψεις του;
Όχι βέβαια…
Και θα αρκούσε μια απλή επίσκεψη στη σελίδα του στο Facebook,
ένα απλό γκουγκλάρισμα στην αρθρογραφία του
ή ένα πέρασμα από τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε στο Γκαγκάριν, λίγο καιρό πριν από τις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, για να αντιληφθεί οποιοσδήποτε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται αλλού.
Δεν είχε καταλάβει τίποτα γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα, για τα βαθύτερα αίτια και τα καταστροφικά αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, διότι απλούστατα η οπτική του γωνία παρέμενε απόλυτα συστημική και τις λύσεις τις αναζητούσε σταθερά στην ίδια κατεύθυνση που τις… αναζήτησε και τις βρήκε ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος και τα υπόλοιπα αγαπημένα παιδιά των ΜΜΕ.
Προσωπικά τον Πέτρο δεν τον αδικώ.
Μπορώ να τον δεχτώ ως θιασώτη της μαγκιάς να ονειρεύεται, μετά τη συγγραφή 17 βιβλίων και το… σαβούρωμα της μισής Αθήνας, να προσθέσει στο βιογραφικό του και την ιδιότητα του βουλευτή, ενός κόμματος μάλιστα της «άλλης όχθης» - που μεγαλώνει την τιμή και την αξία του επιτεύγματος. Και ούτε απαιτώ απ’ αυτόν να αποδείξει και εμπράκτως δημοκρατικές ευαισθησίες που θα αξίωνε κανείς δικαίως από έναν αριστερό εκπρόσωπό του.
Όπως να σκύψει με ευλάβεια πάνω από τα θύματα των μνημονίων που υποφέρουν ως άνεργοι, ως «τζαμπατζήδες», ως αναξιοπαθούντες, ως κατεστραμμένοι κοινωνικά, οικονομικά και πολιτειακά, να υπακούσει στην εντολή που του ανέθεσαν ψηφίζοντάς τον, να μην το ρίχνει αντ’ αυτού στα ακριβότερα ουίσκια, ή να μην ονειρεύεται μια μεγαλειώδη κυβέρνηση συνεργασίας με τους φυσικούς αυτουργούς της ελληνικής καταστροφής…
Τι είναι αυτό που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει τον Πέτρο Τατσόπουλο, που μουλαρώνει τώρα στο βουλευτικό στασίδι, παρά τις παλαιότερες δημοσιευμένες μεγαλοστομίες του περί του αντιθέτου, και να μην τον αφήσει να ξεροσταλιάζει, άστεγος, στα φανάρια της πολιτικής μας ζωής;
Μήπως αυτή η ξεραΐλα του πνευματικού μας… σκηνικού;
Μήπως η τραγική αποστασιοποίηση τόσων και τόσων ωραίων ανθρώπων που νιώθουν αχρείαστοι επειδή δεν τους πλησίασε ποτέ κανείς να ζητήσει τη συνδρομή τους, τώρα που η χώρα και ο λαός τους έχουν τόση ανάγκη;
Η περίπτωση του Πέτρου Τατσόπουλου είναι πολύτιμο μάθημα για ένα κόμμα που υπερασπίζεται την πολυφωνία, ώστε να συνεχίσει μεν να την υπερασπίζεται,
αλλά όχι άνευ όρων…
Αλλά με ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν σε γενικές γραμμές για τον κοινό σκοπό, προς την ίδια κατεύθυνση. Με προσωπικότητες που δεν έχουν έλλειμμα ανθρωπιστικών ιδεωδών, εντιμότητας, δημοκρατικής ευαισθησίας, πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου