Χωρίς ουσία και περιεχόμενο είναι η πρόσκληση του Ευάγγελου Βενιζέλου για τη συγκρότηση ενός νέου κεντροαριστερού σχήματος με τις δυνάμεις εκείνες που αποδέχονται τις αρχές και τις αξίες των Ευρωπαίων σοσιαλιστών και δημοκρατών.
Και αυτό γιατί τέτοιες δυνάμεις δεν υπάρχουν στην πολιτική σκηνή που θα μπορούσαν να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό εννοεί ο κ. Βενιζέλος.
Η ΔΗΜΑΡ, που θα μπορούσε να είναι μια τέτοια δύναμη, με την αποχώρησή της από την κυβέρνηση έχει επιλέξει δική της πορεία λέγοντας όχι στο ΠΑΣΟΚ.
Στην πολιτική, βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ.
Ομως, με βάση τα σημερινά δεδομένα, πώς θα δικαιολογήσει ο Φώτης Κουβέλης -χωρίς να απολέσει και το τελευταίο ψήγμα αξιοπιστίας που μπορεί να διαθέτει- μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ της δικομματικής κυβέρνησης, όταν έχει αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα και πολλές φορές έχει δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ανήκει στην Κεντροαριστερά;
Απομένει, βέβαια, η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα του Ανδρέα Λοβέρδου.
Ομως αν συμμαχήσουν Βενιζέλος - Λοβέρδος, τότε θα είναι και οι δύο για γέλια και για κλάματα και δεν χρειάζεται να αναλυθούν εκτενώς οι λόγοι, ούτε για τα γέλια ούτε για τα κλάματα.
Επομένως, αυτό που επιδιώκει ο κ. Βενιζέλος είναι μια σανίδα σωτηρίας για να μη μείνει το ΠΑΣΟΚ εκτός Ευρωβουλής.
Χωρίς ουσία και περιεχόμενο, όμως, είναι και η πρόταση των Δημήτρη Ρέππα και Κώστα Σκανδαλίδη για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί του υπό τις εξής προϋποθέσεις:
Να αλλάξει ηγεσία,
να αναθεωρήσει όλη τη μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα,
να κυριαρχήσει στα εσωκομματικά η κεντροαριστερή γραμμή και φυσικά, αφού τα κάνει όλα αυτά, να δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί μαζί του ή τουλάχιστον να δεχθεί μια ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Μέχρι στιγμής, καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν υπάρχει. Με βάση όλα αυτά τα δεδομένα, τόσο η πρόταση του Ευ. Βενιζέλου όσο και εκείνη των Δ. Ρέππα και Κ. Σκανδαλίδη μοιάζουν προτάσεις πολιτικού ΠΑΣΟΚικού καιροσκοπισμού.
Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε για να εκφράσει και να φέρει στην εξουσία τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη και τους μη προνομιούχους Ελληνες, χωρίς να είναι συμπλήρωμα ή δεκανίκι κανενός. Σήμερα ο ρόλος έχει ολοκληρωθεί και θα κριθεί από την Ιστορία αν πέτυχε ή όχι.
Με τη σημερινή του μορφή δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Οσοι σέβονται την ιστορία του δεν μπορεί παρά να θεωρούν μονόδρομο την αυτοδιάλυσή του, ώστε μέσα από τις στάχτες του να προκύψει ένα νέο κίνημα, που θα εκφράσει και πάλι τον μη προνομιούχο Ελληνα -η κρίση και η μνημονιακή πολιτική έχουν δημιουργήσει στρατιές μη προνομιούχων Ελλήνων-, που θα ξανασυσπειρώσει τη δημοκρατική παράταξη και θα την οδηγήσει μελλοντικά ξανά στην εξουσία.
Αναγκαία προϋπόθεση: Μαζί με την αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ, να μπουν στην εφεδρεία και όλα τα πρόσωπα, χωρίς διακρίσεις, που άσκησαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτό είναι ο μόνος καθαρός δρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου