Μπένι της καταστροφής

 

 
http://esp0ir.wordpress.com/2013/08/31/benny/
 Κι εκεί που λες, πόσο πιο χαμηλά να πέσει αυτή η χώρα; … 
Αμ δε θα ξεκουμπιστούν ποτέ αυτοί οι τύποι να δούμε τί μπορούμε να περισωθεί; [διότι ναι, είμαστε και αισιόδοξοι, αλλά πολύ κατά βάθος] … πετάγεται ο Βενιζέλος σαν την τσουτσού, και σου γκρεμίζει ξαφνικά ό,τι δεν είχανε καταφέρει να γκρεμίσουν μέχρι σήμερα οι χρυσαβγίτες με τα μαχαιρώματα.

Δεν είναι λάθος να πούμε ότι, μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών, η Ελλάδα ήταν εκείνο που διατηρούσε τις πιο αγαστές σχέσεις με τη Μέση Ανατολή. 

Σχέσεις που δεν είχαν σφυρηλατηθεί μέσω κατακτήσεων, σταυροφοριών, πολιτικής πίεσης κλπ, αλλά κυρίως από τη βάση.

Οι Έλληνες πάντα κατάφερναν να συνενοηθούν καλύτερα με τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής, παρά με τους τύπους με το σανδάλι και την κάλτσα. 

Θέμα νοοτροπίας, κουζίνας, κουλτούρας, φιλοσοφίας, ιστορίας, άποψης για τη ζωή κ.ο.κ.

Ως γυναίκα, έχω δεκάδες λόγους να αντιπαθώ αυτή τη σχέση μας. 

Θα προτιμούσα χίλιες φορές να είχαμε τη νοοτροπία του βορρά. Μα, δεν την έχουμε. 

Ξέρω πως, όσες ΕΕ κι ευρωζώνες κι αν μας ενώνουν, 

οι δεσμοί προς την άλλη κατεύθυνση είναι ισχυρότεροι.

Οι Έλληνες της Αιγύπτου, μέχρι που αναγκάστηκαν να φύγουν – λόγω των οικονομικών περιορισμών που επιβλήθηκαν από τον Νάσερ – ήταν σαν αδέρφια με τους Αιγύπτιους. Και δεν είναι οι μοναδικοί στην περιοχή.

Μπορεί ο μεγάλος αριθμός μεταναστών από την Ασία να έχει προκαλέσει από αμηχανία έως δυσφορία σε πολλούς Έλληνες, ωστόσο πριν από 25 χρόνια, είχαν όλοι εντελώς διαφορετική άποψη για τους Άραβες που σπούδαζαν στην Ελλάδα, ή είχαν εμπορικές σχέσεις, ή αποφάσιζαν να ζήσουν μόνιμα στη χώρα.

Κι ακόμα κι αν φτάσαμε να μπήκε το αβγό του φιδιού στη Βουλή, ακόμα κι αν φτάσαμε να μαχαιρώνονται Αιγύπτιοι που βρίσκονται νόμιμα στη χώρα βάσει διακρατικής συμφωνίας, ακόμα κι αν ορισμένοι ανεγκέφαλοι έχουν στοχοποιήσει συλλήβδην κάθε αλλοδαπό / μαυριδερό / μουσουλμάνο, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων [να πούμε οι 3 στους 5 για να είμαστε σίγουροι;] δεν τους είδε ποτέ εχθρικά. 

Ποτέ.

Ώσπου ξαφνικά, ο Βενιζέλος αποφάσισε να κάνει πόλεμο.

 Ποιος; 

Ο Βενιζέλος! 

Ένας συνταγματολόγος που έχει βάλει το χέρι του σε ορισμένες από τις πιο μελανές σελίδες της νεότερης ιστορίας, έχει κατασκευάσει ορισμένους από τους πιο τρανταχτά αντισυνταγματικούς νόμους, έχει καταφέρει να κατακρημνίσει το κόμμα του οποίου ηγείται και – προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι – είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής στις επόμενες εκλογές.

[Θα πρέπει πρώτα το ΠΑΣΟΚ να βγάλει πάνω από 3%, να παίρνει έδρα στη Θεσ/κη και να είναι πρώτος σε σταυρούς. Εντάξει, ίσως "παραιτήσει" όποιον προηγείται.]

Ο Βενιζέλος που πούλησε μαγκιές για την ΕΡΤ, για να τις εξαργυρώσει με ένα υπουργείο και μία αντιπροεδρία – με αντίστοιχο γραφείο ετήσιου κόστους 700.000 ευρώ, στην υγειά των κορόιδων, σύμφωνα με το σχετικό ΦΕΚ.

Ο ίδιος που πήγε στις Κάννες για να μαχαιρώσει πισώπλατα τον ΓΑΠ, που έχει επιμεληθεί προσωπικά των ιστοριών με την Proton Bank, όπως άλλωστε είχε επιμεληθεί και του Νόμου για το χτίσιμο του the Mall [ορίζοντας τότε, ότι μπορεί να παρακαμφθεί η έκδοση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, 

ενώ σήμερα το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι αυτό ήταν παράνομο].

Δηλαδή, ένας αδίστακτος λακές του κεφαλαίου και των ισχυρών.

 Αυτό ήταν, αυτό παραμένει. Απλά, θεώρησε ότι τώρα που προεδρεύει του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ανέβει πίστα και να το παίξει λακές του Ομπάμα.

Μόνο που όπως αποδείχθηκε, δεν ξέρει να το παίζει αρκετά καλά το παιχνίδι. 

Όπως τότε με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, είχε βιαστεί να κατηγορήσει εκείνον τον τυπάκο που του πέταξε τον καφέ, έτσι και τώρα, βιάστηκε να καταδικάσει τον Άσαντ και να στηρίξει την αεροπορική επιδρομή.

Δεν υπάρχει καλύτερη θεία τιμωρία από το άδειασμα που έφαγε από τους Βρετανούς. Σιγά μην έμαθε το μάθημά του. 

Είναι τόσο λαίμαργος για εξουσία, είναι τόσο βέβαιος ότι l’état c’est lui, 

που θα επαναλάβει σύντομα τις ίδιες απερισκεψίες.

Το κακό είναι πως αυτή τη φορά, δεν παίρνει μόνο το ΠΑΣΟΚ στο λαιμό του: 

ως Υπουργός Εξωτερικών, παίρνει και τη χώρα στο λαιμό του. 

Διότι, κακά τα ψέματα, οι Άραβες δεν πρόκειται να μας το συγχωρήσουν αυτό. 

Κι ας είμαστε ειλικρινείς, ούτε κι εμείς θα το συγχωρούσαμε, στη θέση τους.

Κατάφερε μόνος του περισσότερη ζημιά από όλους τους χρυσαβγίτες μαζί.

***

Υ.Γ. Δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ μαζί του, δεν αξίζει το σάλιο μου. 

Εξάλλου, αρκετά τον έχουν στολίσει άλλοι, πριν από μένα, πολύ επαγγελματικότερα. Ήταν ωστόσο μία κουβέντα που άνοιξα σήμερα και ήθελα κάπως να τη μεταφέρω κι εδώ.