Έγραψε προ ημερών στη σελίδα του στο facebook ο Βασίλης Αδαμόπουλος («Πρωινές Διαδρομές», «Βήμα 99.5», 6 με 8 το πρωί, καθημερινά μαζί με τον Σωτήρη Ξενάκη) το εξής: «Ρώτησα ευθέως στο twitter τον (τουλάχιστον) προκλητικότατο Μπάμπη Παπαδημητρίου το εξής: "Αφού θεωρείτε υψηλούς τους μισθούς των Ελλήνων γιατί δεν προτείνετε ν'αρχίσουν οι νέες περικοπές από το δικό σας;". Αναμένω απάντηση. Αλλά μάλλον θ' αναμένω για πολύ ή μάλλον για πάντα...».
Προφανώς θα περιμένει ακόμα για απάντηση ο Βασίλης. Και αυτό, όχι φυσικά επειδή ο Μπάμπης δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να απαντήσει. Άλλοι είναι οι λόγοι.
Δεν ήταν... προκλητικός ο κ.Παπαδημητρίου το συγκεκριμένο πρωί μόνο, ήταν και είναι όλες τις τελευταίες ημέρες στον «Σκάι 100.3».
Σε συγχορδία με τον Άρη Πορτοσάλτε.
Πολύ άσχημο πάντως να είσαι δημοσιογράφος και οι απόψεις σου, πολιτικές και ιδεολογικές, να είναι ταυτόσημες με εκείνες των μεγαλοτραπεζιτών.
Δεν σου περιποιεί τιμή, όπως και να το κάνουμε.
Γνωρίζω πολλούς δημοσιογράφους που αν τους συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ένιωθαν ντροπή, θα...αυτοκτονούσαν επαγγελματικά.
Δεν είναι όλοι ίδιοι, σαφώς, ωστόσο όταν σκίζεσαι να αποδείξεις το... δίκιο και την... αλήθεια των λεγομένων και των υποσχέσεων των μεγαλοπαραγόντων της οικονομικής και της πολιτικής ζωής του τόπου, δημιουργείς απορίες.
Δεν αναφέρομαι στον κ.Παπαδημητρίου με αυτό το τελευταίο, μιλάω γενικά.
Άλλωστε, όπως σημειώναμε και χθες με το Mega, το θέμα είναι το πως παρουσιάζεις τα γεγονότα. Από ποια σκοπιά. Κάποιος μπορεί να πει πως κουρεύονται οι καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ. Ένας άλλος μπορεί να πει πως δεν κουρεύονται οι καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ. Και οι δύο αλήθεια λένε, έτσι δεν είναι;
Δεν με ενδιαφέρουν τα ιδεολογικά και τα πολιτικά.
Έχουν τη σημασία τους σαφώς, αλλά έπονται.
Ο καθείς διαθέτει τις απόψεις του, τις διατυπώνει και συμφωνείς ή διαφωνείς.
Δημιουργικά είναι όλα αυτά. Εμένα μου αρέσει να ακούω κάποια πρωινά ας πούμε και Γιώργο Παπαχρήστο στον Βήμα 99.5και Άρη Πορτοσάλτε στο Σκάι 100.3 (μαζοχισμός;).
Κι ας διαφωνώ μαζί τους ακόμα και στο καλημέρα που λένε.
Ωστόσο αυτό αποτελεί κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το ραδιόφωνο. Ο Άρης λόγου χάριν κάνει πλέον ένα τραγικό ραδιόφωνο. Εδώ και χρόνια. Δεν ακούγεται πια.
Δεν είναι τι λέει, είναι όλα τα άλλα. Το πως διακόπτει τον συνομιλητή του, το πως διαβάζει τα mail, το πως περνάει στις ειδήσεις ή στις διαφημίσεις, οι παύσεις που κάνει, οι ατελείωτοιμονόλογοι, τα σχόλιά του πάνω στο ρεπορτάζ τωνσυναδέλφων του.
Όλα, λάθος.
Ένα ραδιόφωνο απωθητικό, χωρίς την παραμικρή γοητεία.
Αυτό είναι το σημαντικότερο, όχι όσα υποστηρίζει (μαζί με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου)...
Και ο Γιώργος Παπαχρήστος δεν ακούγεται καλός στα μικρόφωνα, λένε κάποιοι.
Αλλά τουλάχιστον αυτός κάνει σωστό... ρεπορτάζ.
Όπως το χθεσινό με την Γιάννα Αγγελοπούλου ή το άλλο -προ εβδομάδων- με το ταξίδι του ΓΑΠ στην Σρι Λάνκα (το οποίο το έκανε γαργάρα, μετά, ζητώντας συγγνώμη).
Δεν πρέπει να υπάρχει χειρότερη μομφή για έναν δημοσιογράφο από την κατηγορία πως κατασκευάζει ρεπορτάζ.
Προς
κ. Χρήστο Μεμή,
Δ/ντή εφημ. «ΤΑ ΝΕΑ»
Κύριε Διευθυντά,
Η πληροφορία, η φήμη, η εκτίμηση του συνεργάτη σας, κ. Γιώργου Παπαχρήστου, στο φύλλο της 1ης Ιουλίου, περί υποψηφιότητάς μου στο Δήμο Αθηναίων με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν κάτι περισσότερο από ανακρίβειες, είναι κατασκευή.
Με τιμή,
Γιάννα Αγγελοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου