Άλλο Εμέκ, Άλλο Εκμέκ

Σε Μια Πραγματική Εξέγερση Δεν Θα Σπάσει Ούτε Ένα τζάμι;

http://mao.gr/taximsyntagma/

Άλλο Σύνταγμα και άλλο Ταξίμ;

Για την πλατεία Ταξιμ και το τουρκικό Κ.Κ αλληλεγγύη, για την πλατεία Συντάγματος «να βγουν συμπεράσματα»

Την αλληλεγγύη του ΚΚΕ στο ξέσπασμα με άρωμα εξέγερσης του τουρκικού λαού ενάντια στην κυβέρνηση Ερντογάν εξέφρασε ο γ.γ. του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας στην πρώτη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε σήμερα στους δημοσιογράφους.

Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ «καταδικάζει την καταστολή και τον αυταρχισμό της τουρκικής κυβέρνησης Ερντογάν εναντίον των διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας.

 Εκφράζει την αλληλεγγύη του στο λαό και τη νεολαία της Τουρκίας, όπως επίσης και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας που συμμετέχει ενεργά στις λαϊκές κινητοποιήσεις». κάτι που υποστήριξε και ο ίδιος ο Δ. Κουτσούμπας στην εισήγηση του.

Η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ανακοίνωσαν κατά την προσφιλή τους τακτική συγκέντρωση συμπαράστασης στον τουρκικό λαό την ίδια μέρα, αλλά μιάμιση ώρα αργότερα και λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα από όλους τους άλλους.

Σήμερα Δευτέρα στις 7 μ.μ στο Πολεμικό Μουσείο το ΚΚΕ, στις 5.30 στην τουρκική Πρεσβεία  (Βασ. Σοφίας και Ρηγίλλης) το εκτός Λαϊκής Συμμαχίας κίνημα.

Μένει να δούμε αν η «αλληλεγγύη» και οι συγκεντρώσεις θα συναντηθούν όπως έγινε σε κάποιες πόλεις στην πρώτη μεγάλη κινητοποίηση ενάντια στην επιστράτευση.

Δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς, αν έχουμε σύντομα και εδώ γεγονότα σαν την Πλατεία Ταξίμ, (που είναι αρκετά πιθανό),  το ΚΚΕ θα κάνει χωριστές συγκεντρώσεις σε άλλη πλατεία;

Το ΚΚ Τουρκίας είναι ένα μικρό κόμμα που στις εκλογές είχε πάρει  0.15%.  Ωστόσο στηρίζει τα βασικά αιτήματα της πλατείας Ταξίμ, ζητάει την παραίτηση της κυβέρνηση Ερντογάν και συμμετέχει και παρεμβαίνει στις κινητοποιήσεις μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές χωρίς να θέτει θέμα χωριστών συγκεντρώσεων μακριά από οπορτουνιστές και προβοκάτορες.

‘Αλλο Σύνταγμα και άλλο Ταξίμ, αλλά δεν είναι και τόσο διαμετρικά αντίθετα.  

Σίγουρα οι ομοιότητες είναι πολλές και πρώτοι από όλους οι Τούρκοι εξεγερμένοι μίλησαν για  το  νήμα που ενώνει την πλατεία Ταχρίρ , την πλατεία Ντελ Σολ , την πλατεία Συντάγματος και την πλατεία Ταξίμ.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν το ΚΚΕ έχει αλλάξει θέση σε σχέση με τη στάση του απέναντι στο ελληνικό αυθόρμητο κίνημα των πλατειών,

 στο οποίο δεν συμμετείχε,  

αν θεωρεί ότι το πολιτικό περιεχόμενο του τουρκικού καλοκαιριού είναι πιο ταξικό ή αν η διαφορετική  στάση του οφείλεται απλά στο γεγονός ότι πρόκειται για εξελίξεις εκτός συνόρων που δεν επηρεάζουν άμεσα τους συσχετισμούς στο ελληνικό κίνημα;

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κάλεσε τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους από την αποτυχία του “κινήματος των αγανακτισμένων”. Ασφαλώς με διαφορετικό τρόπο αντιμετωπίζεις ένα κίνημα που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Κάθε κίνημα έχει τις αντιφάσεις και τα αγκάθια του και η επίδραση των πρωτοποριών ή η απουσία τους παίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία τους και τους συσχετισμούς που δημιουργεί ο κάθε αγώνας στην εξέλιξή του.   Όπως δεν είναι δεδομένη η ριζοσπαστικοποίηση, έτσι δεν είναι προδιαγεγραμμένη και η ήττα, ο εκφυλισμός και η απογοήτευση.

 Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής και Ερντογάν ο Κατεδαφιστής.

http://mao.gr/eme/

«Δεν είμαστε ακτιβιστές, είμαστε λαός», ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, όπως γράφει στον Γκάρντιαν μια Τουρκάλα δημοσιογράφος που ζει στην Άγκυρα. 

Στο ίδιο κείμενο επισημαίνεται ότι η κατάληψη του πάρκου Γκεζί δεν ήταν παρά ένας κρίκος σε μια μακρά ιστορία διεκδικήσεων του δημόσιου χώρου, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την άγρια κερδοσκοπία στη γη. 

Πολύ λίγα έχουν γραφτεί στην Ελλάδα γι’ αυτές τις κινητοποιήσεις ή για τις αναπλάσεις παραδοσιακών λαϊκών συνοικιών στην Κωνσταντινούπολη στο όνομα του «εξευγενισμού», δηλ. της παράδοσής της στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Π.χ., ελάχιστα γράφτηκαν για μια μεγάλη κινητοποίηση για να σωθεί ο κινηματογράφος Εμέκ στη συνοικία Μπέγιογλου της Κωνσταντινούπολης. 

Πέντε μεγάλες διαδηλώσεις και μια κατάληψη έγιναν μέσα σε δύο χρόνια, ενώ η τελευταία κινητοποίηση, στις αρχές Απριλίου, αντιμετωπίστηκε με δακρυγόνα και κανόνια νερού. (Μάλιστα, εδώ τα σκάγια πήραν και τον Κώστα Γαβρά που συμμετείχε στη διαδήλωση.) 

Χιλιάδες επαγγελματίες του κινηματογράφου, ανάμεσά τους και Έλληνες, έχουν υπογράψει τη σχετική έκκληση για τη διάσωσή του, ενώ όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες, οι υπερασπιστές του Εμέκ δεν ήταν «30 ακτιβιστές», όπως γράφτηκε στο Bήμα, αλλά εκατοντάδες άνθρωποι.

Ο κινηματογράφος Εμέκ (850 θέσεων) ιδρύθηκε το 1924 επί Ατατούρκ και ήταν η παλαιότερη (και ομορφότερη) κινηματογραφική αίθουσα στην Τουρκία. 

Στεγαζόταν σε ένα περίφημο αρ ντεκό κτίριο του 1884, έργο του λεβαντίνου αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί. Εδώ διεξαγόταν το ετήσιο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης. Η κατεδάφιση προχωρά.

Και μια λεπτομέρεια: εμέκ σημαίνει εργασία.

Οι λαϊκοί, εργατικοί αγώνες γίνονται πάνω απ’ όλα για τα συμφέροντα της τάξης, όμως στα συμφέροντα αυτά ανήκει και το δικαίωμα στην τέχνη και στο όνειρο. 

Το σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ψυχαγωγία (recreation)», που πρωτοδιατυπώθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, στην εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης έχει στις μέρες μας μια πολύ πιο βαθιά διάσταση. Kαι ψυχαγωγία δεν είναι το κατά μόνας βίδωμα μπροστά σε μια οθόνη, αλλά η κοινωνική ζωή, η συλλογική δράση και η συλλογική χαρά

Ο κινηματογράφος Εμέκ χάθηκε, όπως πιθανόν να χαθεί και το πάρκο Γκεζί, όμως οι αγώνες για τη διάσωσή τους δεν πήγαν χαμένοι.

 Η πάλη για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά δεν αποκλείει, ίσως και να προϋποθέτει, την πάλη για την ομορφιά ή μάλλον την αναζήτηση της ομορφιάς.

Η κατεδάφιση του ιστορικού κινηματογράφου Εμέκ έχει ήδη αρχίσει.