Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΞΕΡΟΛΑΣ

http://www.e-tetradio.gr/ar9055el_ofasistaskaiokserolas.html

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΩΡΑΙΤΗ

Επειδή κάθε τόσο βγαίνει και ένας τραγουδιστής που σε συνεντεύξεις του φτάνει να δικαιολογεί -και άρα εμμέσως να νομιμοποιεί- τη δράση της Χρυσής Αυγής, 

θα ήθελα να φωτίσω μία άλλη πλευρά. 

Υπάρχουν τραγουδιστές που κάνουν τέτοιες δηλώσεις και δεν είναι φασίστες. 

Απλώς είναι βαθιά αμόρφωτοι. 

Και ως βαθιά αμόρφωτοι πέφτουν στην παγίδα των πιο λαϊκιστικών και ανερμάτιστων απόψεων για τα κοινωνικά ζητήματα. 

Γιατί δεν κρατούν κλειστό το στόμα τους; Γιατί δεν μιλούν μόνο για τα τραγούδια τους; 

Η απάντηση είναι πολύ απλή.

 Μαθημένοι στα φώτα και στην αγάπη του κόσμου, αποκτούν το σύνδρομο του ξερόλα. 

Νομίζουν ότι ως είδωλα μίας κοινωνίας μπορούν και να την καθρεφτίσουν θεωρητικά, 

να την εξηγήσουν,

 να μιλήσουν πολιτικά 

(ακριβώς όπως νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για το περιεχόμενο, την παραγωγή και την αισθητική των δίσκων τους - αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση).

Μου έλεγε τις προάλλες ο Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Να θυμάσαι ότι οι περισσότεροι τραγουδιστές ήταν αμόρφωτα παιδιά που απλώς έστριβε το λαρύγγι τους». Ακριβώς αυτό. 

Είναι παράδοξο να ζητάς από αυτόν που στρίβει το λαρύγγι του να εκφράσει βάσιμη θέση για τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος.

Τα λέω όλα αυτά γιατί θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας: 

δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο καλλιτεχνικό χώρο πιο γόνιμο πεδίο για ηλίθιες,φιλο-χρυσαυγίτικες δηλώσεις από αυτό των τραγουδιστών. 

Γιατί είναι (εν γένει, δεν μιλώ για τις εξαιρέσεις) ο πιο απαίδευτος χώρος της τέχνης.

Εύκολο χρήμα, προσωπολατρία, ελάχιστη γνώση, όλα βασισμένα σε δύο χορδές.

Όλα αυτά βεβαίως δεν αποτελούν ελαφρυντικό. 

Είναι σίγουρα καλύτερο το να είσαι αστοιχείωτος παρά φασίστας. 

Μην ξεχνάμε όμως ότι στο έδαφος των πρώτων καλλιεργούνται οι δεύτεροι.