.jpg)
Το είδαμε κι αυτό και μάλιστα ανήμερα της 21ης Απριλίου:
Το 30% των ελλήνων πολιτών θεωρεί ότι επί της Χούντας του Παπαδόπουλου τα πράγματα ήταν καλύτερα από σήμερα, έναντι του 63% που θεωρεί ότι ήταν χειρότερα.
Το 59% λέει ότι ήμασταν πιο ασφαλείς και το 46% ότι είχαμε καλύτερο επίπεδο διαβίωσης.
Μακάρι να πρόκειται για απαντήσεις καφενείου, για υπερβολικές δηλώσεις που θέλουνε να σοκάρουν τον δημοσκόπο και την κοινή γνώμη, για το γαμώτο της στιγμής που το βγάζεις προς τα έξω όποτε σου δίνεται η ευκαιρία.
Ακόμη κι αν κινείται στη σφαίρα των δημοσκοπήσεων, η νοσταλγία για την Επταετία είναι εφιάλτης και μάλιστα εφιάλτης που μοιάζει να απλώνεται σε όλο το φάσμα, από το 15% της Αριστεράς, μέχρι το 61% της Δεξιάς, από το 25% των ηλικιών μέχρι 50 ετών, όσων δηλαδή δεν έζησαν την Χούντα, μέχρι το 40% των άνω των 50, εκείνων που πήραν γεύση από Παπαδόπουλο. Μέχρι το 43% των εργατών και το 39% των αγροτών.
Τα δεδομένα αυτά, τα οποία προκύπτουν από δημοσκόπηση της Metron Analysis που δημοσίευσε η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», δείχνουν πρωτίστως ότι η τραγωδία που ζούμε τα τρία τελευταία χρόνια έχει αφήσει βαθιά σημάδια.
Οι άνθρωποι δεν αντέχουν και ψάχνουν διέξοδο σε οτιδήποτε άλλο,
αρκεί να είναι διαφορετικό από αυτό που βιώνουν σήμερα.
Αυτό το άλλο όμως μπορεί να είναι η Χούντα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη, το στρατιωτικό καθεστώς που σκότωσε, βασάνισε, εξόρισε, πρόδωσε;
Ίσως να μην είναι νοσταλγία για τη συγκεκριμένη Χούντα, ίσως να είναι κάτι ακόμη χειρότερο.
Να είναι πεποίθηση ότι από το σκοτάδι μπορεί να μας βγάλει μόνο το σκοτάδι, η απολυταρχία, η μπότα, η κατάλυση του πολιτεύματος. Να έρθει επιτέλους ένας λοχίας να μας σώσει από τη φαύλη κομματοκρατία!
Σας θυμίζει τίποτα αυτό;
Στην τριετία του Μνημονίου σπάσανε πολλά ταμπού, το ταμπού της περικοπής μισθών και συντάξεων, το ταμπού των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα, το ταμπού της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Μαζί τους όμως έσπασε και το ταμπού της Δημοκρατίας, η Δημοκρατία δεν είναι πλέον στα εν ου παικτοίς, τίθεται υπό συζήτηση, υπό αμφισβήτηση.
Το 2009 εξελέγη ο Παπανδρέου και μετά έκανε τα ακριβώς αντίθετα από όσα υποσχέθηκε.
Το 2011 ο Παπανδρέου έπεσε κι αντί να πάμε σε εκλογές, ήρθε ο Παπαδήμος, με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ.
Το 2012 πήγαμε σε εκλογές, ο λαός τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, για να προκύψει στο τέλος κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, μια κυβέρνηση που εξελέγη υποσχόμενη ότι θα μας απαγκιστρώσει από το Μνημόνιο, για να καταντήσει μέσα σε τρεις μήνες υποχείριο της Μέρκελ.
Και να ήταν μόνο αυτά;
Είναι και η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος,
η περιφρόνηση της Βουλής,
η διακυβέρνηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου,
η Ομάδα Αλήθειας της ΝΔ,
το «εμείς δεν μασάμε» του Σαμαρά,
τα βασανιστήρια και οι νυχτερινές επιδρομές του Δένδια,
σου λέει ο άλλος, άμα είναι να έχω Δημοκρατία ιμιτασιόν, καλύτερα να έχω Χούντα ντεκλαρέ. Που έκανε και ωραίες εκδηλώσεις στο Καλλιμάρμαρο.
Μαζί με το ταμπού της Δημοκρατίας έσπασε και το ταμπού της περιφρόνησης και της περιθωριοποίησης των χουνταίων και των εν γένει φασιστών.
Η αρχή έγινε όταν το φιλοχουντικό ΛΑΟΣ μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου και μάλιστα με υπουργούς δυο φανερούς φασίστες, τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη.
Για να ακολουθήσει η ΝΔ του Σαμαρά με τον Βορίδη, τον Άδωνη, τον Πλεύρη,
τον Ανδρεουλάκο, τον Φαήλο, τον χουνταίο γραμματέα του Κεφαλογιάννη,
τον φιλοναζιστή σύμβουλο του υπουργείο Εσωτερικών και πάει λέγοντας.
Χούντα και φασισμός σε όλο του το μεγαλείο και μάλιστα ξεπλυμένος και καλοσιδερωμένος από την Αριστερά της Ευθύνης.
Τι να κάνει και ο χοντρός λαός, για να συναναστρέφονται, σου λέει, όλοι αυτοί με κυρίους σαν τον Κουβέλη, τον Μαργαρίτη και τον Ψαριανό, δεν μπορεί, καλοί άνθρωποι θα είναι.
Και αυτοί και οι πρόγονοί τους, διότι το ξέπλυμα λειτουργεί αναδρομικά.
Η Δημοκρατία είναι σαν το ποδήλατο, αν δεν κινείται διαρκώς και προς τα μπρος, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει.
"Ε, ρε, Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται!" Ιδού το επίγραμμα της εθνικής μας ταφόπλακας...
ΑπάντησηΔιαγραφή