Οι 7 ημέρες που άλλαξαν την Κύπρο: ο μοιραίος κ. Αναστασιάδης και η "συνομωσία λαθών"-Του Σεραφείμ Κοτρώτσου

Ότι συμβαίνει στην Κύπρο εδώ και μία εβδομάδα αποτελεί case study για αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν leadership. Σπάνια βρίσκει κανείς στη σύγχρονη διεθνή πολιτική ιστορία παρόμοια "συνωμοσία λαθών" και τόση αμετροέπεια, ανοησία και εκδικητικότητα σε μίγμα με γεωπολιτικές επιδιώξεις.

http://opinion24.gr/index.php/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CE%B9/%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%81%CF%8E%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82/item/843-%CE%BF%CE%B9-7-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF-%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%BA-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD

ΤΟΣΑ ΛΑΘΗ ΣΕ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ

Κι' όμως, αυτά συνέβησαν στην Κύπρο από τη νύχτα της προηγούμενης Παρασκευής με την πρώτη απόφαση του Eurogroup. 

Απαριθμώ εν τάχει τις εξάρσεις αυτής της πυκνής εβδομάδας:

- Η κυβέρνηση Αναστασιάδη προσέρχεται στο Eurogroup με πρόταση για κλιμακωτό κούρεμα καταθέσεων, "ξεχνώντας" την εγγύηση της ΕΚΤ για καταθέσεις 100.000 ευρώ. Οι Ευρωπαίοι διαφωνούν αλλά τελικά αποδέχονται κατ'  αρχήν το σχέδιο της Λευκωσίας.

- Το πρωί του Σαββάτου γίνεται γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα ότι η Ευρώπη αποδέχεται να κουρευτούν καταθέσεις -μικρο και μεγαλο- καταθετών ταυτοχρόνως. 

Το εισπράττουν, όπως είναι λογικό ως μία τεραστίων διαστάσεων ανατροπή στη φιλοσοφία του διεθνούς τραπεζιτικού συστήματος και της έννοιας της εμπιστοσύνης (trust) που το διέπει.

- ΕΚΤ και Κομισιόν δεν αντιδρούν επαρκώς. Αφήνουν για δύο 24ωρα να "σέρνεται" η εντύπωση ότι καμμία κατάθεση δεν είναι ασφαλής. Ο εφιάλτης του bank run κάνει την εμφάνισή του σε όλες τις αναλύσεις από τους Financial Times και το Bloomberg μέχρι την Asahi Tribune και το Al Jazjeera και άπαντες γνωρίζουν πως είναι θέμα χρόνου ο πανικός να φτάσει και στα γκισέ των τραπεζών. Στην Κύπρο, την Ισπανία ή αλλού. Το "fucked up" που απευθύνει ο Paul Krugman στους ηγετίσκους του κλαμπ των Βρυξελλών περιγράφει απολύτως την κατάσταση.

- Πανικοβλημένος, αμήχανος, άβουλος και μοιραίος ο άπειρος Αναστασιάδης σύρεται σε μία διελκυστίνδα "επίδειξης αντίστασης", καθώς βλέπει τον κυπριακό λαό και την κυπριακή Βουλή να αντιδρά στο κούρεμα, βλέποντας το "στέμμα" της μικρής κυπριακής οικονομίας, ήτοι τις τράπεζες και τα ρωσικά κεφάλαια, να μετρέπεται σταδιακά σε ...μπακίρι. Όταν η υπόθεση φθάνει στην κυπριακή Βουλή το "όχι" είναι ήδη πολιτικά και κοινωνικά διαμορφωμένο και, απλώς, επιβεβαιώνεται.

- Ακόμα περισσότερο πανικοβλημένος ο Αναστασιάδης διαπιστώνει πως το "πλεονέκτημα" της φιλικής του σχέσης με την Άνγκελα Μέρκελ και άλλους κεντροδεξιούς ηγέτες της Ευρώπης έχει γίνει...ανέκδοτο. Η Μέρκελ του κλείνει την πόρτα, ο Σόϊμπλε τον λοιδωρεί και αποκαλύπτει ότι ήθελε να κουρέψει ακόμα και τις οικονομίες ζωής του τελευταίου κύπριου και η Αθήνα σιωπά, έκπληκτη για την ανατροπή των συσχετισμών.

- Μέσα στον πανικό του ο Αναστασιάδης αναγκάζεται να αποκτήσει σε λίγες ώρες plan B (που έπρεπε να είχε πριν στείλει τον Σαρρή στις Βρυξέλλες). Η προσπάθεια καταλήγει στο συντομότερο ανέκδοτο της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Ο υπουργός Οικονομικών που εκλιπαρούσε στο Eurogroup για κούρεμα καταθέσεων Ρώσων αναλαμβάνει την αποστολή να πάει στη Μόσχα και να πείσει τους Πούτιν και Μεντβέντεφ να αναλάβουν τη διάσωση της Κύπρου. 

Ζητά, δηλαδή, από τη ρωσική υπερδύναμη να προδώσει την ύψιστης σημασίας ακι αξίας ενεργειακή συμμαχία του με την Μέρκελ για να γλυτώσει μερικά εκατομμύρια ο Προχόροφ, ο Αμπράμοβιτς ή ο Λίπιν. Ο Σαρρής, στη Μόσχα, δεν είχε καν το "πράσινο φως" να διαπραγματευθεί τον ελλιμενισμό ρωσικών πλοίων στην Κύπρο, ούτε να δώσει κανένα οικόπεδο φυσικού αερίου στην Gazprom. Μόνο ηλίθιοι θα μπορούσαν να αναμένουν διάσωση από το "ξανθό γένος" κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες.

ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΑΝΤΑΜ ΤΙΣΣΩ

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνων είναι ο απόλυτος διασυρμός του Αναστασιάδη και η άτακτη υποχώρησή του σε αποφάσεις ακόμα πιο σκληρές από την αρχική του Eurogroup. Αυτό αποτελεί ιστορικό κατόρθωμα που πρέπει να λάβει τη θέση που του αξίζει στην ειδική αίθουσα του μουσείου της Μαντάμ Τισσώ.

Το κακό, όμως, είναι ότι ο διασυρμός Αναστασιάδη προκαλεί την απαξίωση του πρώτου μηνύματος (ΟΧΙ) της Κυπριακής Βουλής. Ιστορικά, ο Αναστασιάδης είναι πρωτίστως υπεύθυνος γιατί αποδείχθηκε ανάξιος (ίσως σκοπίμως- αυτό θα φανεί στο μέλλον) να διαχειριστεί ένα εθνικό -και εν μέρει και διεθνές- μέτωπο αντίθεσης στην προσπάθεια του Βερολίνου να διαλύσει το κυπριακό τραπεζιτικό σύστημα.

[Σκέφτηκε, για παράδειγμα, κανείς να συναντηθεί με τον πρώην πρόεδρο του Eurogroup και πρωθυπουργό του (επίσης) τραπεζιτικού παραδείσου Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ που από την πρώτη στιγμή αντέδρασε δημοσίως στην απόφαση; Σκέφθηκε να απευθυνθεί στον έχοντα ζωτικό συμφέρον στην Κύπρο Ντεϊβιντ Κάμερον; Προφανώς όχι. Σκέφτηκε κανείς από τους αδέξιους και ανίκανους συμβούλους του Αναστασιάδη να αναδείξει τα μοντέλα της Λετονίας, του Λιχτενστάϊν και άλλα που χαίρουν της γερμανικής ασυλίας; Προφανώς όχι]

Η αποτυχία Αναστασιάδη προκάλεσε την αναζωπύρωση των ελπίδων των απανταχού μνημονιακών δυνάμεων να αποδείξουν πόσο άσκοπη και ατελέσφορη είναι η αναζήτηση εναλλακτικού δρόμου στην εμμονική γερμανική δημοσιονομική αντίληψη. Αυτή είναι, ίσως, η σοβαρότερη ήττα. Η ήττα της αισιοδοξίας ότι από την Κύπρο θα ξεκινούσε ένα μικρό ντόμινο αντιδράσεων.

Δυστυχώς, στην Κύπρο -όπως και σε ολόκληρη την Ευρώπη- παρατηρούμε το φαινόμενο της απουσίας leadership. Ηγέτες, δηλαδή, με ικανότητα να διαχειριστούν την βούληση του λαού τους προς όφελος του έθνους τους. Από τον Χριστόφια στον Αναστασιάδη, η Κύπρος βρέθηκε στο χειρότερη στιγμή της ιστορίας της μετά το 1974 χωρίς ηγέτες. Γι αυτό βιώνει τώρα μια δεύτερη εισβολή. Απομονωμένη και μοναχική.