Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

"Δυστυχώς, στην Αμερική δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ"

Γιάμαλη Αναστασία
Οι επικεφαλής της Καμπάνιας υπέρ της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, Τζόαν Λάντι και Τόμας Χάρισον μίλησαν στην "Αυγή" της Κυριακής για τις αμερικανικές εκλογές, 
την κατακερμαρισμένη Αριστερά, 
την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου αριστερού κόμματος και τη διακυβέρνηση Ομπάμα, που αποδείχθηκε τόσο νεοφιλελεύθερη όσο και εκείνη των προκατόχων του.

Συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη
* Πείτε μας λίγα πράγματα για Καμπάνια υπέρ της Ειρήνης και της Δημοκρατίας της οποίας ηγείστε.

Τζ. Λ: Iδρυθήκαμε το 1982 και εκείνη την περίοδο θέλαμε να αντισταθούμε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στον οποίο βρίσκονταν οι ΗΠΑ, 
ενώ την ίδια στιγμή θέλαμε να υποστηρίξουμε την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό, 
καθώς και την πολωνική Αλληλεγγύη.

 Δουλέψαμε πολύ υπέρ του Ανατολικού μπλοκ, 
καταδικάσαμε την αμερικανική πολιτική για τη Νικαράγουα και τη Χιλή
 και εκδηλώσαμε την αντίθεσή μας στο εμπόριο όπλων. 

Όταν όμως ο Ψυχρός Πόλεμος τέλειωσε, πολλοί θεώρησαν 
πως δεν χρειάζεται πλέον ειρηνευτικό κίνημα.
 Ευτυχώς δεν σταματήσαμε και στη συνέχεια, όταν οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στο Ιράκ, διαφωνήσαμε, 
χωρίς όμως να υποστηρίζουμε τον Σαντάμ. 

Η δράση μας κλιμακώθηκε ξανά.
 Γενικά η προσέγγισή μας είναι πως αντί για ιμπεριαλισμό, δικτατορίες και πολέμους, μπορούμε να δημιουργούμε συνασπισμούς κινημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο που θα μετατρέψουν τις κοινωνίες ώστε να δημιουργηθούν οι βάσεις για μια νέα κοινωνία. 
Εντυπωσιαστήκαμε με την Αραβική Άνοιξη, 
υποστηρίξαμε το ιρανικό κίνημα του 2009.

Τώρα είμαστε εκστατικοί με τον τρόπο που οι Έλληνες αντιστέκεστε στα απαράδεκτα μέτρα που σας επιβάλλονται. Το γεγονός πως στην Ελλάδα ο κόσμος δεν μάχεται μόνο διαδηλώνοντας, αλλά εκφράζεται και μέσω ενός πολιτικού κόμματος 
είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται κάθε χώρα. 
Ελπίζουμε να υπάρξει ένας ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ, 
ικανός να δεσμευθεί κοινωνικά και εντός του κινήματος αλλά και στο Κοινοβούλιο.

Τ.X.: Η Αριστερά στις ΗΠΑ είναι μεγάλη σε αριθμό, αλλά κατακερματισμένη . 
Το πρόβλημα είναι πως τελικά ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς στη λογική τού "το μη χείρον βέλτιστον". Ενδεικτικά, το Κομμουνιστικό Κόμμα υποστηρίζει τον Ομπάμα, 
ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ μικρό κόμμα. 

Το ουσιώδες πρόβλημα είναι πως οι προοδευτικοί και οι αριστεροί 
θεωρούν πως δεν υπάρχει εναλλακτική πέραν του Ομπάμα. 
Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας νεοφιλελεύθερος, ιμπεριαλιστής, μιλιταριστής. Πρόκειται για πολιτική καταστροφή της Αριστεράς, 
καθώς δεν καταλήγει ποτέ πουθενά. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό αριστερό κόμμα, 
όπως σημείωσε και η Τζοάν, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο 
θεωρούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα.

* Ωστόσο η καμπάνια σας δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στους κύκλους των Δημοκρατικών;
Τ. X.: Προφανώς οι άνθρωποι που ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς 
είναι πιο υποστηρικτοί και πιο φιλικά διακείμενοι προς εμάς. 
Οι Δημοκρατικοί άλλωστε είναι ό,τι κοντινότερο υπάρχει στην Αριστερά σε ένα ευρύτερο επίπεδο.

* Θα μπορούσε να υπάρχει κάποιο σημείο επαφής με τους Ρεπουμπλικανούς;
Τ.X.: Σε καμία περίπτωση.
Τζ. Λ.: Ακόμη και στο εσωτερικό της δικής μας πρωτοβουλίας 
δεν συμμερίζονται όλοι την αναγκαιότητα ενός νέου κόμματος.

* Η πρωτοβουλία σας ήταν ενεργός και στο κίνημα "Καταλάβατε τη Γουόλ Στρητ";
Τ.X.: Σαφέστατα. Εμπλακήκαμε σε μεγάλο βαθμό.
Τζ. Λ.: Είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε την ισχύ του κινήματος αυτήν τη στιγμή, 
είναι καλοκαίρι και έχει αποδυναμωθεί σε ένα βαθμό. 

Ακόμη, πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν και το γεγονός πως σε κάθε πόλη υπήρχε καταστολή από τις αρχές, είτε ενορχηστρωμένη από τη διοίκηση Ομπάμα είτε. Ο στόχος ήταν να σπάσουν οι καταλήψεις, άρα η αναγκαιότητα τώρα είναι ο κόσμος να οργανωθεί χωρίς τον δημόσιο χώρο
 ή μάλλον πέρα από τον δημόσιο χώρο. 
Πλέον ο κόσμος μπαίνει σε μια πιο αυθόρμητη λογική κατάληψης και πιο αιφνιδιάστικη, καταλαμβάνονται τράπεζες και σπίτια που βγαίνουν σε πλειστηριασμό 
διότι οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους κ.λπ.

* Σε ποιο βαθμό ισχύει πως το ετήσιο κόστος της ιατρικής περίθαλψης είναι ίσο με το διήμερο κόστος συντήρησης της Άμυνας των ΗΠΑ; 
Πιάνει τόπο ένα τέτοιο επιχείρημα υπέρ του αφοπλισμού;
Τζ. Λ.: Για το κατά πόσο δουλεύει το επιχείρημα, το κόστος του αμυντικού εξοπλισμού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ένα σωρό άλλα πράγματα, 
όχι μόνο στην ιατρική περίθαλψη, που ούτως ή άλλως λαβάνει μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού, αλλά επειδή είναι σχεδιασμένη λάθος, 
ακόμη και με το νέο νομοσχέδιο 20 εκατ. κόσμος θα παραμείνουν ανασφάλιστοι. 

Το ζήτημα αυτό ανάγεται στη γενικότερη αποτυχία του Δημοκρατικού Κόμματος. 
Το γεγονός πως δεν θέλησε να τα βάλει με τις ασφαλιστικές εταιρείες
 -όπως δεν τα έβαλε και με τις τράπεζες- 
είναι ολοφάνερο στον νόμο που έφτιαξε, 
καθώς οι ασφαλιστικές θα συνεχίσουν να έχουν τον έλεγχο. 
Οι περισσότεροι στην Αμερική θεωρούν πως η ιατρική περίθαλψη αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, όμως την ίδια ώρα, οι Δημοκρατικοί δεν παλεύουν για ένα ΕΣΥ όπως του Καναδά ή της Βρετανίας, αλλά για ένα προβληματικό και ακριβό σύστημα.

* Σε ποια ζητήματα θεωρείτε πως θα κριθεί η κούρσα των προεδρικών εκλογών;
 Ποιος προβλέπετε πως θα κερδίσει;

T.Χ.: Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, φαίνεται πάντως πως το πιθανότερο είναι να ξαναβγεί ο Ομπάμα. Ο Ρόμνι δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρός υποψήφιος, αλλά είναι τόσοι πολλοί που θύμωσαν με τη διακυβέρνηση Ομπάμα ώστε μιλάμε για ντέρμπι. 
Ζητήματα όπως η περίθαλψη αποτελούν κόκκινο πανί για τους Ρεπουμπλικανούς, 
ενώ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαφοροποίηση.

Τζ. Λ.: Αυτό είναι αλήθεια, οι Ρεπουμπλικανοί προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από τον Ομπάμα λέγοντας πως δεν δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα άμυνας, 
αλλά δεν ισχύει και τελικά το κατάπιαν. 
Στο ζήτημα του Αφγανιστάν, για παράδειγμα, φαίνεται πως συμφωνούν, 
όπως και για την ύπαρξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Πακιστάν 
και για τον υψηλότατο προϋπολογισμό άμυνας.

* Θα μπορούσαμε να πούμε πως ικανοποιούν το λαϊκό αίσθημα έτσι;
Τ.Χ.: O κόσμος παίρνει ως δεδομένο το ζήτημα των αμυντικών δαπανών στο πλαίσιο του στερεότυπου της αμερικανικής ηγεμονίας, 
που θέλει τις ισχυρές ΗΠΑ να βάλλονται από τρομοκράτες. 

Όμως σε όποιον εξηγήσεις πως η περικοπή των αμυντικών δαπανών 
θα έχει ως αποτέλεσμα να αφιερωθούν περισσότερα χρήματα στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών, υποδομές κ.λπ. θα συμφωνήσει. 

Αλλά στην Αμερική του, σήμερα δεν υπάρχει πολυφωνία 
δεν προσφέρονται επιλογές στους ψηφοφόρους και η Αριστερά είναι τόσο αδύναμη 
που η φωνή της δεν ακούγεται. 
Πολλώ δε μάλλον σε περιόδους εκλογών η Αριστερά σιωπά 
για να διασφαλίσει την επανεκλογή του Ομπάμα.

* Τι θα ψηφίσουν οι καταληψίες;
Τζ.Λ.: Κάποιοι θα απέχουν επειδή είναι απογοητευμένοι 
άλλοι, επηρεασμένοι από τους αναρχικούς, δεν πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό. 
Όμως η πλειοψηφία των καταληψιών, με δεδομένο πως οι περισσότεροι στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν τον Ομπάμα τώρα θα το κάνουν με μισή καρδιά, 
στο πλαίσιο της λογικής τού "το μη χείρον βέλτιστον".
 Η συνεχής μετακίνηση της ατζέντας προς τα δεξιά ωστόσο 
δεν αφήνει πολλά περιθώρια επιλογής.
Τ.Χ.: Κάποιος είχε πει στο παρελθόν για το Δημοκρατικό Κόμμα πως είναι το δεύτερο πιο ενθουσιώδες καπιταλιστικό κόμμα στον Κόσμο, το πρώτο είναι οι Ρεπουμπλικανοί.

* Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η διακυβέρνηση Μπους χρησιμοποίησε το τρόμο σαν μέσο για τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Έχει μειωθεί καθόλου αυτό;
T.X.: Κάθε άλλο, με αυτό συμφωνούν και όλες οι ομάδες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολλές από αυτές δεν είναι σε καμία περίπτωση ριζοσπαστικές. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Ομπάμα αυξήθηκαν οι παρακολουθήσεις... 


Τζ.Λ.: Επίσης έχουν αυξηθεί οι αποστολές μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Πακιστάν. 
Ο Ομπάμα έχει πάει παραπέρα την πολιτική του Μπους, είναι πράγματι λυπηρό. 
Ο κόσμος όμως δεν άκουγε όταν ο Ομπάμα έλεγε προεκλογικά πως θα έμπαινε στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. 
Είναι καλύτερος από τους Ρεπουμπλικανούς, αλλά αυτό δεν είναι δύσκολο. 
Επειδή ακριβώς τον συμπαθούν τα ΜΜΕ, 
κανείς δεν διαμαρτύρεται τόσο σθεναρά όσο θα το έκαναν επί Μπους. 

Τύποις οι Ρεπουμπλικανοί αντιτίθενται σε αυτές τις πολιτικές, αλλά μόνο τύποις. 
Για να καταλάβετε, η Εργατική Κίνηση, η Περιβαλλοντική Κίνηση, η Κίνηση Γυναικών και η Αφροαμερικανική Κίνηση υποστηρίζουν τον Ομπάμα. 
Άλλωστε ο Ομπάμα είναι πιο προοδευτικός σε ζητήματα εκτρώσεων και ομοφυλοφίλων, 
αν και άργησε να επιτρέψει τους γάμους ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους 
δίνοντας τυράκι στους προοδευτικούς ψηφοφόρους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου