Καλέ προστατέψτε με!Φοβάμαι!Μαμάαααα!!!!!
Και να φανταστειτε πως οι διαδηλώσεις είναι μηδαμινές για όλα αυτά που υφιστάμεθα,που αυτοί έχουν σε όλα το πάνω χέρι.
ΜΜΕ,ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,ΜΑΤ,στα πάντα
Κι όμως ειναι χεσμένοι
Πάμε στον Πάσχο πρώτα
| Η στοχοποίηση των αθώων |
| http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_06/04/2012_436791 |
| Tου Πασχου Μανδραβελη |
Τελικώς από την «αγανάκτηση» δεν κινδυνεύουν μόνο οι πολιτικοί, οι οποίοι εξ ορισμού πλέον είναι «εχθροί του λαού». Δεν κινδυνεύουν μόνο δημοσιογράφοι από τις αστειότητες που θέλουν να περνιούνται για αστειάκια. Κινδυνεύουν και όσοι τούς μοιάζουν· όχι ιδεολογικά, αλλά φατσικά. Ενας τέτοιος είναι και ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος ένιωσε στο πετσί του τον φασισμό των «Αγανακτισμένων». Οπως γράφει η κ. Βένα Γεωργακοπούλου (Lifo, 4.4.2012), ο σκηνοθέτης «δέχτηκε άγρια επίθεση από δύο νεαρούς που, όπως λέει, “με πήρανε για κάποιο γνωστό δημοσιογράφο”. Αμύνθηκε, ούρλιαξε, είπε ότι είναι άνθρωπος του θεάτρου. Οταν κατάλαβαν το λάθος τους, οι “συμπαθέστατοι, σαν φοιτητές, 25χρονοι” το έβαλαν στα πόδια. “Ο ένας μού είπε με ύφος Σταυρόγκιν: συγγνώμη, ρε φίλε, έχεις δίκιο, σε βαρέσαμε κατά λάθος”». Η αλήθεια είναι πως ο γνωστός (στους εγγράμματους, μόνο) σκηνοθέτης μοιάζει με κάποιον δημοσιογράφο που διάφοροι της Προόδου και ακόμη αριστερότερα έχουν στοχοποιήσει στους δικτυακούς τους τόπους. Τον αναφέρουν ως «ρουφιάνο», «παπαγαλάκι» και άλλα συναφή ακροαριστερά. Ετσι καλλιέργησαν το κλίμα ώστε οι «συμπαθέστατοι, σαν φοιτητές, 25χρονοι» να κάνουν τα υπόλοιπα· να γίνουν, δηλαδή, χουλιγκάνοι στο όνομα της «επανάστασης». Ετρεξαν να δείρουν έναν άνθρωπο –όχι αθώο, γιατί και ο δημοσιογράφος είναι αθώος για όσα γράφει– αλλά παντελώς άσχετο. Η τύφλωση της αγανάκτησης προχωράει και όποιον πάρει ο χάρος. Ο κύκλος των «ενόχων» που πρέπει να ματώσουν διαρκώς διευρύνεται. Πρώτα ήταν οι πολιτικοί· παλιοί και νέοι, που έχουν δύο χρόνια στη Βουλή. Μετά συμπεριελήφθησαν οι δημοσιογράφοι. Τώρα κινδυνεύουν και όσοι τους μοιάζουν. Σε λίγο, «ύποπτος αντιεπαναστατικής αντίληψης» θα είναι κάθε πολίτης της χώρας. Δυστυχώς, η χώρα ζει ένα ατύχημα εν εξελίξει. Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες που χρόνια καλλιεργούνταν· αλλά τις έβγαλε με την πιο απεχθή τους μορφή. Η βία έγινε καθημερινότητα, όχι μόνο πέριξ των διαδηλώσεων, όπου πενήντα με εκατό χουλιγκάνοι καταστρέφουν κάθε λίγο και λιγάκι το κέντρο, αλλά και στις γειτονιές ή στις συναυλίες. Οπως έγινε με τον λαϊκισμό, η Αριστερά καλλιέργησε την αναγκαιότητα της βίας, αλλά η Ακροδεξιά θα τη χρησιμοποιήσει αποτελεσματικότερα. Παρά την «αγανάκτηση» που ένιωσε στο πετσί του, ο κ. Λιβαθινός παραμένει αισιόδοξος. «Η βία γύρω μας με θλίβει. Είμαστε στο έλεος εξήντα ανθρώπων, οι τριάντα μάς τρομοκρατούν το πρωί, οι άλλοι τριάντα το βράδυ. Αλλά ενδιάμεσα πάλλεται μια τεράστια βουβή μειονότητα, που στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο, πηγαίνει στη δουλειά, διαβάζει βιβλία, έρχεται στο θέατρο. Από αυτούς θα προέλθει μια τεράστια αλλαγή. Ηδη ο κόσμος μπαΐλντισε από την ξεπερασμένη κοινοτοπία της σπασμένης βιτρίνας». Εχει και μια καλή εξήγηση για όσα ζούμε: Για τους νεαρούς, που του επιτέθηκαν στα Εξάρχεια, ξέρει ποιοι φταίνε. «Οι γονείς και οι δάσκαλοι», λέει . «Το είδα στο βλέμμα τους. Παιδιά που τα έστειλαν να δουν τηλεόραση, που δεν τους είπαν παραμύθια, για τον Παπαδιαμάντη και τον Σαίξπηρ και πού είναι το Εθνικό Θέατρο. Παιδιά που τα άφησαν έρμαια. Τώρα θερίζουμε ό,τι σπείραμε. Λέει κάπου ο Γκόγκολ: “Mην γκρινιάζεις στον καθρέφτη, αν η μούρη σου είναι στραβή”. Νομίζω ότι είναι η φράση της εποχής μας». ΣΧΟΛΙΑ ερχεται και η σειρα σου Πασχο μην στεναχωριεσαι Σχολίασε ο/η panagiotis | 15:51:00, Απρίλιος 6th, 2012 "Δεν κινδυνεύουν μόνο δημοσιογράφοι από τις αστειότητες που θέλουν να περνιούνται για αστειάκια." για πολλοστή φορά οι δημοισιογράφοι έχουν κινδυνέψει από τα κτήνη των ματ (βλέπετον πρόεδρο της ένωσης φωτορεπόρτερ Λώλο, όπως μάλιστα υπενθυμίζουν τα Νέα , "Επισημαίνεται ότι κατά τη συγκέντρωση της προηγούμενης ημέρας στην πλατεία Συντάγματος είχε υποστεί άγριο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς η δημοσιογράφος Ρένα Μανιού, ενώ είχαν προηγηθεί ανάλογες επιθέσεις σε λειτουργούς του Τύπου, όπως οι δημοσιογράφοι Μανώλης Κυπραίος και Γιώργος Αυγερόπουλος ή η φωτορεπόρτερ Τατιάνα Μπόλαρη, με αποτέλεσμα ο πρώτος να υποστεί μόνιμη αναπηρία. " Το θλιβερό είναι ότι για πολλοστή φορά ο κ. Μανδραβέλης επιλέγει να μην πει κουβέντα για τις συστηματικές και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις μπάτσων σε δημοσιογράφους και αυτό λέει πολλά.... Σχολίασε ο/η alex | 15:39:35, Απρίλιος 6th, 2012 με τέτοιες απόψεις ο Λιβαθινός θα τις φάει την επομένη φορά πό τους "επαναστάτες" όχι γιατί μοιάζει σε κάποιον αλλά γι αυτό που είναι! Σχολίασε ο/η ΧΡ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ | 15:19:01, Απρίλιος 6th, 2012 Πόσο δίκιο έχετε κ. Μανδραβέλη!! Μην ξεχνάτε εκτός των πολιτικών και τις κάθε είδους ηγεσίες ή καλύτερα "ηγεσίες" του τόπου!! Ποιους;;; Τους δικαστικούς που το μόνο που τους νοιάζει έιναι να μη βγουν από το ενιαίο μισθολόγιο και χάσουν αυτά που δολίως με τη γελοιότητα του μισθοδικείου κέρδισαν;;; Τους Πανεπιστημιακούς, που υπό την μη σύννομη εκπροσώπηση των πρυτάνεων, δεν εφαρμόζουν νόμο του κράτους και κανένας δικαστικός λειτουργός δεν κινείται έστω και αυτεπάγγελτα εναντίον τους;;; Επί τη ευκαιρία θυμάμαι τις απειλές πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που απειλούσε με αυτόφωρες συλλήψεις τους δημάρχους που θα έκαναν γάμους ομοφυλοφίλων !!!;;;!!! Πού είναι τώρα αυτοί οι κύριοι που "δυναμικές, προοδευτικές" μειοψηφείες με την απειλή του ξυλοδαρ΄μού δεν αφήνουν να εφαρμοστούν οι νόμοι του κράτους και απαγορεύουν εκλογες;;; Άσε τον Υπουργό Παιδείας τι μας διδάσκει...η κοινωνία συμπορεύεται με αυτούς!!! Ο Σόιμπλε είχε δίκιο: ο Έλληνας δε θέλει να σωθεί...(συμπληρώνω εγώ) θέλει μόνο να συνεχψίσει να ΤΡΩΕΙ Σχολίασε ο/η σκεπτόμενη (ίσως)πολίτης | 14:37:31, Απρίλιος 6th, 2012 Από τους αγράμματους δεν πρέπει να ζητάμε αρετή! Λέει ο Σωκράτης -Είναι προτιμότερο να είναι κανείς ζητιάνος, παρά απαίδευτος! Συμπληρώνει ο Διογένης Σχολίασε ο/η Ξένος | 14:12:24, Απρίλιος 6th, 2012 Θα σταθώ σε δύο σημεία του άρθρου σας: (1) "...γιατί και ο δημοσιογράφος είναι αθώος για όσα γράφει": Διαφωνώ κάθετα! Ο κάθε δημοσιογράφος γράφει ό,τι του κατέβει, ό,τι πουλάει και ό,τι εξυπηρετεί. Δείτε για παράδειγμα τι έχετε κατά καιρούς γράψει εσείς ο ίδιος για θέματα έρευνας και ανώτατης εκπαίδευσης (απίστευτη παραπληροφόρηση για όσους γνωρίζουν). Δείτε πόσα έχουν γράψει συνάδελφοί σας για κουρέματα, PSI, κλπ. Δείτε από πόσους άλλους δημοσιογράφους έχουν αθωωθεί ή προβληθεί λαμόγια επιχειρηματίες, ή βδελυροί πολιτικοί. Όταν σε λίγους μήνες ο κόσμος δεν έχει να φάει διότι δεν θα δίνονται συντάξεις επειδή έχουν εξαερωθεί όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων από το κούρεμα, ο δημοσιογράφος που ωρύετο υπέρ αυτού είναι αθώος; Και γιατί πρεσβεύετε ότι η δημοσιογραφική ιδιότητα (ως επάγγελμα) σας αθωώνει και σας δίνει ηθική ασυλία; Γιατί να είναι έκθετος ο καθηγητής αλλά όχι ο δημοσιογράφος; Όπως δηλαδή και η άλλη κάστα ακρίδων, οι βουλευτές; (2) "...ένιωσε στο πετσί του τον φασισμό των «Αγανακτισμένων»": Οι αγανακτισμένοι και οργισμένοι (χωρίς εισαγωγικά) στην ελληνική κοινωνία όλο και θα πληθαίνουν. Αυτοί δεν έχουν ταμπέλα αριστερού όπως σας βολεύει να παρουσιάζετε. Είναι άνθρωποι οι οποίοι εξαθλιώθηκαν, οι οποίοι ψάχνουν τα σκουπίδια, οι οποίοι δεν είναι βολεμένοι πίσω από ένα μικρόφωνο, οι οποίοι τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν ενοίκιο για να σπουδάσει το παιδί τους, δεν έχουν να πληρώσουν τα φάρμακά τους, ή έχουν οικονομικά απαξιωθεί και κοινωνικά περιθωριοποιηθεί. Η καραμέλα του αριστερού αγανακτισμένου που προσφέρετε για μάσημα, έχει χάσει τη γεύση της. Και όσο συνεχίζετε να τη σερβίρετε, τόσο περισσότερο αποδεικνύετε ότι μόνο αθώοι δεν είστε. Σχολίασε ο/η DIMITRIOS E | 12:57:24, Απρίλιος 6th, 2012 Όλοι οι ιδεαλισμοί, κόκκινοι ή μαύροι, είναι -ισμοί, φανατισμοί, σκοταδισμοί. Όσοι δεν ασπάζονται την ίδια ιδεοληψία, όσοι δεν υποτάσσονται στον ίδιο -ισμό, είναι "άλλοι", ξένοι, εχθροί. Ακόμα και οι Θρησκείες γίνανε -ισμοί, Χριστιαν-ισμός, Ιουδα-ισμός, Βουδ-ισμός, Ινδου-ισμός, Καθολικ-ισμός, Προτεσταντ-ισμός. Ιδεολογήματα με τους "δικούς" πιστούς και τους "άλλους" άπιστους. Το ίδιο συμβαίνει και με την Πολιτική. Κομουν-ισμός, Σοσιαλ-ισμός, Καπιταλ-ισμός. Γενικότερα και ο Πολιτ-ισμός έγινε -ισμός. Τρεις εξαιρέσεις υπάρχουν που δεν είναι -ισμοί : Η Παιδεία, η Δημοκρατία και η Ορθοδοξία. Και οι τρεις δημιουργήματα του Έλληνα Τρόπου, μ'έναν συγκροτικό σκοπό : την Ελευθερία. Είναι τυχαίο ; Εύχομαι το Ορθόδοξο Ελληνικό Πάσχα που έρχεται να γίνει όντως πέρασμα στην όντως Δημοκρατία, ήγουν στην Ελευθερία, την αυτοπροσφορά στον άλλον, την ΑΓΑΠΗ. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών, της Σταύρωσης και της Ανάστασης, αγαπημένοι αδελφοί. Σχολίασε ο/η Άρης Νούλης | 12:52:53, Απρίλιος 6th, 2012 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ. ΕΣΥ ΠΟΥ ΣΤΟΧΟΠΟΙΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ? ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΝΤΡΟΠΙΑΣΜΕΝΗ ΤΗ ΦΑΤΣΑ ΣΟΥ.ΚΟΝΔΥΛΟΦΟΡΕ..... Σχολίασε ο/η DIMITRIOS | 12:47:09, Απρίλιος 6th, 2012 Κύριε Μανδραβέλη στα περισσότερα έχετε δίκιο, ωστόσο θα προτιμούσα να διατηρήτε πιο χαμηλό προφίλ σχετικά με τις εκφράσεις σας για την αριστερά. Δεν ταιριάζει τέτοιο ύφος σε αρθρογράφους που τείνουν στον φιλελεύθερο χώρο. Με εκτίμηση. Σχολίασε ο/η Θωμάς Λιόκος | 12:44:21, Απρίλιος 6th, 2012 Ο κύριος Μανδρεβέλης θεωρεί ότι μιλάει σε ανόητους, άσχετους και εύκολους αναγνώστες. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Απ΄όσο θυμάμαι και είμαι μιας κάποιας ηλικίας πια, δεν υπήρξε διαδήλωση στην έρμη αυτήν τη χώρα που δεν κατέληξε σε επεισόδια, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Πρόκειται για διαχρονικό γεγονός που δεν πρόκειται να αλλάξει όταν συνεχίζουμε να μπερδεύουμε ξέρετε τί. Μιλάει επίσης για άκρα. Αριστερά-δεξιά. Ο μέσος, όμως, χώρος είναι αυτός που βουλιάζει τη χώρα και τις ζωές μας στο βόθρο του. Έχει, βέβαια, ένα κάποιο δίκιο σημειώνοντας ότι οι πολιτικοί είναι εξ ορισμού εχθροί του λαού. Βλέπετε ότι έχω αφαιρέσει το "πλέον". Μια τόση δα λεξούλα που, όμως, κάνει μεγάλη διαφορά. Οι πολιτικοί και η πολιτική όπως ασκείται σ΄αυτήν τη χώρα ΕΙΝΑΙ εξ ορισμού εχθρός των πολιτών. Αμάν με αυτόν τον "λαό". Δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα. Δεν παίζει ρόλο τί θα γράψω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος ως σχόλιο σ΄αυτό το μπερδεμένο κείμενο. Να πω μόνο αυτό. Οι παππούδες μου δεν ήξεραν ότι υπήρξε ο Shakespear, ο Νεύτωνας, ο Μαξ Βέμπερ, ο Μαξ Πλανκ. Κι όμως, ο λόγος τους ήταν ορθός, η σκέψη τους βαθιά και η ζωή τους όμορφη. Βοήθησαν κόσμο, βοήθησαν τον εαυτό τους, δεν έβλαψαν μυρμήγκι και έμαθαν στα εγγόνια τους τί σημαίνει "προσπαθώ για ΄σενα; Προσπαθώ για ΄μενα". Σχολίασε ο/η * | 12:43:56, Απρίλιος 6th, 2012 ------ Τι να κάνουμε ρε Μανδραβέλη, όλοι οι πόλεμοι έχουν και τις παράπλευρες απώλειές τους. Ρώτα και τους Νατοικούς φίλους μας. Σχολίασε ο/η Ο ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΣ | 11:14:21, Απρίλιος 6th, 2012 Πάμε και στον Μίχα μας ΑθλιότητεςΣε άρθρα μου έχω επανειλημμένα διατυπώσει την πρόβλεψη ότι όσο πλησιάζουμε στις εκλογές το φαιοκόκκινο μέτωπο και μαζί ένα (μικρό; μεγάλο; στην πράξη θα φανεί) τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ θα κλιμακώνει το κλίμα βίας και τρομοκράτησης. Ένα πρόσφατο γεγονός είναι ενδεικτικό: Δημοσιογράφος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δημοσίευσε στο Internet μία σειρά «δηλώσεων», τις οποίες απέδιδε σε γνωστούς δημοσιογράφους (Γ. Πρετεντέρης, Α. Παπαχελάς, Π.Μανδραβέλλης, Χρ.Χωμενίδης και ο υποφαινόμενος) με τις οποίες λοιδορούσαν την τραγική αυτοκτονία του φαρμακοποιού. H υποσημείωση "να τι θα γράψουν αύριο" ήταν πολύ διακριτική για να την αντιληφθούν τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία όχι απλά τις μοίραζαν στον δικτυακό χώρο αλλά προέτρεπαν και την άσκηση βίας εναντίον των δημοσιογράφων! Την «είδηση» αναπαρήγαν αυτούσια και πολλά ακροδεξιά μπλόκ αποδεικνύοντας έτσι για μια ακόμα φορά την ύπαρξη συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ των «συνισταμένων» του φαιοκόκινου χώρου. Η στρατηγική είναι φυσικά προφανής. Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ στοχεύουν στην στοχοποίηση και φίμωση των δημοσιογράφων που δεν πάνε με τα νερά τους. Όμως το ερώτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας συμφωνεί με όλα αυτά. Ο Παπαδημούλης και άλλα σοβαρά στελέχη συμφωνούν; Από την άλλη πλευρά είναι εκπληκτικό ότι τα ΜΜΕ της χώρας εξακολουθούν να προβάλλουν στελέχη τα οποία χρησιμοποιούν τέτοιες τακτικές και απειλές εναντίον δημοσιογράφων. Εκπληκτική είναι επίσης η στάση των πολιτειακών και δικαστικών αρχών που ανέχονται την ύπαρξη πολιτικών στελεχών που καλλιεργούν το κλίμα της βίας και της ανομίας. Αλλά ίσως πιο τραγικό απ’ όλα είναι η σιγή των συνταγματικών πολιτικών δυνάμεων και των σοβαρών στελεχών της Κουμουνδούρου π ου δεν αντιδρούν σε αυτή την πρωτοφανή προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης. ΣΧΟΛΙΑ
|