1760 συν μία ψυχές που απουσιάζουν από το προσκλητήριο της ζωής. Σαν να έσβησε μια μικρή πόλη από τον χάρτη…
Πρόλαβαν και δάκρυσαν άλλοι από βήματος του κοινοβουλίου
αναγκάζοντας με να επαναλάβω πως όταν κλαίνε οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα
τότε γελάνε οι κροκόδειλοι…
Πρόλαβαν και τα είπαν όλα χθες οι επίδοξοι σωτήρες μας.
Μίλησαν, μίλησαν, μίλησαν…
και τι δεν είπαν;
Κάποιοι έτρεξαν να τσαλαβουτήσουν μέσα στην ματωμένη αξιοπρέπεια ενός απόμαχου.
Κάποιοι ανεκδιήγητοι υπουργοί έσπευσαν να μιλήσουν
χωρίς πρώτα να βουτήξουν τη γλώσσα στο μυαλό τους.
Οι πολιτικά ορθώς σκεπτόμενοι μίλησαν για δειλία,
οι πιο ριζοσπάστες τον ανακήρυξαν σε ήρωα.
Για την τηλεοπτική πραγματικότητα των 8 ήταν ένας 77χρονος,
ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός,
ένας ανώνυμος αυτόχειρας δίχως ονοματεπώνυμο
μιας και ούτε ένα δελτίο ειδήσεων δεν ανέφερε το όνομά του.
Γιατί άραγε;
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης πρότειναν ψυχραιμία.
Πρότειναν ησυχία.
Δεν χρειάζεται θόρυβος είπαν αυτή την ώρα.
Προφανώς για να ακουστεί πιο καθαρά ο επόμενος πυροβολισμός.
Οι μόνοι που έλαμψαν δια της εκκωφαντικής τους απουσίας
ήταν όσοι πριν δύο μήνες έσπευσαν να μοιρολογήσουν
έξω από ένα πυρπολημένο νεοκλασσικό κτήριο της Αθήνας.
Η ζωή σήμερα συνεχίζεται για τους παρόντες που όλο και λιγοστεύουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου